4 september 2013 door Marjon Klomps
Jules heeft te weinig herseninhoud, geen spraakcentrum, een ontwikkelingsachterstand en vrij ernstige gedragsproblemen. Moeder Marjon vertelt.
In deze aflevering vertelt Jules waar lichaamsdelen voor dienen. Een mond is om chips te eten, en praten doe je met je handen.
Jules is het hele weekend uit logeren geweest, maar nu is hij weer lekker thuis. In zijn pyjama, op zijn eigen bedje, met mama en een heleboel boekjes. Twee kiest hij eruit, die gaan we lezen.
We beginnen met het boekje over Big, die een tekening maakt van zijn vriendje Beer. Big doet heel erg zijn best, tekent een hoofd, een lijf, een navel. Vol trots laat hij de tekening aan Vogel zien. Maar Vogel zegt: "Die tekening is nog niet af, Beer. Er moeten nog ogen bij. Want zonder ogen kun je niet..."
Ik betrek Jules bij het verhaal door verschillende lichaamsdelen aan te raken, en het woord nog niet te zeggen.
Ik wijs op zijn ogen, en Jules zegt:
- "O"
"Goed zo Jules! En wat doe je met je ogen?"
- "Kij"
De tekening van Beer mist nog veel meer, behalve die ogen. Een neus. "Wat doe je met je neus, Jules?"
- "U"
"Goed zo, ruiken! En wat doe je met je..." Ik leg mijn vinger op zijn mond:
- "Mo"
"Wat doe je met je mond?"
- "Chi" (zegt de jongeman met het vertekende wereldbeeld)
"Oké, met je mond eet je chips. Prima. En wat doe je met je..." Ik tik op zijn bovenbenen.
- "Be" (zegt Jules, en maakt het gebaar van lopen met zijn vingers)
"Heel goed, Jules!" Aan de tekening van Beer zijn inmiddels ook handen toegevoegd. "En, Jules, wat doe je met je handen?" Even denkt hij na, dan veert hij op, en zegt hij enthousiast met handen en mond:
- "Ra!"
En zo is het maar net. Met zijn handen kan Jules praten.
