23 september 2005 door Henk Boeke
Er komen steeds meer opvoedprogramma's; van 'Bij ons thuis' (Teleac) tot 'Schatjes' (EO) en 'EHBO: Eerste Hulp bij Opvoeden' (RTL4). Wat vinden wij daarvan? Ach, gewoon vermaak, net als de klus- en tuinier-programma's.
Komende donderdag kunnen we een aflevering van het tv-programma 'Rondom Tien' verwachten, waarin de trend rond probleem-oplossende tv-programma's centraal staat. De trend schijnt daaruit te bestaan dat er steeds meer programma's komen die dagelijkse problemen aanschouwelijk maken (en oplossen), zoals problemen rond neuken, vermageren of opvoeden. En 'men' schijnt die trend zorgelijk te vinden.
Wie is 'men'? De redactie van 'Rondom Tien'. Volgens goed journalistiek gebruik bedenkt een medewerker een probleem – "Waar zullen we het nu weer eens over hebben" – en dan is het opeens een probleem. Mits het probleem wel zorgelijk genoeg is natuurlijk, want het onderwerp moet wel bij de immer zorgelijk kijkende kop van presentator Cees Grimbergen passen. Ik heb die man nog nooit niet zorgelijk zien kijken.
Om na te gaan of het probleem wel zorgelijk genoeg was, nam 'men' (de redactie van 'Rondom Tien' dus) contact op met Ouders Online. Met de vraag of wij het ook zo zorgelijk vinden. De vraag luidde als volgt: "Voor het programma Rondom Tien zijn we bezig met een uitzending over de rol van televisie bij het opvoeden van kinderen, het verbeteren van je seksleven, en afvallen. Kunnen wij het niet meer zelf?"
Oef, daar vraagt u me wat. Of we het niet meer zelf kunnen? Nou ja, sommige mensen wel en andere niet. Hoezo? En waarom vraagt u dat?
De aanleiding bleek te bestaan uit een stukje in het dagblad Trouw, waarin wij ons licht hadden laten schijnen over het verschijnsel van de Supernanny, die ouders via de tv helpt bij het oplossen van opvoedingsproblemen. We hadden laten noteren dat we dat programma niet serieus nemen, omdat een van onze medewerkers gesolliciteerd had als Supernanny, en afgewezen was omdat ze niet streng genoeg was.
Dat onze medewerker afgewezen was, dat vonden we verder prima, omdat we het toch maar een raar programma vinden (privacy-schendend voor de weerloze kinderen die erin geportretteerd worden, etc.), maar de reden waaróm onze medewerker was afgekeurd, vonden we wel opmerkelijk. Het bewijst dat men bij het maken van dat soort programma's vooral wil inhaken op de wensen van de kijkers, die in deze chaotische tijden graag vastigheid willen, bijvoorbeeld in de vorm van recht-toe-recht-aan streng opvoeden.
Dat was dus ons antwoord, op de vraag van de 'Rondom Tien'-medewerker wat wij van dat soort programma's vinden. Ze voorzien in een behoefte, omdat ze aansluiten op datgene wat mensen graag willen horen. Hoe ernstig het probleem ook is: doctor Phil heeft wel een 10-stappen-plan paraat. Dat is prettig en geruststellend, en het is kennelijk leuk om naar te kijken.
Maar of dat ook zorgelijk is? Nou neuh. Wat ons betreft niet. Het is gewoon vermaak, dat aansluit op onze dagelijkse werkelijkheid. Het is van dezelfde orde als auto-programma's, klus-programma's en tuinier-programma's. Dus waarom dan geen neuk-programma's, afval-programma's en opvoed-programma's? Wij zien het verschil niet. Gewoon het ene oog in en het andere uit, ze doen maar. Mijn collega Justine Pardoen noemde het ooit de hap-slik-weg patat-televisie.
