Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
12 april 2015 door Jacqueline Eckhardt
Klein verhaal over groot verdriet. Voor liefhebbers van treinen...
Min of meer per ongeluk
tekst: Tine Mortier
uitg.: De Eenhoorn, 2015
ISBN: 978-94-6291-006-5
omvang: 136 pagina's
prijs: € 17,95
Online bestellen
Min of meer per ongeluk is een klein verhaal over een groot verdriet. Het is het verhaal Bert, die erg van treinen houdt. Hij houdt ook van zijn moeder, die hem alles geeft wat hij wil. En van zijn vader, die hij op tragische wijze verliest. En van zijn hond Flaubert, zijn enige vriend. Maar het meest houdt hij toch wel van treinen. Zoveel, dat hij op een dag zélf een trein wordt.
En daarmee wordt dit verhaal van Tine Mortier meteen een wat ongrijpbaar sprookje. In de eerste hoofdstukken is het verdriet van Bert voelbaar, na de plotselinge dood van zijn vader. Ook zijn angst is tastbaar, omdat hij op school gepest wordt. 'Een mormel' noemen ze hem. Een freak! Waarom staan er treinen op alle spullen van Bert? Op al zijn kleren? En op zijn beddengoed? Dat Bert stottert, helpt ook al niet mee.
Om zich staande te houden, fantaseert Bert dat hij zelf een trein wordt. Als hij in de schuur ontdekt dat zijn vader in het geheim een trein voor hem aan het bouwen was, breekt er iets in Bert. Hij gebruikt het plan van zijn vader om zelf een trein te worden. En op een dag wordt hij wakker met wielen in plaats van benen. Als zijn moeder hem ziet, is haar enige reactie: "Oh hemeltje, wat nu?"
Dat is het moment waarop je afhaakt. Of juist doorleest. Als het je lukt om mee te gaan in de verbeeldingskracht van Bert, begrijp je dat hij een psychologische ontwikkeling doormaakt. Hij wordt sterk, kan zich weren tegen zijn pesters, en leert op eigen benen (of wielen dus) te staan. Maar met de introductie van de levende trein wordt het verhaal onnodig onwaarschijnlijk.
Bij kinderen tot en met een jaar of 7 kunnen fantasie en werkelijkheid nog makkelijk door elkaar lopen. Maar bij 10 en ouder, waarvoor dit boek bedoeld is, is het de vraag of ze dat nog pikken. Tenzij ze idolaat zijn van treinen...
is tekstschrijver en moeder van vier kinderen. Al sinds 2003 ons baken voor kinderboeken.