En toen knapte ik
Zag vandaag dat mijn man in twee dagen een hele fles wijn soldaat had gemaakt, en toen knapte er iets in mij: ik werd eerst verschrikkelijk boos (die wijn kan toch niet goed zijn voor je sperma?) en moest toen onbedaarlijk huilen. Al het verdriet en de spanning elke maand weer kwamen eruit. Ik heb in lange tijd niet meer zo'n lange, heftige huilbui gehad. Man geschrokken, natuurlijk. We hadden toen we pas aan het "proberen" wyaren afgesproken dat hij niet meer dan 1 glas wijn op een dag zou drinken om onze kansen te vergroten. Het voelde voor mij als verraad dat hij, ondanks ons beider verdriet om een uitblijvende zwangerschap, toch weer meer had gedronken. We hebben er, toen ik eindelijk bedaarde, goed over gepraat, en hij heeft nu beloofd het bij 1 glas te laten (of helemaal niet natuurlijk...).
Poeh, ik moest het even kwijt. Wat een heftige emoties brengt dit proces toch met zich mee! Man heeft ook een verlangen naar een tweede kind, maar die fysieke, allesomvattende hunkering zoals ik die voel is er niet. Hij zou het ook kunnen accepteren als we zouden stoppen met onze pogingen - ik ben nog lang niet zover.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Lieve valkyre
Even een cyber-knuffel voor jou! Het is ook heftig, en een emotionele rollercoaster. Ik hoop voor jou dat jullie wens gauw in vervulling gaat. Wel fijn dat je man begrip had voor je, ook als jullie die wens/ hunkering anders beleven (mannen zijn gewoon anders daarin, volgens mij!).
Liefs, Lynn
Mijn man
vond het ook minder erg dat we niet zwanger raaktte. Hij heeft mij ook wel eens flink met een handeling of uitspraak gekwetst. Hij vond het ook goed om met zijn 3'en te blijven en bovendien vond hij het naar om mij zo te zien, langs alle ziekenhuizen, onderzoeken en kijkoperaties.
Het was een ellendige tijd. Achteraf, met nu een 2 jarige super schattige peuter, heb ik geen spijt van het nastreven van mijn ultieme wens nog een kindje te krijgen al heeft het mij jaren van verdriet en teleurstellingen gekost. Ik weet niet hoe ik nu zou zijn als het niet gelukt was, ik heb in die zin een groot risico genomen.
Ik vind het goed dat hij eerlijk is, hij mag best uiten dat het voor hem zo ook prima is.
Maak een plan, voor jezelf bepalen hoe ver je wil gaan, wat je er voor over hebt en bepaal je grenzen en hij ook. Bespreek die met elkaar. Heel veel succes !
Valkyre
O, het lijkt mij ook zo moeilijk! En inderdaad, zo'n fles wijn (of het nu wel of niet echt slecht is) lijkt dan natuurlijk een teken dat je man er minder voor wil gaan... stel ik me zo voor 
. Althans dat zou zeker ook een van mijn angsten zijn in jouw geval, dat de ander het wil opgeven. Ik hoop zo dat het zeer binnenkort allemaal niet meer relevant is!
Bedankt voor jullie lieve reacties! Man wil er net als ik voor gaan, hoor, maar hij houdt gewoon erg van wijn. Hij is helemaal gestopt met drinken, behalve als we uit eten gaan (zelden dus).
Ik ben intussen ongesteld geworden, dus ik denk dat mijn felle reactie deels toe te schrijven is aan PMS....
Ik heb morgen een afspraak met de huisarts om het over mijn tekenbeet te hebben. Ik ga ook meteen advies inwinnen en kijken of ik een verwijzing kan krijgen voor de gyn - wil eerst maar eens uitgebreid praten over de mogelijkheden.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Wijn
Wijn maakt wel uit voor het sperma, en als zwanger worden moeilijk gaat, zou ik alles op alles zetten om de kansen te minimaliseren.
Maar volgens mij geldt dat alleen in een beperkte periode voordat je vruchtbaar bent. Ik schat zo in dat een dag of vijf daarvoor hij zou moeten stoppen met drinken. Maar rond jouw ongesteldheid maakt het niks uit. Daarover zou ik zeker eens advies inwinnen. Verloskundigen hebben ook vaak kinderwensspreekuur waarin je voorlichting kunt krijgen over dergelijke zaken.
