30 augustus 2013 door Marie Louise Wibier
Marie Louise Wibier neemt ons mee in de wereld van de basisschool. Leerzaam voor beginners, herkenbaar voor gevorderden.
In deze aflevering: wel geld voor voetbalsokken en blindegeleidehonden, maar niet voor het onderwijs.
Op de basisschool van mijn zoontje worden veel acties georganiseerd. Drie keer per jaar is er een kledingactie. Via de mail worden de ouders geïnformeerd over de opbrengst, en waar het geld naartoe gaat. Elke actie levert zo'n 900 euro op.
Heel mooi. Vooral voor het voetbalteam. Dit jaar is de opbrengst van zo'n actie besteed aan – jawel – voetbalsokken. Curieus, want vorig jaar was er ook al een actie gewijd aan de aanschaf van voetbalsokken. Je zou zeggen dat elke leerling inmiddels wel voldoende sokken in de kast heeft liggen...
Dit jaar worden – met de tweede actie – ook pups van een stichting voor geleidehonden gesponsord. Het idee voor deze actie kwam van een stagiair. Zo zie je maar: een frisse wind kan geen kwaad. In de hal staat een bord met de foto's en de namen van de drie pups. Dat vergroot het gevoel van saamhorigheid en iets over hebben voor de zwakkeren in de samenleving. Leuk initiatief, ook beeldend weergegeven.
Ik spreek een moeder van een oud-klasgenoot van mijn zoon. Hij moest groep 3 overdoen omdat het lezen hem niet lukte. Als ik vraag hoe het nu met hem gaat, reageert ze licht verontwaardigd:
- "Die dyslexie is nog steeds niet vastgesteld."
- "Hoezo?" vraag ik. "Daardoor is hij toch blijven zitten?"
- "Er is geen budget om zijn dyslexie te testen, dus de oorzaak van het leesprobleem is nog steeds niet vastgesteld."
- "Maar dat kan toch niet?" zeg ik. "Een kind laat je toch niet een heel jaar met een probleem dobberen waar je niks mee doet?"
- "Geen geld," legt ze uit.
Mijn mond valt open en ik klap dicht. Ik moet denken aan honderden voetbalsokken en drie honden.
