20 maart 2009 door Justine Pardoen
Veel ouders worstelen met het dilemma dat het verstand soms iets anders zegt dan het gevoel. Discipline is nuttig maar verzaken mag ook. De leerplicht is okee maar schoolziek moet kunnen. Alcohol tijdens de zwangerschap is schadelijk, maar een glas wijn ontspant.
In deze aflevering geeft Justine haar mening over een wettelijke verlofregeling voor vruchtbaarheidsbehandelingen.
Mijn hart ligt bij de vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, en zich in allerlei bochten moeten wringen om dat alsnog voor elkaar te krijgen. Maar mijn hoofd zei afgelopen week iets anders, toen ik het pleidooi van de patiëntenvereniging Freya las, die een wettelijke verlofregeling wil voor vruchtbaarheidsbehandelingen zoals IVF.
Ten eerste komt het voorstel erop neer dat het maken van kinderen gefaciliteerd moet worden door de werkgever. Als je het daarmee eens bent, zouden werkgevers ook verplicht moeten worden om hun werknemers vrijaf te geven om lekker een potje te neuken. Dat lijkt me nogal ver gaan.
Ten tweede zie ik weinig verschil tussen ziekenhuisbezoek voor een vruchtbaarheidsbehandeling en op reis gaan naar een ver land voor het adopteren van een kind. Zouden werkgevers daar ook betaald verlof voor moeten geven? (De bestaande adoptieregeling is vooral bedoeld om de hechting tussen het adoptiekind en de ouders te ondersteunen, dus als het kind er al is.)
Ten derde vraag ik mij altijd af wat dit soort regelingen betekent voor vrouwen zonder vaste werkgever. Hoe zouden freelancers gecompenseerd moeten worden? Hoe moet de tijd die besteed wordt aan ziekenhuisbezoek gecompenseerd worden voor thuismoeders?
Ik realiseer mij heel goed hoe belastend vruchtbaarheidsbehandelingen zijn, en hoe ergerlijk het kan zijn als een werkgever daar onvoldoende begrip voor kan opbrengen. Maar dat begrip moet ook wederzijds zijn. Werkgevers kunnen nu eenmaal niet verantwoordelijk worden gemaakt voor alles wat in je eigen leven niet loopt zoals je het graag zou willen.
