15 september 2006 door Sarcas
De generatiekloof wordt steeds wijder. Maar ook de kloof tussen de seksen.
Onze onduidelijke vakantieplannen concretiseerden zich uiteindelijk en zeer voorspelbaar tot een vrij onduidelijke vakantie. Af en toe een weekendje weg, daar is het bij gebleven. Alleen dochterlief deed nog wat extra's.
Gelukkig voor onze favoriete puber heeft zij via via nog van een weekje Griekenland all-inclusive kunnen genieten. Ik krijg nog steeds spontaan gil-neigingen als ik haar hoor verzuchten dat ze de dagelijkse clubdans mist, of de breezertjes die Adonis, de barjongen, haar toeschoof.
Adonis, zo heette hij echt. Ik kan er ook niets aan doen. En het leukste scheen de laatste avond te zijn geweest, toen de heren van het entertainment een travestie-avond organiseerden en ook zelf in jurken rondliepen. Men had mij kunnen wegdragen. En het liefste een paar uur van te voren.
Puber en ik hebben totaal andere opvattingen over wat een leuke vakantie precies inhoudt. Gelukkig schijnt dat vaker voor te komen, dus het zal wel niet aan mij liggen.
Onlangs zag ik de vakantiefoto's van goede vrienden die met hun dochter naar het noorden waren geweest. Elanden kijken en zo. Prachtige foto's! Elanden! Bomen! Ongerepte vennen! Een natuur om stil van te worden. En dan steeds weer hun puber erop, met een gezicht als een Scandinavische oorwurm. Ik weet niet of u ze kent, maar Scandinavische oorwurmen kunnen héél lelijk kijken. Op een paar foto's lacht ze. Toen waren ze aan het shoppen in de hoofdstad.
Wellicht gaan we in oktober nog eventjes weg. De herfstvakantie. Mijn vrouw en ik zaten al zuchtend van verlangen bij enkele webpagina's weg te dromen, starend naar afgelegen cottages met door fruitbomen omgeven terrassen, en een zee die zachtkens ruischt in de verte. Dochterlief verscheurde onze idylle met een "Maar waar zijn de jongens dan?".
De jongens. Op een van onze weekendje waren we in een klein plaatsje in Duitsland waar we wel vaker komen. Er is daar zo'n openluchtbad, en om haar te behagen – en omdat het smoorheet was – gingen we daar lekker even afkoelen. Mevrouw ging flaneren bij de duiktoren. Een aanzienlijk deel van de jonge mannelijke populatie zwermde al snel om haar heen. Ik verhoogde mijn poolshoogte-neem frequentie tot een min of meer continu-systeem, strategisch een heuveltje beklimmend.
Ja, wat moet je nou met zo'n dochter? Wat moet je met die jochies? Na een tijdje viel het me op dat ze allemaal twee tot drie zwembroeken tegelijk aanhadden. Niet van die korte modellen natuurlijk, die ze 'ballenknijpers' noemt, maar van die shorts tot bij je knieën. Grinnikend wees ik naar een exemplaar dat drie van die dingen aan had, waarvan er twee half afgezakt waren.
"Ja, zó lekker...", kreunde mijn kleine meid ongeveer. Tja, ze wordt oud. Maar ik word in dubbel tempo ouder. Op mijn heuveltje vraag ik me af of ze het allemaal wel snapt, wat die jongens in haar zien. Even later blijkt dat ze het prima snapt. "Ze kijken allemaal steeds alleen maar naar mijn borsten, zelfs als ze tegen me praten. Soms praten ze niet eens, maar staren ze alleen maar."
Ik heb me verontschuldigd uit naam van het overgrote deel der manheid. "We zijn wat simpel", legde ik haar uit, "maar we bedoelen het goed hoor".
"Ja maar... jij kijkt toch ook niet de hele tijd alleen maar naar borsten en billen?"
Terwijl ik mijn antwoord zorgvuldig voorbereidde, mompelde ze iets dat veel leek op "Mannen!" en nog iets onverstaanbaars, en stampte richting de hoge duiktoren. Even later sprong ze er vanaf, en landde met een luidde plons keurig in het water. "Heb je het gezien?" vroeg ze ten overvloede. ik knikte, en ze zwom weg met een tevreden gezicht.
Volgens mij heb ik een lesje gekregen. Ik weet niet helemaal waarin, maar ik voel me op mijn nummer gezet. Pah! Vrouwen...
