Het schuldgevoel van ouders is een complex gevoel, het bestaat uit diverse factoren. Enerzijds is het de onzekerheid van het ouderschap. Je vraagt je continu af of je het wel goed doet en of je wel de juiste keuzes maakt. Er zijn tal van handboeken voor ouders, maar niemand heeft de waarheid in pacht of is dé ideale ouder. Maar wanneer doe je het goed genoeg? Dit maakt onzeker en creëert een schuldgevoel als je niet aan - vaak eigen - verwachtingen voldoet. Je hebt een beeld van jezelf als ouder en wilt hier graag aan voldoen. Maar vanuit de samenleving en jouw directe omgeving krijg je ook continu signalen over het ouderschap. Je zou bijvoorbeeld beter borstvoeding kunnen geven dan flesvoeding, het liefst laat je jouw kind alleen spelen met houten speelgoed en je krijgt regelmatig te horen dat je jouw kind niet (of juist wel) naar de kinderopvang moet brengen. Dit leidt tot een lijst aan verwachtingen waar, laten we eerlijk zijn, niemand aan kan voldoen.
Wanneer je niet kunt voldoen aan de verwachtingen die je jezelf hebt opgelegd of die zijn opgelegd vanuit de omgeving steekt het schuldgevoel de kop op. Want blijkbaar doe je iets verkeerd, toch? Mis! Dat je niet altijd kunt (of wilt) voldoen aan verwachtingen, is absoluut geen persoonlijk falen. Ouders vragen enorm veel van zichzelf en proberen alle ballen in de lucht te houden. Dat iets een keer niet lukt, betekent niet dat je het niet goed doet. Het betekent dat je menselijk bent en gewoon je best doet.
Laat die onzekerheid en schuldgevoelens dus maar los. Niemand is perfect, zelfs niet de ouders die op social media alles goed voor elkaar lijken te hebben. Soms lijkt het gras van de buren groener, maar… het kan ook kunstgras zijn. Iedereen kampt met tegenslagen, slechte dagen, spanningen en strijd. Dat is menselijk en niets om je schuldig over te voelen. Vind je het lastig om dit schuldgevoel los te laten? Laat ons je dan helpen met deze tips om schuldgevoel te verminderen.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Vooral over het ouderschap kunnen de meningen flink uiteenlopen. Dat is helemaal prima, uiteraard, maar wanneer iedereen elkaar zijn of haar visie probeert op te leggen kan dit zorgen voor stress, onzekerheid en schuldgevoelens. Laat de meningen van anderen dus eens wat vaker links liggen. Niemand heeft de wijsheid in pacht en al die verschillende meningen kunnen juist averechts werken en zorgen voor verwarring. Hoe goed de adviezen ook zijn bedoeld. Laat je leiden door je eigen instincten en minder door hoe het 'zou moeten' volgens boekjes, vrienden en familie. Vertrouw op jouw kracht, je bent goed genoeg.
Minder advies aannemen van anderen betekent niet dat je geen ervaringen uit kunt wisselen met vrienden en andere ouders. Het delen van verhalen, onzekerheden en ervaringen, zowel face to face als op een forum, kan juist een band enorm versterken en onzekerheid wegnemen. Ook om hulp durven vragen is een kracht. Het is helend om te merken dat andere ouders kampen met dezelfde zorgen. Bovendien kan het uitspreken van onzekerheden en schuldgevoelens al enorm opluchten.
Een sterk besef van jezelf en tijd voor jezelf kan je goed doen in je rol als ouder. Juist door de tijd te nemen om in contact te komen met je eigen overtuigingen kun je het ouderschap beter aan. Veel ouders gaan zo op in het ouderschap, vooral de eerste jaren, dat ze zichzelf als persoon uit het oog verliezen. Door me-time in te plannen krijg je tijd om te ontspannen en ontstaat de ruimte om tot jezelf te komen. Zo ontdek je wat je nodig hebt én wat je het gezin wil meegeven. Cliché maar waar, door voor jezelf te zorgen... Je kent deze tip vast, nu nog in de praktijk uitvoeren.
Het zou natuurlijk ideaal zijn als er een handboek bestond voor het opvoeden van jouw kind, maar in de realiteit werkt het niet zo. Elk kind is tenslotte anders en wat voor het ene gezin werkt, kan averechts werken voor het andere gezin. Waardeer jouw unieke kind en accepteer dat hij of zij een andere aanpak nodig heeft en dat jij dit beter weet dan ieder ander. Jij bent tenslotte de ouder en kent jouw kind het beste.
Dit advies lijkt misschien tegenstrijdig. Je wilt tenslotte je schuldgevoel loslaten en niet versterken. Maar door te luisteren naar je schuldgevoelens, en de oorzaak te achterhalen, kun je veel positiefs ontdekken en je schuldgevoel heel anders ervaren.
Schuldgevoel is niet helemaal nutteloos. Deze gevoelens maken je bewust van diepe emoties en ervaringen en kunnen een echt leermoment zijn. Natuurlijk hoef je niet continu te luisteren naar je schuldgevoelens, maar sta eens stil bij de kern van jouw emoties. Waar komt het schuldgevoel vandaan? Wat probeert het je te leren? Als je in contact durft te komen met jouw emoties kun je mogelijk veel leren over jezelf en jouw rol als ouder. De schuldgevoelens die jij ervaart, voelt jouw kind ook. Er is spanning of je kunt er niet met volle aandacht zijn omdat deze gevoelens overheersen. Loslaten is het nieuwe vasthouden! Je kunt het.
