3 november 2011 door Marie Louise Wibier
Marie Louise Wibier neemt ons mee in de wereld van de basisschool. Leerzaam voor beginners, herkenbaar voor gevorderden.
In deze aflevering: hoe er bij het jaarlijkse schoolfeest soms meer aandacht voor de ouders is dan voor de leerlingen.
Mijn zoon vindt schoolfeesten leuk, maar stiekem hoopt hij op een Vossenjacht. Met groepjes kinderen door de buurt en dan kijken of je de vermomde meesters en juffen kunt herkennen. Een circus lijkt hem ook wel wat, met acrobatische oefeningen en coole acts.
Tijdens het laatste schoolfeest stond er naast het schoolplein een ronddraaiende touwladder van drie meter hoog. Dat vond hij het allerleukste. Het is hem gelukt om bovenin te komen en de bel te luiden. Daarna mocht hij zich op het luchtkussen laten vallen. De kinderen moedigden elkaar aan, kregen applaus als het was gelukt, en gilden als er werd gesprongen. Glimmend van trots en rood van inspanning kwamen ze van het kussen af. Je mocht maar één keer, anders kwam niet iedereen aan de beurt. Dat zou niet eerlijk zijn.
De feestcommissie is nu druk met het organiseren van het komende schoolfeest. De kinderen moeten knuffels inleveren, zodat de school kan worden omgetoverd in een jungle. Na afloop van het feest gaan de knuffels naar arme kindertjes in India. Met een beetje pech zien die de door henzelf gemaakte knuffel terug.
De tweede opdracht is ook al binnen. Dat is het uit je hoofd leren van de Superdierenkaartjes. Alle leerlingen worden verondersteld een compleet boek te hebben, en te kunnen lezen. Sorry, groep 1 tot en met 3, deze quiz wordt hopelijk om 19.00 uur gedaan. Dan liggen jullie vast al thuis in jullie warme bedjes en merken jullie hier niets van. En sorry, niet-AH-kindertjes, er zijn genoeg activiteiten waar je wel aan mee kunt doen. Aan iedereen is gedacht.
Vooral aan de ouders wordt bij elk feest gedacht. Het schoolplein ziet er meestal zwart van. De bar, de barbecue en de sta-tafels beslaan de helft van het schoolplein. Op de andere helft staan zitbanken om de overige snacks te eten. De kinderen vinden het geweldig; je kunt je goed verstoppen tussen al die grote mensen met hun lange benen. Ze zijn geregeld op zoek naar klasgenootjes, dus ze zijn lekker bezig.
Ik ben al voorbereid. Net als de andere ouders zal ik weer bij een kraampje aan de zijkant worden ingedeeld om te helpen. Vorig jaar stond ik bij het Kip-werpen. Laat ik nou net de enige vegetarische moeder zijn. Wie weet krijg ik dit jaar Ezeltje-prik.
Het wordt in ieder geval geen Vossenjacht, dat is wel duidelijk. En dat het schoolfeest niet echt om de kinderen draait, is ook wel duidelijk...
