21 mei 2019 door Paul Morsch
Astrid en Paul proberen zich als ouders van hun drie kinderen Bram (5), Anne (10) en Lot (11) zo goed mogelijk door het leven te worstelen.
Doordat de conciërge de renovatie van de schoolgevel samen met zijn buurman heeft gedaan, is er wat bouwbudget over. De ouderraad is uitgenodigd mee te denken om met dat geld iets te doen op het schoolplein.
Facilitator is Peter, een ‘vriendje’ van onze directeur Jeroen. Peters kundigheid is boven iedere twijfel verheven, verzekert Jeroen ons.
Peter knikt instemmend en zet zijn vuurrode bril nog eens recht.
‘Ik ken alle brainstormtechnieken en ben su-per-sensitief en to-the-point,’ legt Peter uit. Die kwaliteiten toont hij ons direct door Marjan op te dragen de schoonmaakdoekjes en de wc-eend van tafel te halen en koffie en koekjes te regelen. Daarna loodst Peter ons heel to-the-point in ruim een half uur door zijn cv. Dan komen we bij de kern van de avond.
‘We gaan scrummen. Dat is een moeilijk woord voor in een pressurecooker-situatie, met een sprint super snel resultaat bereiken. We beginnen met een brown-paper-sessie om jullie ideeën te structureren. Stukje buiten de kaders denken.’
Op de muur hangt Peter twee witte vellen. Op de één schrijft hij “DOELEN”.
‘Op de blauwe memo-blaadjes schrijf je wat jij wil bereiken met het uitgeven van het budget.’
Peter schrijft wat voorbeelden op het doelenvel om ons wat op gang te helpen: veiligheid, fun, leren… Op het andere vel schrijft Peter “IDEEEN”.
‘Op de gele blaadjes mogen jullie je concrete ideeën schrijven.’ Ook daar helpt Peter ons een stukje op weg met: ‘escape room’, ‘scrumlokaal’, ‘vervolgsessie(s) met Peter’. ‘Straks gaan we kijken welke ideeën het meeste effect hebben op onze doelen.’
Het half uur daarna hangen we beide vellen vol met briefjes. Onder “DOELEN” is de teneur van de briefjes dat het vooral ten goede moet komen van de kinderen. Bij de “IDEEEN” hangen onder andere blaadjes met klimrekken, karren voor het buitenspelen, rubbertegels en lijnen voor sport en spel op het schoolplein.
‘Wat nu?’ zegt Peter. Die vraag was retorisch van aard, blijkt uit zijn opgeheven hand naar Marjan als ze adem hapt om iets te zeggen.
‘Wat we nu doen is al jullie ideeën beoordelen op hoezeer ze bijdragen aan de doelen die jullie hebben opgeschreven. Bijvoorbeeld: een klimrek scoort vijf sterren op het doel fun, maar misschien maar één ster op veiligheid.’
Als laatste behandelt Peter het idee: vervolgsessie(s) met Peter.
‘In vervolgsessies kun je in feite zelf bepalen dat je iets kiest dat alle doelen maximaal vervult.’ Nog voor we die informatie verwerkt hebben, staat achter vervolgsessies al het maximaal aantal sterren ingevuld.
‘Laat ik jullie eerst een waanzinnig compliment maken. Jullie hebben su-per gewerkt. Echt heel goed. En als ik zo eens bekijk, hebben jullie gekozen voor de vervolgsessies.’
Jeroen wuift ons bezwaar tegen die conclusie weg. De hele inspraak was sowieso al een stukje goodwill participatie van zijn kant.
De gevel is vorige week naar beneden gekomen. Peter heeft de directie in een tweetal haastig belegde scrumsessies begeleid bij de keuze alsnog een professioneel bedrijf in te huren voor de herstelwerkzaamheden. Peters eigen inzet kan door wat creatief te schuiven met budgetten bekostigd worden uit het bouwbudget van volgend jaar.
