11 september 2020 door Giulia Califano
Vorig jaar rond deze tijd lag ze een beetje in de box rond te staren en nu dekt ze zelf de tafel. Ze brengt haar schoenen als ze naar buiten wilt en klimt in haar learning tower om een banaan te eten. Hoe is het mogelijk dat een kind in één jaar tijd zo ontzettend veel leert?! Ik blijf me erover verbazen.
Sinds ze loopt, gaat ze al helemaal als een speer. Elke dag leert ze wel weer iets nieuws! Al vanaf dat ze nog in die box lag te staren, praat ik al met haar en ondanks dat ze tot voor kort lang niet alles begreep, deed ik wel alsof. Ik vertel altijd waar we naartoe gaan, wat we gaan doen en wat ze zelf mag doen. Dat ze tegenwoordig steeds vaker daadwerkelijk doet wat ik zeg, verrast me elke keer weer!
Laat ik er ook maar van genieten, want er komt natuurlijk een tijd waarin ze vooral niét doet wat ik zeg. Maar momenteel krijg ik mijn schoenen op de wc al aangeleverd, zodat we extra snel op pad kunnen gaan! Dekt madam de tafel zodra het eten klaar is en ruimt ze haar eigen servies vanuit de vaatwasser weer op de juiste plek op. Ze klimt zelf richting de fruitschaal als ze honger heeft en zet haar twee tandjes moeiteloos in de schil van een banaan. Als ik haar vraag of ze heeft gepoept is ze al onderweg naar boven, net zoals wanneer ik zeg dat ze gaat slapen of we gaan douchen. ’s Ochtends heeft ze zo’n enorme honger, dat ze me het pak maïswafels probeert op te dringen terwijl ik yoghurt voor haar klaarmaak. Maar wanneer ik haar ontbijt eenmaal vast heb, weet ze niet hoe snel ze richting haar stoel moet rennen!
Vandaag wilde ze niet eens meer gedragen worden op weg naar de gastouder. Madam bracht haar schoentjes naar me toe, probeerde ze zelf al aan te trekken en toen ze eenmaal aan haar voetjes zaten, rende ze direct richting de voordeur. Nadat vorige week een vriendje en vriendinnetje waren komen spelen liep ze zelfs zo met hen mee naar hun auto en zwaaide naar mij: ‘hajje!’
Echt, ik vind deze fase zó leuk. Dat roep ik elke dag weer! Zelfs voordat ze geboren werd verheugde ik me al op deze leeftijd: alles ontdekken, leren lopen, leren praten en een eigen karaktertje ontwikkelen. Een pittig karaktertje, dat wel! Mevrouw heeft een duidelijke mening en die weet ze met woorden, klanken, handen en voeten maar al te goed te uiten. Ik moet mezelf echt inhouden om niet in de lach te schieten als ze me weer eens ontzettend uitdagend aankijkt wanneer ze in (in plaats van achter) haar poppenbuggy gaat staan. Of haar slabber demonstratief af doet en onder begeleiding van het woord ‘kla’ (klaar) in de lucht steekt als het eten niet lekker genoeg is. Bij leren hoort immers ook je grenzen verkennen en vooral die grenzen opzoeken. Tot nu toe gaat dat nog vrij onschuldig maar ik weet zeker dat we met deze pittige dame nog heel wat hilarische, uitdagende en spannende avonturen gaan beleven …
