Dilemma
Hallo allemaal,
Ik ben een man van 28 met een lieve vriendin van dezelfde leeftijd. We hebben het heel goed samen. We hebben allebei een sterke kinderwens maar ik twijfel erg of we wel geschikt zijn om ouders te zijn. Ik swing van links naar rechts.
Ik heb echt tijd voor mezelf nodig en als ik niet genoeg nachtrust krijg dan functioneer ik gewoon echt niet. Dan zou ik niet eens mijn werk goed kunnen doen. We zijn ook totaal niet georganiseerd en vaak erg lui. Ik weet niet of we spijt zouden krijgen van onze keuze kinderen te nemen als we zo hard uit onze comfort zone geslingerd worden. Ik heb ook allemaal reis wensen en ben erg materialistisch aangelegd.
Aan de andere kant kan ik geen kinderen zien of ik krijg kriebels in mijn buik. Die kleine handjes door mijn baard, het helpen leren de wereld ontdekken en het mentorschap van een puber zou ik dan wel weer geweldig vinden. De liefde voor je kinderen lijkt me heerlijk.
Maar wat als het kind niet gezond is? Dat zou ik zeker weten niet trekken. Ik heb zelf ADHD en daar kan ik nog wel mee overweg. Maar een echt gehandicapt kind,oef, dat zou mij helemaal slopen. Het is zo ontzettend ingewikkeld om deze dingen af te wegen! Hoe hebben jullie dit gedaan en wat denken jullie hiervan?
simpel
Je ziet nu allemaal dingen waardoor het niet kan alleen als je kinderen ziet lijkt het je leuk: dat betekent dat je er nú nog niet aan toe bent. Ik wil elke keer een hond als ik een leuk exemplaar zie maar als ik dan weer thuis op de bank zit denk ik aan A, B, C t/m Z waardoor ik dus nú nog geen hond neem. Misschien later.
Jullie zijn nog jong, ik zou wat dingen gaan doen die je nog wil doen en dan soms ineens ben je er helemaal klaar voor en maakt het zelfs niet uit of het kind gehandicapt is.
precies
Tijd zat, ga nu genieten!
maar
Tijd zat, maar gá dan ook reizen en doen wat je wilt. Door je luiheid en niet organisatorisch zijn (niet mijn woorden he
heb je kans dat je alles in je leven uit blijft stellen, tot je er op een dag achter komt dat je niets van je plannen vervuld zag en het te laat voor kinderen is.
Tijd zat is trouwens ook betrekkelijk als het je zou treffen verminder vruchtbaar te zijn.
Al met al: zet dit idee in de koelkast, want je wilt het denk ik nog liever niet dan wel.
Je neemt geen kind
als je heel veel geluk hebt KRIJG je een kind.
en niet te veel zorgen
je bent inderdaad nog jong (je vrouw/vriendin ook?), dus er is nog tijd. Ga eens kijken waar je iets kunt verbeteren qua 'organisatie en ritme', maar dat komt vanzelf ook wel. Straks als zo'n kleine er is, gaat het vaak toch wel vanzelf, je moet wel dan.
En uiteraard zijn de eerste jaren soms zeer slopend, vermoeiend, dit ben je ook weer snel vergeten..
Kortom: doe eerst nu leuke dingen met z'n tweeen, nu kan het nog! Als je wat meer gesetteld bent, kun je 'beginnen'. En over de gezondheid van het kind..tja, dat heb je toch niet in de hand, iedereen heeft die angsten wel. Gezond leven, samen, voor de zwangerschap helpt wel.
Jong?
Bij vrouwen neemt de vruchtbaarheid flink af na hun 30e, ik zou 28 dus niet heel jong noemen. Ik weet wel dat de gemiddelde leeftijd bij een eerste kind eerder boven dan onder de 30 ligt, maar dat is biologisch dus geen aanrader.
Ik snap dat hele gedub over kinderen ook nooit zo goed. Het lijkt wel of iedereen tegenwoordig alles driedubbelendwars voor elkaar wil hebben voordat er überhaupt over kinderen gedacht wordt. Voor wat betreft de ADHD van vader vind ik het wel weer verstandig om er nog eens extra over na te denken. Hoeveel last heb je daarvan, en ben je geneigd om buitensporig (verbaal of fysiek) uit de bocht te vliegen bij teveel prikkels en stress?
Dat gaat goed komen
Maar nu nog niet.
Ga eerst nog een paar jaar reizen en leuke dingen doen. Tuurlijk, de vruchtbaarheid neemt na je dertigste af, maar nou ook weer niet meteen zo dat kinderen krijgen als je 31 bent heel erg lastig wordt.
En als je bang bent dat je de hectiek niet aan kunt, hou het dan bij één kind. Dat scheelt een hoop hectiek en onrust.
En als het dan heel goed bevalt, probeer dan of het lukt om er na vier of vijf jaar nog eentje te krijgen. Een wat groter leeftijdsverschil tussen de kinderen kan ervoor zorgen dat je wat meer tijd hebt voor elk kind afzonderlijk.
En verder: besluiten moet je wel nemen, dus dóe dat. Boek die vlucht. Stop met die pil. Maar het leven laat zich voor de rest niet heel erg plannen. Dus wees ook tevreden als het anders loopt.
