13 december 2002 door Anita Schmidt
Bijna iedereen denkt er wel eens over om de boel de boel te laten en te emigreren naar een warm land. Bij de meesten blijft het bij mijmeren, maar Anita Schmidt deed het. Samen met haar man Oscar en drie kinderen (toen 5, 3 en 1) vertrok ze in augustus 2001 naar Spanje. Sinds die tijd houdt ze ons op de hoogte van haar avonturen in den vreemde.
Hoe kleed je een kind aan als herder? En hoe ziet een Spaanse kerststal eruit? Anita vertelt.
Dit wordt onze tweede Kerstmis in Spanje. Ik ben al druk bezig met de voorbereidingen. Dit jaar weet ik een beetje wat me te wachten staat op school en op de guarderia.
Kerstmis
Het aller-belangrijkste is het vinden van de herderinnen-pakjes. Dat is me tot op heden nog niet gelukt, maar ik geef niet snel op. Vorig jaar dacht ik slim te zijn en er zelf een te maken. Een herder, da's makkelijk dacht ik. Gewoon een lap jute, een riem eromheen, lap om je hoofd en klaar is Kees. Godzijdank kwam een van de buurvrouwen me een kostuum brengen dat ik kon lenen, want wat bleek: ze verkleden zich hier niet als Bijbelse herders, maar als Heidi's en Peters! Nienke was van de afgang gered...
Dit jaar weet ik dus beter: er moeten drie van die Heidi-pakjes komen voor mijn drie meiden. En verder, voor ieder een tamboerijn. Heel fijn, die heb ik al.
Iedere dag oefenen ze nu met de Kerstliedjes op school. De tamboerijn is daarvoor onmisbaar. Ze zingen hier namelijk geen zoete liedjes, maar liedjes met een stevig Salsa ritme erachter. Da's swingen dus, ook met Kerst.
En verder, cadeautjes natuurlijk. Al valt dat hier met de Kerst wel mee. Maar voor de Engelse vriendjes en vriendinnetjes is Kerstmis hét pakjes-feest.
De Spanjaarden vieren vooral Driekoningen, op 6 januari. Dat is hún pakjes-feest, dat veel wegheeft van ons Sinterklaas-ritueel. De koningen zie je nu ook al zitten in de winkel-centra en daar kunnen de kinderen hun verlanglijstjes afgeven. Op 5 januari heeft ieder dorp en iedere stad een optocht met de koningen. Veeeeeeeel snoep wordt er dan rondgestrooid. En op 6 januari vinden de kinderen dan de pakjes in hun schoen. Als ze lief zijn geweest natuurlijk.
Het aller-heerlijkste van de voorbereidingen vind ik dat we dit jaar Kerst met de familie gaan vieren. Want hoe gezellig we het vorig jaar ook hadden met zijn vijfjes, het Kerstfeest blijft voor mij een groot familiefeest. Een feest met broers, zussen, ooms, tantes, opa's en oma's. En dan is het ineens erg stilletjes in Spanje.
Dit jaar gelukkig niet. Opa en oma komen de week voor Kerst en kunnen meegenieten van alle Kerst-activiteiten op school en in het dorp. Mijn broer komt met zijn gezin Kerst en Oud en Nieuw vieren bij ons. Ons huis wordt daarvoor nu langzaamaan op orde gebracht. De kerstboom komt dit weekend en de Belen (het kerst-stalletje) moet nog worden aangevuld met nieuwe figuren. De Belen is in Spanje het belangrijkste.
Belen betekent letterlijk Bethlehem. En dat is ook precies wat ze hier nabouwen. Hele tafels worden daarvoor vrijgemaakt. Prachtige bouwwerken verrijzen er, met niet alleen een stal, Jezus, Maria, Jozef, herders en de koningen. Nee, in een écht goede Belen vind je ook de bakker, de slager, spelende kinderen, honden, katten, de timmerman, en de houthakker.
Verder ben ik druk aan het nadenken over leuke uitstapjes. Ik denk dat het de Sierra Nevada gaat worden. Niet lachen hoor, maar mijn kinderen, die nu in het zonnige Zuiden wonen, willen dolgraag een keer sneeuw zien! Een dagje bibberen in de sneeuw dus, en misschien combineren we dat dan wel met een bezoek aan het Alhambra in Granada.
Goh, wat een heerlijk leven heb ik hier toch. Mij hoor je niet klagen. En van de komende feestdagen gaan we op en top genieten. Jullie ook?
Voor de lezers die nog een tip willen voor een goed kerst-cadeautje: wat dacht je van een donateurschap van Ouders Online? Niet voor Ouders Online, maar voor jezelf. Zodat je volgend jaar ook nog kan genieten van deze site. Niet vergeten dus! Ga nu naar de donateurs-actie.
Ik wens iedereen heel fijne feestdagen, en hopelijk tot volgend jaar!