Liora
3 maanden incubatietijd
dat is ons verteld. Als een man griep geeft gehad met koorts dan is het sperma 3 maanden later behoorlijk minder van kwaliteit.
ik weet niet hoe het zit met alcohol.
goed plan om eens voor wat basic onderzoeken naar het ziekenhuis te gaan. Je begint met temperaturen, man levert een paar keer een potje in vanwege die incubatietijd gaan daar een paar maanden over heen om een goed beeld te krijgen, daarna volgt eventueel een baarmoederfoto waar ze contrastvloeistof via de vagina inspuiten om te kijken of de eileiders goed open zijn.
Er zijn tal van methodes totaal afhankelijk van wat de testresultaten zijn. Afwachten wat de resultaten van de testen zijn dus. Ik zelf vond het een prettig idee te weten dat we gericht bezig waren en duidelijkheid zouden krijgen.
Met het vingertje wijzen
Deed ik ook heel erg toen wij voor nr 2 probeerden. Daar zit gevoelsmatig ook echt spoed achter, het verschil wordt steeds groter. Mannen voelen dat i.h.a. denk ik minder.
Als mijn man dronk, rookte, heet douchte, of een naar mijn mening te strakke broek droeg (of dit zelfs nog maar van plan was), gaf ik hem er al flink van langs. Gelukkig is hij vriendelijk van aard en trok hij zich er niet al teveel van aan.
Ik hoop dat je naar een gynaecoloog kunt en misschien voor intussen tijd: Ik heb toen een hele set kartonnen ovulatietesten gekocht, bij matcare. Niet duur en dan weet je precies op welk moment het moet gebeuren. (en kun je daar in alcoholgebruik rekening mee houden, dit heeft itt koorts een kortdurend effect, dus dan hoeft hij alleen de de dag dat je het van plan bent niet te drinken) Wel ruim nemen, dus misschien de dag ervoor ook niet en dan ook liefst het ene glas niet.
Dank weer
Kennelijk is er nog zoveel wat ik niet weet van zwanger worden! Bedankt weer voor het meedenken en de steun. Mijn man (ik durf geen "manlief" meer te zeggen, want Liora leest mee!) is echt een schat verder hoor, maar hij is nogal laks... met alles, dus ook hiermee. Hij is ook minder bang dat 't niet meer gaat lukken 
Ovulatietesten heb ik al een paar keer gedaan, maar ik heb zo'n onregelmatige cyclus dat ik dat dus elke maand moet doen om enig idee te hebben. Mijn ovulatie is ergens tussen dag 12 en dag 23!
De huisarts wil eerst mijn hormoonhuishouding bekijken - die uitslagen heeft de gyn toch nodig, zei hij. Mijn man moet ook bloed prikken als hij bij mij niks vindt, en dan zien we weer verder. Mijn schildklier neemt hij ook mee in het onderzoek, en de ziekte van Lyme.
Weet iemand welke hormonen er bekeken worden?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Gekeken (prikken)
Op de lijst: hij laat oestrogeen (oestradiol) bekijken, en ook iets om te bepalen of ik niet al in de menopause ben... Hellup! Verder diabetes, dus ik moet nuchter komen (was handig geweest als hij dat meteen even had gezegd... Als ik niet had gekeken, had ik 't niet geweten. Gelukkig staat het erbij).
En dan nog de algemene dingen (bezinking, bloedbeeld, whatever), iets wat "levergroep" heet, Heliobacter (iets met m'n maag), Nierfunctie, Pfeiffer (heb ik al gehad, maar goed...), TSH (schildklier), cholesterol en aanverwanten, Lyme borreliose. Dat worden aardig wat buisjes, vrees ik!
Hij gaat wel grondig te werk, lijkt me, en dat is ook goed. Maar dat van die Pfeiffer vind ik wel vreemd - kennelijk heeft hij mijn staat niet gelezen (nieuwe huisarts)... Of zou dat invloed kunnen hebben op je vruchtbaarheid?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Rare huisarts
Ik moest vandaag bloed prikken, zei de dienstdoende verpleegkundige dat mijn huisarts voor iedereen dezelfde tests aanvraagt. Zo raar! Verder had hij op mijn formulier ook een urinetest gezet, maar dat niet tegen mij gezegd. Ik had dus niks bij me, en werd ter plekke naar het toilet gestuurd met een potje.
