10 oktober 2008 door Henk Boeke

Onderwijsklachten - deel 2

We hadden het verwacht: een tsunami van reacties op ons vorige artikel over de kwaliteit van het onderwijs, waarin we ons afvroegen waarom we zo weinig klachten krijgen. Terwijl de problemen toch evident zijn. Hieronder een selectie van de punten die men aan de orde stelde, met ons commentaar daarop.

• De problemen zijn te groot - Meerdere lezers gaven aan dat de problemen eigenlijk te groot zijn om voor te leggen aan Ouders Online. Zoals men ook niet aan ons vraagt hoe wij de krediet-crisis of de klimaat-crisis denken op te lossen.

Oei, dat het ernstig gesteld is met de kwaliteit van het onderwijs, dat wisten we wel. Maar zó ernstig dat er niet meer over te praten valt? Dat gaat er bij ons niet in. Te meer omdat we wél veel vragen krijgen over torenhoge problemen rond opvoeding en gedrag. Vergeleken daarbij zijn de huidige onderwijsproblemen echt peanuts. Een juf die niet weet of je komma-5 naar boven of naar beneden moet afronden, vormt toch echt een overzichtelijker probleem dan een dubieuze uithuis-plaatsing of een twijfelachtige onder-toezicht-stelling. Terwijl het allemaal even ernstig is.

• Het eigen kind mag geen slachtoffer worden - Een van de belangrijkste redenen waarom ouders terughoudend zijn bij het leveren van kritiek op de kwaliteit van het onderwijs, is dat ze niet willen dat hun eigen kind de dupe wordt van hun geklaag.

Wat ontzettend jammer is dat toch. We begrijpen heel goed dat het zo werkt, maar als je vindt dat je kind te weinig leert, dan is het al de dupe! Het lijkt een beetje op de kleine zelfstandige die geen betalingsherinneringen durft te sturen omdat daarmee de relatie met zijn klanten verpest zou worden. Maar een klant die niet betaalt is al een slechte klant, die je beter kwijt dan rijk kunt zijn. Zoveel slechter kan het dus niet worden, als je er iets van zegt.

• Alles hangt af van de toevallige leerkracht - Veel ouders denken het, en meerdere ouders schreven het: waarom zou je klagen over 'het onderwijs'? Het gaat toch om de kwaliteit van individuele docenten?

Op zich is het natuurlijk waar dat je van een goede leerkracht meer leert dan van een slechte, wie er ook minister van onderwijs is, en welk label je school ook heeft. Dat neemt echter niet weg dat 'beleid' en 'grote lijnen' er wel degelijk toe doen, omdat daarmee de randvoorwaarden geschapen worden waarbinnen de leerkrachten functioneren. Zo bepaalt het onderwijsbeleid op de Pabo's wat de nieuwe juffen en meesters zelf leren, dus wat ze aan je kind kunnen overdragen. En als er geen staartdelingen meer op het programma staan (omdat die afgeschaft zijn door de onderwijsvernieuwers), dan verklaart dát waarom uw kind niet meer kan delen. Hoe goed of slecht de leerkracht ook is.

Opvoeding en gedrag

Hoeveel zakgeld is normaal en wat geven andere ouders?

• De school moet alles oplossen - De eisen die op dit moment gesteld worden aan scholen, zijn gigantisch. Ze moeten ongeveer alles oplossen wat maar denkbaar is: leerproblemen, gedragsproblemen, gezondheidsproblemen, sociale problemen, emotionele problemen, communicatieproblemen, ja zelfs financiële problemen.

Je zou bijna vergeten dat scholen gewoon bedoeld zijn om kennis over te dragen. Het aantal reageerders dat dat ook vindt, was helaas zeer gering.