3 juli 2014 door Marie Louise Wibier
Marie Louise Wibier neemt ons mee in de wereld van de basisschool. Leerzaam voor beginners, herkenbaar voor gevorderden.
In deze aflevering: de terreur van het AVI-lezen.
De Cito-toets 'lezen' werd afgenomen. Om te bepalen op welk AVI-niveau de leerlingen lezen. Het is erg mooi als je kind elke keer als de toets wordt afgenomen, één niveau stijgt. Mijn zoon is deze keer gelijk gebleven. Boven het gemiddelde overigens. Maar sommige kinderen uit zijn klas zijn nu al AVI-uit. Al met al een hele teleurstelling voor hem.
Hij had wel minder fouten gemaakt. En erg mooi voorgelezen. Het moest alleen sneller.
- "Duh... doe je het mooi, doe je het met minder fouten, en dan moet het weer sneller. Ik ga AVI-uit boeken lezen."
- "Zegt de juf dat je dat moet doen?"
- "Nee, die was er niet. De andere kinderen zeggen dat je dat moet doen. Ik snapte het niet meer, dus ik heb de kinderen die AVI-uit lezen gevraagd hoe ze dat doen. Die oefenen met die boeken."
- "Ah joh," zeg ik. "Je leest hartstikke goed. Je leest wat je moet kunnen. Dat is helemaal goed. Je leest zo mooi voor en je begrijpt wat je leest. Dat is het belangrijkste."
- "Ja," zegt hij. "Daar ben ik wel trots op."
De dag erop komt hij thuis. "AVI-uit, ik ben AVI-uit!" Shoot me. Hij legt het me nog even uit. De juf was er weer. Ze was verbaasd toen ze hoorde dat hij niet vooruit zou zijn gegaan. Dus had ze aan de directeur gevraagd hoe hij die toets had afgenomen. Daar was iets bij misgegaan en toen mocht hij de toets over doen. En nu: 3 niveaus omhoog en AVI-uit. "Eindelijk leuke boeken lezen," zegt hij. Ach, wat is hij trots.
Ik krab me achter mijn oren. Wat was er nou mis gegaan? Had die man hem een handleiding in het Spaans voor het installeren van een smart board laten voorlezen?
Maar wat ben ik blij met deze juf, en wat fijn dat ze de kinderen zo goed kent. Ik heb weer een supergemotiveerd kind en hij hoeft nooit meer een AVI-toets te doen. Dat is de andere helft van zijn lol.