Toen ik laatst een klein plekje liet zien waarvan de Duitse arts had gezegd dat het misschien wel gordelroos was, wuifde hij dat weg, en zei hij "oh daar krijg je een zalfje voor." Ging 's avonds de bel, komt de apotheek cortisonencreme brengen - zonder overleg dus! Ik vond het echt onzin, zulk grof geschut voor zo'n klein plekje...
Verder mocht ik met de antibiotica stoppen na 10 dagen, want de infectie rond de tekenbeet was al dagen geleden verdwenen. Dat was dan weer een meevaller. Hij zei ook dat deze antibiotica op zich mochten tijdens een evt zwangerschap, maar liever niet - maar dan wel hormonencreme voorschrijven!
Kortom, ik heb niet meer zoveel vertrouwen in deze (nieuwe) huisarts.... Hij communiceert ook voor geen meter; neemt geen tijd om te luisteren en legt niks uit. Echt vervelend. Ik hoop dus maar dat hij verder wel kundig is... En ik hoop op een spoedige verwijzing naar de gyn!
Wie weet wat er allemaal getest wordt bij een bloedtest vanwege fertiliteitsproblemen?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Info
Hier staat o.a. wat er in je bloed onderzocht kan worden: http://www.nvog.nl/Sites/Files/0000000106_Ori%C3%ABnterend_Fertiliteitsonderzoek.pdf
Verder maakt het bij een zwangerschap wel uit of je geneesmiddelen gebruikt die in je hele lichaam komen, zoals orale antibiotica, of dat je ze alleen lokaal gebruikt, zoals een crème voor een plekje. Maar het lijkt erop dat er een comminucatieprobleem is tussen jou en je huisarts, misschien moet je het daar eens met hem over hebben. Of een andere zoeken. Goede communicatie is minstens zo belangrijk als de andere dingen die je arts moet kunnen.
Sterkte, of succes. Ik hoop dat die verwijzing naar een specialist uiteindelijk niet nodig blijkt!
Biene
Dank je wel! Aardig wat leesvoer Fijn, dan weet ik een beetje hoe of wat.
Ja, die huisarts is nieuw voor ons (sinds onze verhuizing). Hij is al wat ouder, dus ik denk dat hij het gewoon zo gewend is - de dokter weet het 't beste, en de patient moet gewoon braaf pilletjes slikken. Nou, dan heeft-ie aan mij toch een slechte! Ik ben nogal eigenwijs en wil altijd weten waarom...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ik begrijp wel dat je knapte. Maar hoe lang zijn jullie al bezig met de tweede?
Is het nodig om er al zo mee bezig te zijn? Kun je het niet meer rustig aan kijken!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Eh tam8erberg
In de openingsposting heeft Valkyre het over een hunkerend allesomvattend verlangen naar een tweede kind. Dan maakt het toch geen zak uit of ze daar nou 'pas' drie maanden of 'al' drie jaar mee bezig is? Zo'n innige kinderwens laat zich moeilijk verenigen met rustig aankijken.
skik
Skik
Die openingspost kan ik niet meer zien. Maar meestal is het zo dat als je het laat rusten het beter gaat dan dat je er zo heftig mee bezig bent.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Tam8terberg
We hebben het twee maanden laten rusten. Ik weet ook wel dat het zo werkt, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Moet ik me nou ook nog rot voelen omdat ik er zo mee bezig ben?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Oh en
Ik heb eerst drie jaar gerevalideerd na de eerste zwangerschap, voordat we het aandurfden om het weer te proberen. Nu hadden we al onze moed bij elkaar geschraapt, en nu lukt het niet, en dat is gewoon erg zuur en verdrietig. En skik heeft gelijk: het is niet relevant hoe lang het al duurt. Het verlangen is heftig en ik kan het niet wegdrukken of "loslaten".
Verder vind ik niet dat ik er nou zo ontzettend krampachtig mee bezig ben - ik heb maar een paar maanden ovulatietests gedaan bijvoorbeeld. Dat ik nu bij de huisarts loop, heeft ook te maken met controles die ik sowieso elk jaar moest ondergaan (ik heb een vergrote schildklier). De huisarts vond kennelijk reden om meteen in de test de hormonen mee te nemen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Skik
Dank je wel voor je begrip. Dat doet me goed!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Fabel
Dat 'laten rusten' zou helpen is inderdaad een fabel! Maar zo hardnekkig. Waar zou dat idee toch vandaan komen? Als je er over doordenkt weet je bovendien dat het ondoenlijk is, probeer je maar voor te stellen hoe je dat zelf zou doen in die situatie.
