15 november 2002 door Anita Schmidt
Bijna iedereen denkt er wel eens over om de boel de boel te laten en te emigreren naar een warm land. Bij de meesten blijft het bij mijmeren, maar Anita Schmidt deed het. Samen met haar man Oscar en drie kinderen (toen 5, 3 en 1) vertrok ze in augustus 2001 naar Spanje. Sinds die tijd houdt ze ons op de hoogte van haar avonturen in den vreemde.
Waarin Anita streng geïnstrueerd wordt over huiswerk maken, ontbijten, snoepen en slapen.
Afgelopen week was er een vergadering op school. De juf van Nienkes klas stelde zichzelf voor en gaf uitleg over het lesprogramma voor het komende jaar. Goh, hoe trots was ik op mezelf; ik denk dat ik nu toch zo'n 80% heb verstaan. Maar ook: wat een schaamte dat mijn kinderen óók de slaap-regels van de juf overtreden...
De school van Nienke
Ik herinner me hoe verschrikkelijk ongelukkig ik me vorig jaar voelde bij de eerste meeting op school... geen woord verstond ik ervan. Dat ging nu stukken beter. Auxiliadora heet ze, de juf, afgekort tot Auxi. Ze komt ook uit Casares en kent nagenoeg alle kinderen en hun moeders. Een leuke vlotte meid, die echt contact maakt met de kinderen.
Ze is weliswaar de baas in de klas die soms flink uit haar slof kan schieten, maar ze blijft altijd oog houden voor de kinderen met al hun gevoelens en gedachten. Een goede juf dus.
Ze vertelde dat dit jaar voor de meeste kinderen een moeilijk jaar is. Omschakelen van spelen naar leren, een vast programma, een hoog tempo, alle letters moeten minimaal één keer de revue gepasseerd hebben voor Kerstmis. En, geloof het of niet, Nienke krijgt zelfs huiswerk mee. Iedere week twee fichas: twee blaadjes met woordjes en zinnetjes om te lezen en te schrijven.
Braaf oefenen wij iedere dag. Nienke vindt het leuk; het voelt nog niet als echt huiswerk. Toch werd ons het advies gegeven om de kinderen alvast te laten wennen aan een dagelijks huiswerk-kwartiertje. Vanaf de 3e klas (groep 5 in Nederland) krijgen ze namelijk écht huiswerk, iedere dag.
Ik kan me niet herinneren op de basisschool in Nederland ooit huiswerk gehad te hebben. Maar het aantal schooluren in Spanje is natuurlijk wel aanzienlijk lager dan in Nederland. De kinderen gaan vijf uur per dag naar school – net zoals in Nederland – maar ze hebben wel drie volle maanden zomervakantie.
Goed. Tot zover het eerste advies. Allemaal nog begrijpelijk en duidelijk gerelateerd aan de school. Daarna viel mijn mond echter open van verbazing.
Af en toe heb ik het idee zo'n 30 jaar terug in de tijd te zijn gestapt. De school heeft zich namelijk tot taak gesteld om ook de ouders op te voeden. En terecht, zoals bleek.
De moeders werd geadviseerd om de kinderen toch echt te laten ontbijten voor ze naar school gaan. Alleen een paar koekjes 's morgens, daarop redden ze het niet tot de pauze om 11.00 uur. Een hoop gemurmel en protest in de klas. Onmógelijk werd dat gevonden: in de meeste gezinnen willen de kinderen niet ontbijten. Ze nemen een beker chocomel en een koekje. De broodjes gaan mee in de schooltas.
Juf Auxi gaf verschillende tips en suggesties om de kinderen langzaamaan te wennen aan een iets fundamenteler ontbijt.
Het volgende onderwerp was snoep. Gelukkig, deze juf accepteert geen snoep in de klas. We mogen dus geen snoep meegeven.
Daarnaast moeten we onze kinderen manen om minimaal twee maal per dag de tanden te poetsen. En ook belangrijk: we moeten ze laten poetsen onder onze supervisie.
En dan, last but not least, hoe laat dienen de kinderen naar bed te gaan? Dit onderwerp werd zeer zorgvuldig ingeleid. Op de kleuterschool sliepen de kinderen overdag nog een half uurtje in de klas. Nu moeten de kinderen echt alert zijn en 'werken' van 9.00 tot 11.00 uur, en daarna nog eens van 11.30 tot 14.00 uur. Juf had geconstateerd dat er zo nu en dan een kindje volledig 'vertrokken' was, zo rond een uur of 12.00.
Auxi bepaalde dat 21:00 uur een acceptabele bedtijd voor een schoolgaand kind was. Weer volgde een hoop gemurmel in de klas. Nou ja, 21.30 uur dan. Nog steeds gemor. Nou vooruit dan, uiterlijk, maar dan ook uiterlijk 22.00 uur.
En tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ook mijn eigen kinderen inmiddels zo rond 22.00 uur naar bed gaan. Ze doen weliswaar in tegenstelling tot de meeste Spaanse 'grotere' kinderen nog een korte siesta overdag, maar ik besloot het advies van de goede juf toch ter harte te nemen. Vanaf morgen staat de bedtijd weer op 21.00 uur.
