38 jaar te oud!

Tja,

zelf zou ik me niet al te druk maken om die 38 jaar van jezelf. Maar he, dat ben ik: op mijn ruim 38e bewust zwanger geraakt van ons derde kind en dat kind werd geboren toen ik de 39 een tijd gepasseerd was. Dus als je het mij vraagt: dat zou ik niet gauw een probleem vinden....

Maar om de leeftijd van je man zou ik mij inderdaad drukker maken. Als hij op zijn 60e nog vader wordt is dat (in mijn ogen dan, hè) wel echt oud daarvoor. Dan is er (statistisch gezien) wel een heel grote kans dat jullie kind rond de 20 geen vader meer heeft. Ik kan me ook indenken (maar ook dat is heel erg persoonlijk) dat hij op zijn leeftijd niet meer zit te wachten op de drukte en de verantwoordelijkheid voor een jong kind. Ik kan me ook weer indenken dat het voor jou rot voelt dat jouw verlangen naar nog een kindje niet vervuld wordt en dat kan ook niemand zo maar van je wegnemen. Maar het lijkt me wel belangrijk dat je probeert dat gevoel niet te koppelen aan afgewezen voelen. Hij heeft voor zichzelf blijkbaar een proces doorgemaakt waardoor hij op een ander spoor terecht is gekomen dan een aantal jaar geleden. Dat heeft met hem te maken en de levensfase waarin hij door zijn leven zit. Dat heeft ws niets te maken met hoe hij tegenover jou staat. Dat maakt jouw verdriet om het uitblijven van het kindje waar je naar verlangt niet kleiner, maar kan het gevoel afgewezen te worden mss wat relativeren.
Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat ik ervan uitga dat dat kindje van jullie samen niet komt. Dat betekent niet dat hij in mijn ogen niet van gedachten zou kunnen veranderen, dat kan ik niet beoordelen. Maar ik ga er altijd wel van uit dat een kind tweezijdig gewenst moet zijn. Zo lang dat er niet is, moet je er in mijn ogen niet aan beginnen. Maar goed, dat is mijn kijk hierop!
Sterkte met alles! Groetjes, Carolien

Hmm

Ik ken persoonlijk verschillende stellen waarvan de man 50+ was toen er nog een baby kwam. Daarvan heb ik nooit gedacht dat ze te oud waren, maar wel eens iets van 'dat je daar nog aan wilt beginnen op jouw leeftijd'. Ik begrijp je man dus wel, maar voor jou is het meer dan rot dat hij van gedachten is veranderd.

Tja

je hebt je dromen wel verteld in 2008, maar ze vervolgens nog wat voor je uit geschoven en de tijd staat niet stil.

Je man is nu 59 als ik goed meereken in je verhaal. En hij wil nu geen kindje meer. Je zonen zijn 12, 15 en 17 - ze zullen dus niet meer zo lang thuis bijven als je droombaby over een of twee jaar geboren wordt. Lijkt dat je nou echt een leuke situatie voor een opgroeiend ukkie, alleen met twee middelbare/oudere ouders?

Het is jammer allemaal, het is niet anders, je zult de stap naar een volgende fase moeten gaan maken en genieten van wat je nu hebt. Niet te veel dromen meer, over wat niet zal zijn.

Bromvlieg

Het koppelen van leuk opgroeien aan de leeftijd van de ouders en aan/afwezigheid van brusjes vind ik echt geen argument. Die dingen bepalen niet watvoor jeugd iemand heeft in de zin van prettig/onprettig. Ja, we zullen allemaal voorbeelden kunnen noemen maar dat zal in positieve zin en negatieve zin zijn. Jammer dat je dat erbij haalt mi.
Ik lees in het verhaal maar 1 echt belangrijke factor: wil de toekomstige vader dit? En zolang hij er niet achter staat lijkt me dat de belangrijkste no-go. Zijn argumenten mogen dan rationeel zijn, je kunt ze niet weerleggen want erachter zit een gevoel. En dat gevoel, dat is waar het om gaat. Maar ook dat is slechts mijn mening.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Nou, jammer

ik vind het toch echt een argument. Een vader die bij je geboorte 60 is, en je moeder 12 jaar jonger, dan verkeer je wel in een uitzonderingspositie en de meeste kinderen zijn daar niet dol op. Vraagstelster oppert zelf of ze misschien te egoistisch is met haar wens, en ja, ik denk dat ze vooral aan zichzelf en haar eigen beleving denkt, en niet zozeer aan het welbevinden van het eventuele nakomertje.

