20 juni 2008 door Sarcas
"Afkappen die discussies," was het advies dat Sarcas van diverse kanten ontving. "Jullie zijn de baas!" Okee. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Dochterlief heeft nog een week school, "terwijl iedereen al vrij is". Zij zwoegt nog op proefwerken en schoolonderzoeken. Ondanks alle ruzies, discussies, en toestanden blijft ze grimmig haar schoolwerk bijhouden.
Ik kan dan ook met gepaste trots vertellen dat ze dit jaar toch over zal gaan. Dat vind ik een prestatie van formaat, omdat haar vorige school haar wilde laten zitten vanwege haar enorme achterstanden. En nu, aan het einde van het jaar, blijkt dat ze – ondanks haar pest-hekel aan haar nieuwe school – wél haar best heeft gedaan. Ik glim.
Thuis reageert ze zich af door voortdurend discussies aan te gaan. Het voeren van discussies kan op zich een prettige bezigheid zijn. Met stimulerende gesprekspartners, boeiende onderwerpen en wederzijdse inachtname van de regels van het discussiespel.
Discussiëren met Puberzilla staat hiermee in schril contrast. Elke vraag mondt uit in een gesprek, elk gesprek leidt tot een discussie, en elke discussie escaleert tot ruzie. Niet prettig.
- "Mop, zorg je ervoor dat je over een half uur in bed ligt?"
- "Waarom?"
- "Omdat het laat wordt en je morgen weer proefwerken hebt."
- "Maar het is pas 10 uur!"
- "Nee, het is ál 10 uur. Niet zeuren. Je klaagt zelf dat je alsmaar zo moe bent."
Puber zwijgt en blijft op de bank naar de tv staren.
- "Meis..."
- "Ik wil dit nog even afzien."
- "Nee, dat duurt nog een half uur. Naar bed."
- "Ja maar over een half uur moet ik toch naar bed dus kan ik het net zo goed afzien."
- "Nee, je doet er altijd een half uur over om naar bed te gaan. Ga. Nu."
Binnensmonds kankerend sleept ze zich de trap op.
Een klein uur later wandelt ze weer ontspannen de zitkamer in.
- "Hey! Waarom lig jij niet in bed?", vraag ik op enigszins hoge toon.
- "Ik moest nog even wat doen. Hoezo?"
- "Hoezo?! Ik zei dat je om half 11 in bed moest liggen!"
- "Ja, maar ik moest nog even wat doen. Dus..."
- "Als ik zeg dat je om half 11 in bed moet liggen, dan moet je dat doen. En niet wat anders gaan doen!" Mijn stem wordt steeds luider;
- "Ja maar, ik..", gaat ze weer.
Enfin, dat ging nog wel even zo door natuurlijk. "Afkappen die discussies," was het advies dat we van diverse kanten ontvingen. "Jullie zijn de baas!" Okee. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
- "Ach, pak jij nog even een opscheplepel?" vraagt mevrouw Sarcas onschuldig aan dochterlief.
- "Waarom ik? Ik zit net!" protesteert het.
- "Zij heeft gekookt, ik heb de tafel gedekt, en jij hebt op de bank gezeten. Doe het gewoon even," vorm ik een front met mijn vrouw.
- "Nee."
- "Jawel."
- "Nee! Ik snap niet waarom ik dat zou moeten doen!"
- "Omdat je moeder het vraagt, daarom. Ga niet overal over discussiëren!"
- "Ik discussieer helemaal niet altijd overal over. Dat zeg je steeds!"
- "Ja, omdat je voortdurend over alles in discussie gaat met ons."
- "Niet!"
- "Wel!"
- "Hou op en haal die lepel," grom ik, mijn geduld verliezend.
- "En jullie moeten altijd het laatste woord hebben!" roept de puber en stormt weg.
Ach, over een week heeft ze vakantie. Dan komt het allemaal wel weer goed. Mits er wel een bevredigende bikini gevonden wordt, natuurlijk.
