Alleenstaande moeder in Wajong wens 2e kindje
Waar zal ik beginnen,...Heftig verhaal,...
Ik ben een alleenstaande moeder van 37 jaar met al een geweldige zoon van bijna 10 jaar.
Time fly's.
Al vanaf de geboorte van mijn zoontje doe ik alles alleen.
Bewuste keuze !
Wel een soort van knipperlicht relatie gehad ( 5 jaar )
Dat is alweer enige tijd geleden.
Het gaat goed zo.
Hebben het leuk, gezellig en fijn met z'n 2tjes.
Zou graag wat rijker willen zijn maar, ach we redden het.
Probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen en kan nog net wat sparen.
Al best een tijd twijfel ik aan wel / geen 2e kindje.
Nu geen relatie.
Maar al wel 37 jaar.
Door een gynaecoloog is mij vorig jaar verteld dat ik een kleine verdikking heb op mijn baarmoederhals waardoor mijn drang en wens naar een 2e kindje nog vele malen sterker is geworden.
Daarbij komt dat in mijn naaste omgeving ''iedereen'' zwanger is / was of al dus is bevallen.
Behoorlijk confronterend.
Nu komt het,...
---------------
Vorig jaar bleek ik zwanger.
Niet gepland.
En een hele lastige situatie omdat ''mijn vriend'' destijds oa ook Autisme heeft.
Hadden geen relatie maar, keken het ''nog'' aan ( dat aankijken waarschijnlijk dus ook door zijn Autisme, veranderingen zijn eng, storend ).
Al met al zou ik er weer alleen voor komen te staan.
Op zich dan niet erg.
Had het kindje gehouden als er geen kans van 50 % / 50 % was op Autisme.
Een vreselijke tijd ging ik in.
Naar de huisarts, gynaecoloog voor gesprekken over Autisme.
Ontzettend veel gelezen over Autisme.
Kon via het ziekenhuis ( geneticus ) een bloedtest laten doen om te kijken of mijn kindje wel / geen Autisme zou krijgen maar, meneer ( vader ) wilde er nada, niets van weten.
Daar stond ik dan.
Verslagen, moe, heel emotioneel in twijfel.
Om een langer verhaal wat in te korten,...
Met heel, heel veel pijn en moeite abortus laten doen.
Om als alleenstaande moeder met al een gezonde zoon die met alles super goed mee gaat ( school / sporten ) een wie weet... Autistisch kindje erbij te krijgen met alle gevolgen van dien trok ik niet.
Maar, geloof me tot de dag van vandaag doet het nog pijn en heb ik er verdriet van...
Regelmatig gaat het door mijn hoofd,... Wat als zij of hij wel gezond was geweest,..
Was ik nu alweer 5 maanden weer mama.
Vooral ook mede door deze vreselijke ervaring is mijn kinderwens ook groot !
Dan dit,..
----------
Door een aangeboren beperking zit ik 80 tot 100 % in de Wajong ( al lang voordat ik zwanger was van mijn zoontje ) weet niet beter meer.
Nu twijfel ik zo ontzettend.
Wil dol graag een 2e kindje maar, verstandelijk gezien,...
Vanaf januari 2015 gaan ze alle uitkeringen verlagen, bepaalde toeslagen verdwijnen, ok wel een hogere kinderbijslag en iets van kinderkop toeslag (?).
De participatiewet noemen ze het.
Hebben het nu al niet breed.
Daarnaast heeft iedereen om me heen een eigen gezin en heb ik eigenlijk alleen mijn moeder ( die al een dagje ouder wordt ) die evt zo nu en dan kan oppassen.
Ik voel me zo bleggh ( netjes houden ) door dit alles.
Houd me wakker, onrustig, moe, verdrietig.
Omdat de wil / wens van een 2e kindje groot is maar,...
- laag inkomen
- weinig opvang
- praktisch gezien ,.. ik heb een zoon die regelmatig wedstrijden heeft met sporten en het uiteraard geweldig vind als mama komt kijken natuurlijk... maar, met een ''pas geboren kindje'' bv in de winter buiten aan de lijn staan kijken brr.
Voordelen zijn er zeker ook,..
- Voldoening
- Wens uitgekomen om een ( voor mij ) compleet gezinnetje te hebben
- Hebben geen hele grote familie,.. Voor mijn zoontje later misschien toch wel zo leuk en fijn om toch een zusje of broertje te hebben
- Gezelligheid
- Misschien moet ik denken,.. Ach, in Nederland verhongeren we niet ? Hmm
Momenteel contact gehad met een spermadonor.
1e was niets helaas.
Morgen afspraak met donor 2.
Goed gevoel bij.
Ben er dus al serieus mee bezig.
Maar, grrr de FINANCIEEN en opvang laten niet los,..Tis zo onverstandig om als alleenstaande moeder een 2e kind erbij te nemen maar, die wens is ZO GROOT !!!
Wat jullie???
Zie het iets anders
Het is niet zo dat Goudlokje vorig jaar bewust probeerde zwanger te worden en toen besloten heeft dat ze een kind met eventueel autisme niet wilde. Ze raakte per ongeluk zwanger en dat is voor velen al meer dan genoeg om een abortus te willen.
Goudlkje realiseerde zich dat ze vanwege het autisme van de vader er alleen voor zou komen te staan en ook nog dat de kans dat het kind meer dan normaal zorg nodig zou hebben een stuk hoger was dan normaal. Zij heeft toen overwogen dat zij in die situatie dat niet aan zou kunnen. Dat is haar goed recht en het is niks immoreler dan alle andere vrouwen die om wat voor reden dan ook beslissen dat ze op dat moment geen kind (erbij) willen of kunnen hebben terwijl er al eentje onderweg is en daarom voor abortus kiezen.
Alleen is er vergeleken bij vorig jaar helemaal niks veranderd. Ze is nog steeds in de situatie dat ze alleen is, financieel wankel staat en het waarschijnlijk niet zal kunnen opbrengen mocht ze een kind krijgen wat meer zorg nodig heeft dan normaal. Vandaar dat ik dus zeg doe het niet. Je kunt wel leuk naar percentages gaan kijken, maar daar heb je weinig aan als je kind vervolgens toch wat blijkt te hebben.
Andersom heb ik er als aanstaande alleenstaande moeder voor gekozen om een kind te houden wat 80% kans op een zware handicap had. Bleek ze toch in de 20% van gezond te vallen, maar ik had al overwogen dat als het niet zo was geweest ik die zorg toch aan zou kunnen/ willen en dat was geen makkelijke keus.
Vervolgens bleek mijn tweede waar er geen enkele risicofactor aanwezig was en zich op de echo's uitstekend ontwikkelde 3 jaar na zijn geboorte toch een handicap te hebben. Niet zeer ernstig, maar het vraagt energie en tijd teveel voor een ouder die zich in zo'n instabiel evenwicht bevind als Goudlokje. En dat is niet mijn mening, maar dat was haar mening toen ze voor abortus koos en waar ze nu nog steeds achter staat.