Ben het wel met je eens dat wat de vader al dan niet wil doorslaggevend is. Een kind moet je sámen willen, en anders niet. Maar dat ziet Anne ook wel in, al vindt ze het erg jammer dat het bij haar huwelijk allemaal anders leek te zijn. Voortschrijdend inzicht van vader misschien?

Kort door de bocht

Het lijkt me nogal kort door de bocht om geen kinderen (meer) te willen als ze daarmee in een uitzonderingspositie zouden komen. Hoever wil je daarmee gaan? Wanneer is een uitzonderingspositie een uitzonderingspositie? Bij iets anders dan een kerngezin? Binnen bepaalde leeftijd? Rijk? Arm? Homostellen? Gemengde culturen? Afwijkende opvattingen? Volgens mij zijn er bijzonder veel kinderen die opgroeien en een "uitzonderingspositie", gelukkig wat mij betreft. Ik hou wel van diversiteit.
Brrr enge gedachte hoor, geen kinderen vanwege het in een "uitzonderingspositie" plaatsen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Mijn vader

Kreeg zijn laatste kind toen hij 56 was. Hij heeft tegen mij gezegd dat hij het beschouwde als het stomste wat hij ooit had gedaan. Hij liet zich overhalen door mijn stiefmoeder die veel jonger was. Uiteindelijk is het hem allemaal te veel geworden en is hij weggegaan toen mijn zusje 3 was. In zijn omgeving ook veel
mannen die het tol van de tweede leg of eerste verlate leg onderschat hadden en uiteindelijk ook gingen scheiden of, niet veel beter, de opvoeding volledig overlieten aan hun jongere vrouw. Allemaal dus gaven ze toe aan een jongere partner met een sterke kinderwens. Ik ben me ervan bewust dat het niet zo heftig en negatief hoef te gaan maar een kind moet gewenst zijn door beide ouders en evenveel. Als je man niet wil dan is het, lijkt mij, einde verhaal. Je hebt al 3 kinderen, het is niet alsof je kinderloos gaat blijven. Ik begrijp je goed hoor, ik zou ook erg graag met mijn nieuwe partner een kind krijgen maar we zijn allebei te oud, helaas.
Sterkte met de situatie
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely

als je het zo stelt, oke, zo zwart-wit bedoel ik het niet.

Heb het idee dat vraagstelster het allemaal wat te romantisch ziet, nog een kindje. Ik denk dat het zwaar en minder leuk als verwacht kan zijn - zie verhaal Sini.

Ik snap die vader wel. Zijn collega's gaan vutten en lekker buiten het seizoen relaxed en voordelig op vakantie, hij zit nog járen aan schoolvakanties vast.

Sini, kan anders

Sini, dat is een vervelend verhaal, ook voor je kleine halfzusje natuurlijk. Ik heb het eerder gelezen van je.
Ik heb ook een veel oudere man. Hij kreeg zijn vierde kind (en eerste van mij) op zijn 54e, en op zijn 56e nog een. Het gaat ontzettend goed. Misschien is hij wel actiever dan ik, ja ik denk het wel. Hij is een zeer betrokken (en ontspannen) vader. Het gaat ook heel goed tussen ons. Hij wist trouwens ook al meteen dat hij ook met mij nog kinderen wilde, dat helpt vast ook. Hij doet ongelooflijk veel in het huishouden (bijna alles) en veel in de opvoeding en verzorging.
Gewoon om ook een positief verhaal te vertellen bij een later huwelijk en laat nog meer kinderen krijgen met een jonge vrouw!
Maar lijkt me wel heel goed als hij het ook zelf echt wil natuurlijk.

Anne-1975

He Anne-1975 Nee 38 is niet te oud
Maar ik denk dar er twee dingen spelen. jij had altijd nog graag een kindje gewild (en dat snap ik, ik was blij dat ik 40 werd , daar had ik mijn grens van niet meer moeten willen gelegd).
Als je het realistisch bekijkt: Als je nu een kindje wilt (ervan uitgaande dat het lukt je geen stress hebt van het niet snel zwanger worden of mislukken) Heb je over14 jaar een puber, zit je in de overgang, heb je een 'oude' partner (als hij niet afgehaakt is door jouw keuze) en misschien erg zorg behoevende ouders.
Niet ideaal, terwijl je nu alle tijd hebt voor je pubers, voor je partner en om nog een stap te doen in je eigen ontwikkeling

Feitelijk is het een soort rouwproces dat je doormaakt . Ja echt, bij het Fiom is er de mogelijkheid om erover te praten. Zo diep kan het ingrijpen.
Sterkte met je keuze

Egel

Ja ik weet nog dat er al een poosje gelede. Een discussie was geweest waaraan we beide deelgenomen hadden. Natuurlijk kan het ook goed gaan, mits de vader 100% achter een nieuw kind staat. Bij Anne lees ik dat niet. Ik heb het over mannen die aan aanvankelijk niet wilden en zich toch lieten overhalen. Heel ander verhaal dat met je partner.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Maar...

