23 september 2013 door Marie Louise Wibier
Marie Louise Wibier neemt ons mee in de wereld van de basisschool. Leerzaam voor beginners, herkenbaar voor gevorderden.
In deze aflevering: hoe de leesles niet alleen over lezen maar ook over het leven gaat.
Elke ochtend is er 'maatjes-lezen'. Mijn zoon kan al goed lezen, en als ik hem vraag wie zijn maatje is, zegt hij: "Ik lees met de computer. Je mag met je maatje lezen, óf met de computer."
Ik ga even praten met zijn juf. Ze vertelt dat de kinderen op de computer mogen lezen als het lezen al heel goed gaat. Op zich is het heel mooi dat hij goed kan lezen, en dat hij niet met klasgenootjes hoeft te oefenen. Maar volgens mij laat de juf hier een kans liggen. Een kans om de sociale vaardigheden van de kinderen te ontwikkelen.
De week erop blijkt dat de juf iets met mijn commentaar heeft gedaan. Alle kinderen krijgen voortaan een leesmaatje toegewezen. Wie dat is, bepaalt de juf.
Hij leest nu met Eefje, een rustig meisje. Zij kan ook al goed lezen, dus ze zijn aan elkaar gewaagd. Het eerste boek vonden ze allebei totaal niet leuk. Dat ging over monsters. Toen zijn ze samen naar de schoolbibliotheek gegaan, en hebben ze een boek over heksen uitgekozen.
Na schooltijd vraagt mijn zoon:
- Ga jij ook scheiden?
Mijn wedervraag:
- Hoe kom je dáár nou bij?
Zijn toelichting:
- De vader en moeder van Eefje zijn gescheiden. Dat vindt ze heel erg. Ze mist haar moeder heel erg. Ik heb gezegd dat het mij ook niks lijkt. Als ze kon toveren, zou ze haar grootste wens laten uitkomen: dat haar papa en mama weer samenkomen.
Dat is nou maatjes-lezen, denk ik. De meerwaarde van dingen samen doen. Dat kun je toch niet overlaten aan de computer?
