30 augustus 2013 door Marie Louise Wibier
Marie Louise Wibier neemt ons mee in de wereld van de basisschool. Leerzaam voor beginners, herkenbaar voor gevorderden.
In deze aflevering: leven en dood. Over de mei-vieringen, Pasen, Super Mario en een dooie poes.
Het is 5 mei, bevrijdingsdag. Mijn man hangt de vlag uit, en vraagt aan onze zoon: "Weet je wat voor dag het is vandaag?"
- "Ja, het is 5 mei, bevrijdingsdag."
- "Weet je wat dat betekent?"
- "Ja, dan staan alle doden op uit de dood. Dan zijn ze weer levend."
Ai, denk ik. Dat was met Pasen. Toen hebben ze het er in de klas over gehad. Eerst ging Jezus dood. Ik weet niet of onze zoon weet dat Jezus is gekruisigd, maar hij weet wel van zijn verrijzenis. Hij kwam weer levend uit een grot en ging daarna op een wolk omhoog.
Gisteren was 4 mei, dodenherdenking. Vandaar dat hij nu denkt dat de doden een dag later weer op zullen staan.
Kees had gezegd dat hij dat niet geloofde. Kees zit naast hem in de klas. Twee dagen geleden is de poes van Kees overleden. Die poes wordt echt niet meer levend, hebben de ouders tegen Kees gezegd. Dood is dood, dan kom je niet meer terug. Dat klopt, want de poes is nog steeds niet terug. De ontstane leegte is al opgevuld. Kees mocht diezelfde dag een cadeautje uitzoeken van zijn ouders.
Mijn man legt het uit. "Met bevrijdingsdag vieren we het einde van de Tweede Wereldoorlog. Eigenlijk vieren we het einde van alle oorlogen. De vijand is niet meer in ons land. We kunnen weer zeggen wat we willen, en we kunnen weer doen wat we willen, in vrijheid. De bezetters zijn weg."
- "Oh," zegt onze zoon.
Hij weet alles van Nerf Guns en waterbommen. Zeven levens in een game. Doodgaan en weer opstaan. Hup, een volgend leven. Het verhaal van Jezus lijkt wel op een spel van Mario; meer dan één leven en dan op een wolk omhoog naar een nieuwe wereld. Een nieuwe Galaxy.
Ik zal mijn zoon moeten leren dat niet elk verhaal goed eindigt. Voorlopig heeft hij maar één leven en geen wolk.