En er zijn ook mannen die zich lieten overhalen en nu heel gelukkig zijn, je kunt het eigenlijk nauwelijks voorspellen.

Fio

Ik vind het een onaanvaardbaar risico gezien de leeftijd van de partner van Anne. Als het eventueel kindje 20 is geworden is zijn vader op zijn minst 79!?.... Kom op zeg, als je niet 100% erachter staat voordat je eraan begint...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sini

En toch komt dat weleens voor, en sorry, maar bij onaanvaardbare risico's denk ik toch niet aan dit soort zaken in het leven.

Mijn vriendin

Mijn vriendin had een vader die 60 was toen zij werd geboren. En zij heeft zelf nu een zoon van een man die 25 jaar ouder is dan zij. Alletwee 2e leg, hij was zelfs al opa. En ook begin 60 toen zoonlief werd geboren. Vriendin heeft er absoluut geen moeite mee gehad dat haar vader zo oud was. En nu met haar huidige man is het ook genieten. Hij maakt nu de kinderjaren veel bewuster mee dan destijds. Dit verhaal om te laten zien dat het ook heel fijn en positief uit kan pakken. Ik denk dat de ene situatie niet 123 met de andere te vergelijken is...

Ik kan me voorstellen dat Anne -1975 baalt. Haar man geeft eerst aan ergens open voor te staan en als het puntje bij paaltje komt, krabbelt hij terug. Dat kan gebeuren maar dat neemt niet weg dat het behoorlijk slikken is. Even los van de kinderen die er al zijn, dit lijkt me meer een relatiekwestie. Niet fijn! Sterkte!

Onaanvaardbaar risico?

Dit is blijkbaar een onderwerp waarop mensen graag de overdrijving inschieten. Onaanvaardbaar risico om op bepaalde leeftijd nog vader te worden want kans dat kind eerder een ouder moet missen? Nou vertel mij dan maar, waar ligt de grens? Mogen mensen met sommige ziektes kinderen krijgen? Diabeten? Kanker in de familie? Hartkwalen in de familie? Gevaarlijke beroepen? Als een man op een boorplatform werkt, mag hij dan vader worden? Of astronaut? Of militair is?
En domme mensen, mogen die kinderen krijgen?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely

Gezien het feit dat de vader in spe eigenlijk niet (meer) wil, vind ik het inderdaad een te groot risico. Niet zozeer vanwege het risico op overlijden maar vooral omdat een onwillige vader van 79+ me geen leuk beeld lijkt. Anne is nog jong genoeg om het kind eventueel in haar eentje op te voeden. Maar het gaat om een man die blijkbaar niet (meer) wil. En mijn mening is dan inderdaad dat het helaas niet meer moet/kan gebeuren. Dat de vader ook nog bijna 60 is maakt het niet makkelijker maar mijn mening is dat er vaak te makkelijk gezegd wordt (meestal door vrouwen) dat er veel gepraat moet worden en vaak, bewust of onbewust, wordt er een soort druk geoefend op de man. Ik zou niet weten waarom het wel willen van een kind sterker moet wegen dan het niet willen. En het argument van de partner van Anne (Ik ben te oud) vind ik inderdaad erg gezond: hij is inderdaad erg oud om nog vader te worden. Dat het bij sommige gezinnen prima gaat neemt niet weg dat een "jonge" vader van 60 wel een enorme kinderwens zou moeten hebben om
nog een keer de avontuur aan te gaan van een kind. De kans is nu eenmal groter om niet gezond te zijn op je 60 of 70ste dan op je 30ste. En je overdrijft een beetje met je opsomming van mensen die geen kinderen zouden moeten krijgen. Overigens is er niemand anders dan Anne en haar partner die de beslissing gaan nemen. Maar mijn sterkte negatieve mening, zeker ingekleurd door veel persoonlijke negatieve ervaringen op dat gebied, is even respectabel als de mening van iemand die zegt "Doen joh hartstikke leuk" .
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Je combineert

Twee dingen die mi niets met elkaar te maken hoeven hebben. Een onwillige vader is een slecht plan, ongeacht de leeftijd. Anne haar man gebruikt zijn leeftijd als reden maar ook als hij had gezegd; ik wil geen kind meer en ik kan niet uitleggen waarom was het valide geweest. Het is alleen de verteerbaarheid voor Anne, voor het doorgaan of niet telt zijn gevoel.

