13 juni 2019 door Birgit Amjar-Soubiers
Vanuit haar werk als kindertolk, ontmoet Birgit wekelijks ouders die zich zorgen maken over hun kind(eren). Iedere maand schrijft ze hier een column over.
"Onze J. poept nog in zijn broek. Hij is acht. Hij houdt het heel lang op en doet het dan in de klas. Dan belt de school en moet ik hem halen. Zelf lijkt hij het niet te beseffen, hoe ik ook met hem praat. Van de week zag ik het gebeuren vanuit het raam: met wat buurkinderen was hij buiten aan het spelen, zijn zusje was er ook bij. Ik zag de zwerm kinderen achter elkaar aan rennen in een spelletje verstoppertje. Ik bleef blij kijken, zo ouderwets zie je het niet vaak meer.
Opeens ging J. op een bepaalde manier zitten, midden op straat. Ik wist meteen hoe laat het was. In mijn hoofd probeerde ik uit te vechten of ik naar buiten moest rennen, maar ik moest eerst naar beneden, de trap af, en dan nog naar buiten, de straat op: ik zou zeker te laat zijn. En ik kon hem toch moeilijk voor gek zetten waar alle buurkinderen bij waren. Ik voelde gêne. J. lijkt die niet te voelen. Ik ben naar het groepje toe gelopen. J. stond alweer, al rende hij niet bij het volgende sein keihard weg zoals de rest. Ik heb hem stilletjes naar binnen gehaald, hem en zijn zusje, die het niet begreep. Thuis heb ik hem verschoond."
Ik vraag moeder wat ze het ergste vindt aan het gedrag van haar zoon. Haar antwoord: dat hij niet doorheeft dat het zo ongepast is, zowel qua plek als qua moment. Waarom zégt hij het niet?!
Nu is naar de wc gaan inderdaad heel privé. Het is binnen het kleine kamertje, met de deur dicht, dat we onze verwerkte restjes laten gaan, nice and clean, om zo maar te zeggen. Maak je het symbolisch, dan kun je het zien als het uiten van zogenaamd negatieve emoties. En dat doet moeder niet. Ze werkt heel hard. Doet aldoor haar stinkende (sic) best. Niemand zal ooit iets aan haar merken, ze blijft gewoon functioneren. Ze geeft aan dat het beter gaat wanneer ze in bad zit. Water staat voor intuïtie. Hier ontspant ze. Ze geeft ook toe dat de baan van 24 uur er wel zeker 32 van haar vraagt. Ze zegt er nooit wat van tegen haar werkgever.
Wanneer ik moeder een jaar later zie, zijn haar gelaatstrekken zachter. Ze werkt nu nog maar 24 uur en heeft een collega gekregen. Met J. gaat het goed. Hij is bijna tien, en gaat nu zelf, en op tijd, naar de wc.
