2 december 2013 door Emmy de Wit
Afwisselend beschrijven Emmy de Wit (moeder van twee dochters) en Enno van der Heijden (vader van een zoon en een dochter) de seksuele ontwikkeling van hun tieners, en de manier waarop je daar als ouders mee prutst.
Mijn oudste is gaan studeren. Van waar wij wonen is heen en weer reizen geen optie. Ik moet haar loslaten.
Ze heeft een vriend, zij kan bij hem slapen en hij hier. Ik hoor gelukkig nooit wat, maar als 'het' nog niet is gebeurd, dan zal het niet lang meer duren. Het is mijn zaak niet.
Na alle wilde verhalen die ik nu over 'het' studentenleven heb gehoord, ben ik blij dat ze een vriendje heeft. Ach, in mijn tijd waren de verhalen ook spannender dan de werkelijkheid (of was ik heel naïef?)
Ik mijmer sentimenteel hoe de jaren voorbij zijn gevlogen. Seksuele opvoeding neemt maar een beperkte plek in al mijn herinneringen in. Ineens ben ik blij dat ik er wel regelmatig over nagedacht heb. Dat ik er af en toe over gelezen heb, en dat ik mijzelf overwonnen heb in openheid. Dat we veel gelachen hebben over flauwe grappen, en dat we soms een serieus gesprek hadden. Ik ben vooral blij dat ze niet helemaal bleu het studentenleven ingaat. Het meeste experimenteren heeft in mijn (onzichtbare) nabijheid plaatsgevonden.
Voor mij valt er een last van mijn schouders af, ze mag heel veel zelf gaan uitvinden. Ik ben er niet meer bij. Dit was mijn laatste column over de seksuele ontwikkeling van mijn dochters, en hoe ik daar als moeder mee prutste.
