1 juli 1999 door Dido Michielsen
Dido Michielsen is moeder van Lisa-Xiu en Lin. In haar maandelijkse column vertelt Dido over alle ins en outs van het adoptie-ouderschap.
Verleden week dinsdag ging de telefoon. Lisa-Xiu weigerde weer eens om een dutje te doen en ik had geen zin om op te nemen doordat ik met haar bezig was. Nadat er voor de vierde keer werd gebeld, liet ik Lisa boos achter in haar bed en nam op.Totaal onverwacht werd me meegedeeld dat er een klein pasfotootje was gearriveerd van onze jongste dochter. Ze heet Lin Shi en komt uit de provincie Hubei, niet eens zo heel ver bij Lisa's geboortegrond vandaan. Het is maar goed dat onze oudste niet besefte waarom ik opeens geen aandacht meer voor haar gemekker had, anders hadden we de eerste aanval van jaloezie nu al achter de rug.
Volgens het meest recente medische rapport is Lin gezond en aan de fax van haar fotootje te zien, heeft ze wangen die zich qua omvang makkelijk met die van haar oudere zuster kunnen meten. De volgende dag arriveerde de foto in het echt, en zagen we een klein meisje dat voor de gelegenheid gehuld is in een roze jurkje. Deze foto stamt uit januari, toen Lin bijna één jaar oud was. Het is vreemd en onwezenlijk, ook omdat alles veel sneller gaat dan we hadden verwacht. De blijdschap vermengt zich met lichte paniek: er moet nog zoveel gebeuren, is Lisa er al klaar voor? Dat we intussen ook nog op zoek zijn naar een ander huis, maakt de situatie niet ongecompliceerder. Bovendien blijkt dat niemand iets zinnigs kan zeggen over ons vertrek naar China: twee à drie maanden klinkt aardig, maar kan in werkelijkheid zowel half juli als eind augustus betekenen. Oh, laat het augustus worden, denk ik met het oog op m'n werk.
Maar er zit wel een klein meisje op ons te wachten, en die wil ik eigenlijk liever vandaag dan morgen hier in huis hebben. We zijn dus op dit moment net zo ver heen als alle bevriende moeders in mijn omgeving die net zijn bevallen of in augustus zijn uitgerekend: we weten niet wat ons te wachten staat. Maar geef mij maar de datum waarop je uitgerekend bent, zelfs al is dit een niet geheel betrouwbare factor waarop je blind kan varen. Ga maar na: wij zitten in een zwangerschap die drie tot vijf jaar kan duren - met weeën van wel een paar maanden. En er is geen dokter die besluit dat het tijd wordt voor een ruggenprik.