Valkyre
Ik weet nog zo goed hoe het voelde, het niet zwanger worden. Bij mij was het niet eens medisch, maar gewoon omdat man niet wilde. Ik blijf voor je duimen en hoop dat het heel snel toch lukt.
Valkyre
Ook ik weet nog hoe het voelde dat ik steeds maar weer niet zwanger was, het was gewoonweg KLOTE! Ik gun je binnenkort een positieve zwangerschapstest!!!
Valkyre
Ja, als je die kinderwens hebt, is dat vaak zo sterk. Dan denk je nie tmeer rationeel 'oh ik moet het loslaten'. Ik ben 2 keer wel redelijk vlot zwanger geworden, maar vond elke maand een maand teveel. Ik werd er soms gek van. Laat staan zoals zovelen (helaas)in jouw positie, waarbij het niet lukt. En na een jaar nog niet. En nog langer niet.
Dikke knuffel voor jou en al die andere wachtenden.Veel sterkte en ik hoop dat het gauw lukt!
Liefs, Lynn
Dank jullie wel
Wat een lieve woorden Het is zo fijn als mensen begrijpen hoe het voelt!
IRL durft men er al niet meer naar te vragen.. Misschien zijn ze bang dat ik in huilen uitbarst? Maar soms is het wel fijn om even een potje te janken, bij te komen, en weer verder te gaan.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Valkyre
Ik kan me zo voorstellen dat mensen IRL misschien denken dat je juist geen zin hebt om er steeds naar gevraagd te worden. Heel vervelend, maar volgens mij moet je als degene die met iets zit altijd zelf aangeven hoe je wilt dat de omgeving er mee omgaat... terwijl je veel liever zou willen dat ze het zelf aanvoelen! Of tenminste je vragen wat je wel en niet prettig vindt ipv. niks te zeggen.
Asa
Ja, ik praat er ook gewoon over, hoor. Zodat mensen weten dat het geen taboe-onderwerp is...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
dan zit mijn suggestie er naast, zo te lezen. Vervelend dat men er dan toch zo weinig over begint.
Logisch
Ik herken die heftige reacties van je. Ik kan ook zo heftig reageren. Ik schrik er zelf van en bedoel het vaak niet zo. Gelukkig kon je er over praten met je man. Ondertussen ben ik zondag weer geinsemineerd en moet ik wachten tot 16 aug-20 aug. Word ik ongesteld of mag ik naar het groepje van de zwangeren.
Peggy!
Ik denk aan je en duim voor je!!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Loslaten
Toch zit er wel wat in in dat loslaten. Ik had 2 IUI behandelingen achter de rug die niet succesvol waren. De maand daarna was ik met vakantie en daarna zouden we poging 3 gaan doen. En hoera! In de vakantie dus toch op natuurlijke wijze zwanger geworden.
Maar goed. Het is onmogelijk om je er bewust toe te zetten om het los te laten als elke vezel in je lichaam heftig naar een kindje verlangt.
Sterkte en ik hoop dat we je binnenkort kunnen feliciteren.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app
Uitslag bloedonderzoek
Was goed! Ik ben dus in ieder geval niet vervroegd in de overgang ofzo... Phew. Verder ook niks geks gevonden; cholesterol, schildklier, suiker, etc etc, alles prima.
Heb een verwijzing gekregen voor de gyn (afspraak in september). Valkyreman was even vergeten dat hij vanochtend nuchter moest blijven voor zijn bloedonderzoek en had al een glas sap op (oeps). Maar er is dus tijd zat om dat nog te doen. De huisarts stuurt de uitslag van het bloedonderzoek door naar de gyn. En intussen "oefenen" we gewoon verder...
Weet iemand wat er gebeurt tijdens zo'n eerste gesprek bij de gyn? Is dat alleen een orienterend gesprek, of word ik/worden we ook meteen onderzocht? Ik weet nog niet hoe ik er tegenover sta... Dus we gaan bij elke stap bedenken: willen we dit nog wel? Ik weet in ieder geval vrij zeker (zeg ik nu) dat ik geen hormonen wil slikken/prikken. Maar ja.. Who knows, misschien denk ik daar over een half jaar alweer heel anders over...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