Dat jij mijn reeks overdreven víndt is geheel aan jou, ik vind discriminatie op leeftijd not done en dat zonder jou ervaringen te disrespecteren. Ik kan me niet voorstellen dat jouw ervaringen in deze van zulk grote getale zijn dat het het statistisch verantwoord maakt (wat überhaupt niet zo mogen vind ik) om zo'n uitspraak te doen. Dat neemt niet weg dat jouw ervaringen ongetwijfeld erg vervelend zijn geweest.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Precies ely

Natuurlijk, ik zou nooit een kind willen krijgen met een onwillige vader. Maar de leeftijd een onaanvaardbaar risico noemen is erg overdreven. Er zijn zoveel meer zaken die je dan onaanvaardbaar kunt noemen....

Intussen

Vraag ik me of Anne nog leest en wat er allemaal gebeurt.
Verder had ik het feit dat vader niet wil+zijn leeftijd een onaanvaardbare risico genoemd. Een combinatie dus.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sini

Ach dat weet je toch niet. Er zijn zat vaders die het, als een kindje er eenmaal is, helemaal geweldig vinden. Ik vind onaanvaardbaar risico nog steeds een nogal forse uitdrukking. Het leven is zoals het komt. Mijn vriendin had een hele jonge moeder, die overleed toen mijn vriendin 12 was...

Fio

"Er zijn zat vaders die het, als een kindje er eenmaal is, helemaal geweldig vinden."

En juist dat soort zinnetjes zorgt er voor dat vrouwen maar blijven doordrammen of 'per ongeluk' zwanger worden.

Hoe weet je of jóuw partner in die groep gaat vallen? Dat weet je toch niet? Dan heb je dus ook niets aan dat soort zinnetjes.

Ik snap t niet

Is een onwillige vader van 19, 29, 39 jaar dan minder problematisch? Wat is het verband tussen het onwillig zijn en een grotere kans op overlijden voordat kind afgebakken is? Of is het punt dat je geen risico's mag stapelen?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Inderdaad ely

Risico's stapelen is niet handig. Maar in dit verhaal van Anne vind ik het niet willen van de partner omdat hij zichzelf te oud vind eigenlijk wijs.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ik zeg nergens dat je door moet drammen. Natuurlijk is dat niet in het belang van een kind.

Tsja

Dan rest mij alleen maar nog te hopen dat je dit soort dingen alleen voor jezelf bepalen zal. Ik vind het nl. heel begrijpelijk als mensen een kind zouden willen, ook al zouden er meerdere risicofactoren zijn.
Ten overvloede; als een (potentieel) ouder echt niet wil is dat een duidelijke no go.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Grappig anne

"Eerst alles thuis op orde, zegt hij."

Ik vond het een grappige opmerking die mij een glimlach uitlokte. Deze man heeft vast geen kinderen van zich zelf anders zou hij weten dat met de komst van een baby je huis nooit meer op orde is de komende 20 jaar...
Net zoals : "we gaan eerst nog een verre reis maken of sparen voor een nieuwe auto". Het is maar net wat je het belangrijkste vindt. Wat heeft een verbouwing met een babywens te maken? Ik vind hem nog steeds niet enthousiast klinken maar meer excuses om de komst van een kindje weer van zich af te schuiven.

"Ik voel me echt afgewezen, niet volwaardig meer."

Je man wijst jou niet af, hij wijst de komst van een kindje af. Natuurlijk ben je wel volwaardig. Wat heeft het krijgen van een kindje met volwaardigheid te maken? Ik begrijp het niet echt denk ik. Een 59 jarige man, hij gaat over 6 jaar in de AOW. Ik zou er zelf niet aan moeten denken om dan nog op het schoolplein te staan met een kleuter. Ik kijk af en toe met verbazing naar al die bejaarde vaders die bezig zijn met een tweede leg. Ik heb niet het idee dat de kinderen er onder te lijden hebben ofzo, of een slechte jeugd.Welnee, het is heel persoonlijk. Ik zie mezelf ook niet op mijn 65e met een 5 jarig kind, dus dat mijn man dat niet zou willen begrijp ik.