29 maart 2015 door Marie Louise Wibier
Marie Louise Wibier neemt ons mee in de wereld van de basisschool. Leerzaam voor beginners, herkenbaar voor gevorderden.
In deze aflevering: pesten. En hoe slap de school daarmee omgaat.
Het is juffendag, de kinderen mogen verkleed naar school. Het thema is 'sprookjes'. Maar verkleden, daar doet mijn zoon niet niet aan. Hij gaat het liefst als zichzelf. De juf verwelkomt alle kinderen. Ze lacht mijn zoon vriendelijk toe en zegt: "Dan moet jij de prins zijn."
Behalve Sneeuwwitjes, Zorro's en piraten zijn er jongens met een voetbalshirt aan. De juf is lichtelijk verbaasd, en vraagt aan een van hen: "In welk sprookje zit jij?" Het antwoord luidt: "Ik ben Ajax-teeltje."
's Middags haal ik mijn zoon op van school, en een moeder vertelt me dat er enorme consternatie was die ochtend. Haar zoon was van school weggelopen omdat hij gepest werd. Na een uur was hij door een leerkracht langs de kant van de weg teruggevonden. De moeder gaat nog even verhaal halen bij de juf en de directeur.
Mijn zoon vertelt dat juffendag heel leuk was, alleen een jongetje werd heel erg gepest. De 'voetbaljongens' hadden in het speelkwartier een kindje belaagd, zijn verkleedpak kapot gescheurd, en de staart er vanaf getrokken. Een andere jongen had dat kindje willen helpen, maar toen keerde die hele groep zich tegen hem. Daarom is die jongen weggelopen.
"Weet je mam, de jongens die zo gepest hebben, mochten een half uur eerder weg van school. Ze zijn door hun ouders opgehaald." Mooi, denk ik. Aanpakken die knullen. Maar... "Dan konden ze een voetbalwedstrijd in het stadion kijken. Ze zijn met hun hele elftal gegaan. En wij moesten op school blijven."
De volgende dag spreek ik de moeder weer. Met haar zoon gaat het goed. Gelukkig. Ze heeft de juf en de directeur gesproken. De juf wist van niks en had bijna staan huilen. Volgens de directeur is de school een afspiegeling van de samenleving. Daarom gaat hij de schoolpleinwacht tijdens het speelkwartier verdubbelen. Daarmee is ze uitgepraat, die moeder.
Ik vraag me af wat ik gemist heb, en lees het 'zero-tolerance beleid' er nog eens op na: "Wie ook maar de schijn wekt andere leerlingen te pesten wordt stevig aan de tand gevoeld, gestraft, of krijgt een uitnodiging voor de ouders om naar school te komen."
Dat klopt, de ouders zijn inderdaad naar school gekomen. Alleen niet om de reden die daar bedoeld werd.
En: "Een passieve houding van de docent of de school zal door de daders als een vrijbrief worden opgevat, en het pesten verergeren."
Ja, de schoolpleinwacht verdubbelen is een actie. Maar wordt dit gevoeld door de jongens? Is het deze knapen nu duidelijk dat hun gedrag niet getolereerd wordt?
Het zero-tolerance beleid van de school is vooral beleid. Het zegt nul-komma-niets over de uitvoering daarvan. Als dit de samenleving en omgangsvormen zijn die je als school accepteert, dan geef je de pesters vrij spel. Met alle gevolgen van dien. Onbegrijpelijk.
