10 juni 2011 door Marjon Klomps
Jules heeft te weinig herseninhoud, geen spraakcentrum, een ontwikkelingsachterstand en vrij ernstige gedragsproblemen. Moeder Marjon vertelt.
In deze aflevering: een spelletje Ganzenbord. Volgens de regels van Jules.
Buiten is het koud en guur. Jules duikt de kast in en vindt de afdeling gezelschapsspellen. Hij trekt het Ganzenbord uit de stapel. Leuk, eendjes! "Kwa, kwa," zegt hij vrolijk.
Ik klap het bord voor hem uit en Jules mag een gansje uitkiezen. Hij kiest, uiteraard, voor een groene. Dan pakt hij de dobbelsteen. Niet dat hij het aantal stipjes associeert met getallen, maar gelukkig vertaalt mama alles voor hem.
Hij gooit. "Drie!" zeg ik, en doe hem voor hoe je de stapjes naar de drie maakt. Hij hangt met zijn hoofd zowat tegen het bord aan. Ja, daar staat drie en mama zegt drie, dus dat is helemaal in orde.
Nu mag mama gooien. Eén! Jules zet de witte gans op de één.
Dan mag Jules weer gooien. Zes! Ik help hem met de stapjes. Zes stapjes verder, dus naar de negen. Nee! Verontwaardigd kijkt hij me aan. Mama, je doet het helemaal fout! Met zijn neus tegen het bord zoekt hij de zes. En zet dan de groene gans op de zes.
Mama mag weer gooien. Weer één. In plaats van dat de gans een vakje verder mag, dus naar de twee, wordt hij onverbiddelijk weer op het vakje van de één teruggezet.
Jules gooit. Ook één. Gezellig, de groene gans verhuist van de zes naar de één. Met een dikke grijns, want nu staan we samen op de één.
Nog maar een keer gooien. Vijf! Ja, nu mag de witte gans vier stapjes vooruit, van de één naar de vijf. Jules begrijpt het spel volkomen. Hij kan echt wel tellen!
Zo lopen we nog een aantal keren tussen de verschillende vakjes tussen één en zes heen en weer. De andere ganzen mogen gezellig meedoen.
Net als ik mij afvraag hoe lang dit spelletje gaat duren, geeft Jules met de handjes op elkaar, tegen zijn oor, aan dat de ganzen moe zijn. Ze willen slapen. Even speurt hij het bord af, en dan ontdekt hij de herberg. De ganzen worden een voor een netjes in de herberg gelegd. Op hun zij, want ze zijn moe en willen slapen.
Als de laatste gans zich in de herberg te ruste heeft gelegd, komt Jules weer omhoog. "Kla," zegt hij tevreden. Het spel is gespeeld. Tijd voor een nieuw spel.
