26 oktober 2007 door Christel Westgeest
Canadezen blijken al net zo geobsedeerd te zijn door veiligheid als Amerikanen. Hoe ga je daar als nuchtere Nederlander mee om?
"Stoppen! Je kunt niet zomaar weg. Eerst een helm op!" Ik zit net samen met Rosa en Jacob op een gehuurde driepersoons kinderskelter en rijd rustig het campingterrein over. Die opmerking was vast niet voor mij bedoeld.
Stop! roept de vrouw nu nog harder. Obey the safety rules, please! Heeft ze het toch tegen mij? De vrouw maakt me duidelijk dat de kinderen écht een helmpje op moeten. Prima, doen we. Vervolgens komt ze met een grotere helm aanzetten. Nee, die is toch niet voor mij hè? Ik ga niet serieus met een helmpje op een skelter het campingterrein over! Doe normaal!
Ik overweeg te vertellen dat ik vroeger de skelter-koningin van de straat was, en echt super-goed kan skelteren. Maar ze kijkt zeer streng, en safety is safety en rules zijn rules. Of ik niet te hard wil gaan, en niet buiten de omlijningen wil komen, en... Ik heb al geen zin meer, geloof ik.
Veiligheid boven alles. Dat lijkt hier in Canada echt het credo. Ik heb weer behoorlijk gelachen, afgelopen zomervakantie, over alle safety rules die ik heb leren kennen, en bij nader inzien eigenlijk niet wil leren kennen.
Naast de skelter hadden we ook nog de waterfiets. Allemaal – dus ook de ouders – moesten we een zwemvest om. Zo'n oranje ding met een ritsje. Waterfietsen op het Great barrier reef met een zwemvest, okay. Maar hier ging het om een meertje met kniediep water...
Nog zoiets: als Jacob op de crèche buiten gaat spelen, wordt zijn groepje niet eenmaal, niet tweemaal, maar drie keer geteld. Ja, safety first. Of op de driewieler even naar buiten? Helm op!
Wat is dat toch? Is het een doorgeslagen hang naar veiligheid en beheersing? De volgende stap is misschien wel kniebeschermers voor dreumesen die leren lopen...
Vooral buitenspelen, niet gecontroleerd op school of op de crèche, maar gewoon echt buiten spelen, is voor kinderen toch heel goed voor hun sociale en motorische ontwikkeling!
Als kinderen voortdurend beschermd en begeleid worden, wordt hun wereld een safety paradise. Maar dat is niet de echte wereld. Die zit nu eenmaal vol risico's en daar zul je ze toch aan moeten wennen. In het verkeer zullen ze moeten leren om zelf op hun veiligheid te letten. En in het sociale verkeer zullen ze moeten ontdekken hoe je omgaat met andere kinderen. Zo ontwikkelen ze geestelijke en lichamelijke veerkracht.
Buitenspelen is niet altijd zonder gevaar, maar het hoort wel bij het opgroeien. In Amerika is onlangs een prachtig boek over dit thema verschenen, getiteld The power of play. "Laat die kinderen gewoon relaxed spelen", zegt de auteur. "Ga op een bankje zitten, en houd ze wel in de gaten, maar laat ze ook eens vallen en stuiteren. Daar leren ze meer van dan dat je constant naast ze gaat staan om valpartijen te voorkomen. Dit alles binnen redelijke grenzen uiteraard."
Een heel verfrissende visie vond ik dat. Toch zal ik me moeten aanpassen aan de Canadese veiligheidsmanie, maar wel binnen mijn eigen grenzen.
