2 februari 2007 door Sarcas
De school vordert, de gezondheid verbetert, en het humeur klaart op. Dus wat kan er nog voor problemen zorgen?
De schoolprestaties zijn een terugkerende bron van zorg, zo valt me op bij herlezing van mijn vorige bijdragen. Schoolprestaties en motivatie. Maar ook: het subtiele verschil tussen sturen en dwingen, tussen doorzetten en doordrukken. Toch valt er bij dat herlezen wel een stijgende lijn te ontdekken. Waarin? In alles!
't Is tegenwoordig een Heel IJverig kindje. Nu kán ze ook weinig anders, eerlijk gezegd, want haar drukke schema laat weinig ruimte over voor uitspattingen van welke aard dan ook. Vier keer per week krijgt ze huiswerkbegeleiding tot 6 uur 's avonds. En we zaten er behoorlijk bovenop, wat betreft het Gedrag In De Klas.
De zorgwekkende waarderingen voor concentratie, motivatie en inzet op haar vorige rapport, waren reden genoeg voor geschokte uitroepen onzerzijds. Wederom was het rapport niet geschikt voor verzending naar de diverse grootouders. Hoewel dat misschien juist wél een aardig idee was geweest. Want weinig is zo ontluisterend als op je falie krijgen van je opa en oma, denk ik.
Maar goed, ons wonderkindje liep er na een paar weken blokken toch wel wat pips bij. Van die donkerpaarse wallen tot op haar knieën, slepende tred, klagelijk stemgeluid, en bijpassend humeur. Echt enorm vrolijk. Maar ja, ze was wél aan het werk, en dat moest met passende loftuitingen worden beloond.
We jubelden dus wat af. Terwijl we tegelijkertijd probeerden om haar wat vroeger naar bed te krijgen.
Helaas wordt ze 's avonds steeds wakkerder. En dan vergeet ze dat ze de afgelopen dag zo moe is geweest. Waardoor ons aandringen om om 9 uur naar bed te gaan, meestal smalend van de hand wordt gewezen.
Desondanks was ze op een gegeven moment zó moe geworden, dat ze besloot om toch wat vroeger naar bed te gaan. Dat hielp!
Ook het sporten waarmee ze nu is begonnen, begint haar wat meer energie te geven. "Drie keer per week zwemmen helpt echt tegen de vermoeidheid", riep ze laatst. Tja. Dat heb ik haar al heel lang verteld. Maar ja, wie ben ik...
Kortom: de school vordert, de gezondheid verbetert, en het humeur klaart op. Dus wat kan er nog voor problemen zorgen? Eigenlijk vrij weinig, om eerlijk te zijn. Dus: geen nieuws, goed nieuws!
Op dit moment geen excessen, geen uitspattingen, geen vertwijfelde ouders, geen ellende en geen rampspoed. Heerlijk zo'n puber. Kan ik iedereen aanbevelen! Laten we hopen dat het geen stilte voor de storm is...
