21 juni 2003 door Anita Schmidt
Bijna iedereen denkt er wel eens over om de boel de boel te laten en te emigreren naar een warm land. Bij de meesten blijft het bij mijmeren, maar Anita Schmidt deed het. Samen met haar man Oscar en drie kinderen (toen 5, 3 en 1) vertrok ze in augustus 2001 naar Spanje. Sinds die tijd houdt ze ons op de hoogte van haar avonturen in den vreemde.
Waarin Anita uit haar dak gaat op een devoot feest.
Afgelopen weekend hebben we kennis kunnen maken met weer een goed katholiek gebruik hier in Spanje: de Romeria. Met veel bombarie wordt het laatste weekend van Mei het Mariabeeld op een hooikar gezet en getransporteerd naar een kapelletje op het platteland.
Mariabeeld mag ik eigenlijk niet zeggen, het is 'de Virgen del Rosario': de beschermheilige van Casares waarover we spreken. En deze Virgen heeft natuurlijk altijd garant gestaan voor een goede oogst. Het zijn er nog maar weinig die van de goede oogst afhankelijk zijn, maar het feest heeft weinig van zijn oude glorie verloren.
Romeria
Zaterdagmiddag om 4 uur begint het. Maria gaat op de kar, de pastoor met wijwater erachteraan en daarachter een lange stoet van dorpelingen op weg naar de kapel. Een wandeltocht van zo'n kleine 4 uur door 'de campo', de akkers en de velden.
Aangekomen bij het kapelletje wordt de Virgen voorzichtig op haar sokkel gehesen en is er even tijd om te 'aanbidden'. Er worden bloemen neergelegd en de devotiekaarsen gaan als zoete broodjes over de toonbank. Uiteraard hebben wij ook even een kaarsje gebrand. Een beetje extra geluk kan iedereen toch gebruiken?
Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat we niet met de stoet meegelopen hebben maar er rond een uur of tien met de auto heen gereden zijn. Want, nog eerlijker gezegd, eigenlijk ging het ons meer om het feest dan om de devotie.
Naast het kapelletje is namelijk een gigantisch feestterrein opgetuigd. Grote bar in het midden, met drank, maar ook met allerlei lekkere hapjes. Op de kop van het terrein een podium met een band, en om het terrein heen een kermisje. Een carrousel, een snoeptentje, ijsjes, speelgoed, noem maar op. Veel mensen hebben dááromheen weer hun eigen tent neergezet.
Kamperen is ook niet zo'n slecht idee. Dan hoef je tenminste niet aangeschoten achter het stuur de hobbelweg weer terug te nemen naar huis. Je kater was je 's morgens weg met een frisse duik in de rivier en je bent direct weer klaar voor het vervolgfeest op zondag.
Of er veel van slapen komt, vraag ik me overigens wel af. De muziek knalt er namelijk vanaf een uur of elf 's avonds op los, tot in de vroege uurtjes en begint dan zondagochtend om 11.00 weer.
De kinderen hadden we dit jaar 's avonds thuis gelaten. Erg on-Spaans, maar dat late naar bed gaan, nog tijdens de schoolperiode, vind ik echt niks. De kinderen zijn gebroken na zo'n weekend. Liggen 's maandags te slapen in de schoolbanken.
's Zomers, tijdens de vakantie, maakt het me niet zoveel uit. Dan hoeven ze niks, moeten ze niks en kunnen ze ook uitslapen en relaxen wanneer het hun uitkomt. Nu echter moeten ze de laatste loodjes nog volmaken op school. En dat valt al niet mee, nu het steeds warmer wordt.
Enfin, 's morgens zijn we met de meiden terug gegaan. Geweldig vonden ze het. Eindeloos in de draaimolen, kermis-junk kopen, en rennen op de dansvloer met vriendjes en vriendinnetjes.
Uiteraard, ook de 3 meiden hebben een kaarsje gebrand voor Maria. En in mijn ooghoeken zag ik Nienke stiekem wat Oleander plukken en het kapelletje in brengen. De 'Virgen' is ook erg indrukwekkend voor de meiden. Een prachtige prinses, opgetuigd met veel goud, glitter en glammer.
Om 14.00 hebben we meegegeten met de enorme paella en daarna zijn we de meute gevolgd voor een verkoelende dip in de rivier. Erg gezellig was het. Tot een uur of 18.00 hebben we het volgehouden. Spetterend met vriendjes, barbecuend met de buren en vooral genietend van het luie leventje in de zon.
