13 december 2018 door Eveline Krabbendam
Als ouder kom je direct vanaf de geboorte van de baby voor zoveel keuzes te staan. Laat ik mijn baby slapen of maak ik hem wakker voor een voeding? Nog een extra dekentje of heeft hij het warm genoeg? Heeft hij honger of krampjes? Echt je baby leren kennen dus, om zo zijn behoefte te weten. Na een aantal maanden ken je je baby een beetje en dan kom je voor de volgende keuze te staan; wanneer en hoe beginnen met bijvoeding?
Zowel bij Maren als bij Olivier heb ik er voor gekozen om pas met 6 maanden met bijvoeding te beginnen. Ik had niet het idee dat ze er eerder behoefte aan hadden en daarnaast vond ik het artikel van de groene vrouw over de darmrijping en de nadelen van eerder starten met bijvoeding ontzettend interessant. Ten slotte heb ik beide kinderen 6 maanden exclusief borstvoeding gegeven en denk ik dat ze daardoor niets te kort zijn gekomen.
Toen Maren 6 maanden oud was, begon ik met het aanbieden van bijvoeding middels de Rapley/Kleintjes-methode. De Rapley-methode staat voor het zelf laten eten, vanaf 6 maanden. Dus geen geprakt of gepureerd eten (of potjes! Alleen vers) met een lepel geven, maar ze zelf stukjes laten eten. Het enige wat wordt uitgesloten is suiker en zout, maar verder kan je alles geven. De Kleintjes-methode van Stefan Kleintjes, gaat uit van hetzelfde principe maar sluit tot bepaalde leeftijden bepaalde voeding uit in verband met mogelijke allergieën. Ik ben begonnen met stukjes geven maar heb inderdaad bepaalde voeding later geïntroduceerd, zoals aardbeien, citrusvruchten en vlees. Al gauw at Maren stukken komkommer, courgette of aardappel. Ook banaan en peer at ze graag en later ook brood! Ik heb Maren nooit eten gegeven, ze heeft het altijd zelf gedaan en haar fijne motoriek was al snel erg goed. Toen Olivier 6 maanden oud was, lagen wederom de courgette, banaan, aardappel en komkommer klaar. Olivier had moeite met het zelf pakken, wat op zich nog niet zo gek is. Zodra hij het eenmaal gepakt had en naar zijn mond bracht, trok hij een ontzettend vies gezicht! Het is natuurlijk ook raar, zo’n smaak. Olivier was alleen maar borstvoeding gewend en had hier helemaal niks mee. Ik heb het een paar dagen geprobeerd en toen besloten het even te laten rusten, hij leek er nog niet aan toe. Ook dacht ik weer aan de uitspraak; ‘Food under one is just for fun’ en ik was daarmee gerustgesteld. Nog meer informatie over bijvoeding vind je op de website van La Leche League.
Ondertussen is Olivier bijna 9 maanden oud. Nog steeds eet hij niet, al heeft hij veel meer interesse dan voorheen. Hij pakt wat hij ziet liggen, maar vooralsnog heb ik hem alleen broodkorstjes daadwerkelijk zien eten. En eerlijk, hoezeer ik ook een voorstander ben van de Rapley-methode, ik heb ook geprobeerd geprakte voeding te geven. Gewoon om te kijken of hij dat wel zou pakken! Maar niks was minder waar, hij spuugde direct uit wat ik hem gegeven had.
Of ik me echt zorgen maak? Dat niet, maar ik ben me er wel van bewust dat hij een keer moet gaan eten. Ik geef nog steeds borstvoeding maar moet dit aanvullen met kunstvoeding, mijn productie is simpelweg terug aan het lopen. Dus: oefenen, oefenen, oefenen. Ik zie dat zijn motoriek al enorm vooruit is gegaan en dat sterkt mij in het gevoel door te zetten met de Rapley-methode. Hij heeft nog wel een sterke kokhalsreflex, ik hoop dat dat snel gaat afnemen en hij letterlijk snel de smaak te pakken krijgt!
