25 april 2008 door Justine Pardoen
Ouders doen het zo slecht nog niet, zo blijkt uit het laatste Kidsweek-onderzoek. Gelukkig maar, want volgens de media en de politiek maken we er een potje van.
Om het eerste lustrum te vieren, deed het blad Kidsweek (van harte gefeliciteerd!) onderzoek onder kinderen over hun ouders. En wat blijkt: de kinderen zijn tevreden, want hun ouders doen het zo slecht nog niet.
Dat is goed nieuws, omdat 'de media' en 'de politiek' ons voortdurend een ander beeld voorschotelen. Ouders zouden slappe, luie donders zijn, die geen zin of geen tijd meer hebben om stevig op te voeden. Waardoor de overheid natuurlijk steeds strengere maatregelen moet nemen.
Wie het nieuws een beetje bijhoudt, weet dat er elke week een kind wordt doodgeslagen en dat er ruim 100.000 kinderen mishandeld worden (zie www.no-kidding.nu). Ook lees je dat kinderen steeds jonger crimineel worden, en dat ouders hun kinderen 's avond na het avondeten eindeloos op straat laten zwalken zonder toezicht. Ouders leren hun kinderen drinken, en erger nog, ze laten ze coma-zuipen!
Er is dus een groep ouders waar strenge maatregelen voor moeten komen. En verplichte oudercursussen waarin ze leren hoe het moet, een avondklok voor de kinderen, en bemoeizorg achter de voordeur. Vroeger noemden we dat gewoon asocialen, maar tegenwoordig is elke ouder asociaal.
Ook moeten we ons meer met elkaar gaan bemoeien. Het tijdperk van 'leven en laten leven' is voorbij. We worden aangemoedigd om vooral het AMK (Advies- en Meldpunt Kindermishandeling) te bellen als we misstanden vermoeden bij andere ouders, waardoor het nu al gebeurd is dat een leerkracht het AMK belde toen ze een beschimmelde boterham in het broodbakje van een leerling vond.
In slogans van beleidsmakers heet dat 'Alle kinderen in beeld'. Of: 'Hoe preventiever, hoe liever'.
Maar er is dus ook die groep ouders die het heel goed doet, en waar kinderen graag bij in huis wonen. Goed om te weten. Dank jullie wel, Kidsweek!
Het is hetzelfde beeld dat komt uit veel ander onderzoek. De kinderen waar het goed mee gaat, vormt veruit de grootste groep. En als je gaat vergelijken hoe kinderen in ons land zich verhouden tot kinderen in andere Europese landen, dan scoren we hoog. Kinderen zijn hier gelukkiger dan waar ook.
Vraag die ouders eens eerlijk wat ze van zichzelf vinden, en ze zouden ook nog wel wat kunnen noemen dat beter zou kunnen. Natuurlijk, het is nooit goed genoeg. Ouderschap is zwaar. Kinderen groeien ook niet zomaar op: er is altijd wel wat. Van leerproblemen tot gedragsstoornissen en van chronische ziektes tot handicaps. En elk kind maakt wel eens een moeilijke periode door.
Vrijwel alle ouders richten zich tegenwoordig zoveel mogelijk naar de behoeftes van hun kinderen. Dat was in de jaren-50 echt wel anders...
Veel mensen vinden opvoeden dan ook zó moeilijk dat ze het zich niet kunnen voorstellen dat anderen dat 'zomaar' goed zouden doen. Dat het mij lukt met veel kunst-en-vliegwerk, een stap terug in mijn carrière, balanceren en goochelen, wil nog niet zeggen dat het de buren ook lukt.
Wíj kunnen onszelf dan wel beheersen in het uitdelen van lijfstraffen, maar dat de buren dat ook kunnen, dáár twijfelen we aan. Bij óns staat drie keer per dag een gezonde maaltijd op tafel, krijgen ze hun prikjes op tijd, zit er elke dag iets vers en fruitigs in de broodtrommel, hebben we de beeldschermtijd gelimiteerd en weten we altijd precies waar alle kinderen uithangen. Voor óns zijn die strenge overheidsmaatregelen niet nodig natuurlijk, maar voor de buren natuurlijk wel!
Al met al zijn onze kinderen in ieder geval best tevreden. Gelukkig maar. Het kan altijd beter natuurlijk, maar die kritische houding is zelf natuurlijk ook weer het resultaat van onze goede opvoeding.
Wat er beter kan? De Kidsweek-kinderen konden het haarfijn aangeven. Kinderen willen meer tijd samen met hun ouders. Geen quality time, maar gewone tijd. Dat ze er zijn, zonder een afspraak te moeten maken.
Volgens de kinderen van het Kidsweek-onderzoek moet de perfecte ouder:
De perfecte ouder ís er dus gewoon voor zijn kind. Met aandacht, en vooral tijd. Maar ja, eerlijk is eerlijk... we zijn niet perfect. Vooral lege, luie tijd met onze kinderen is er wel eens te weinig.
Daarom gaan we nu met een gerust hart een weekje op mei-vakantie met de kinderen, en sluiten we tijdelijk de redactielokalen. Even weg van werk en computer, we gaan ons nu een paar dagen gedragen als perfecte ouders.
