16 september 2007 door Teddy Roorda
"In 2006 hoorde ik over de opleiding tot doula en het kwartje viel." Teddy Roorda beschrijft haar ervaringen als geboorte-coach.
Sinds 2003 werk ik als vrijwilliger voor de Vereniging Borstvoeding Natuurlijk (VBN). Op terugkom-ochtenden hoorde ik soms vervelende ervaringen van vrouwen over hun bevalling. Dat raakte me, en ik wilde er iets aan veranderen.
In 2006 hoorde ik over de opleiding tot doula en het kwartje viel. Dat was mijn weg en die ging ik volgen. In september 2006 meldde ik me aan voor de opleiding in Utrecht en in januari 2007 kon ik beginnen. Nu is het alweer september en inmiddels heb ik vijf stellen begeleid tijdens hun zwangerschap en bevalling.
Op het forum van Ouders Online vond ik Simone, die redelijk dicht bij mij in de buurt woonde, en ik besloot haar te vragen of ik bij haar mijn eerste stage mocht doen.
Het kennismakingsgesprek verliep heel prettig en Simone en haar man wilden mij graag als doula bij de bevalling van hun vierde kindje. We hadden regelmatig contact per e-mail en als ik op het forum las dat het niet zo lekker met haar ging, dan belde of mailde ik haar.
De bevalling (in het ziekenhuis) verliep heel voorspoedig. Ik voorzag Simone van slokjes drinken, frisse snoepjes en vooral veel complimentjes. In twee persweeën was er een mooie dochter.
Mijn tweede stage was een stuk pittiger. Karin uit Amersfoort riep mijn hulp in toen ze 34 weken zwanger was van haar tweede kindje. Ze had een zware en traumatische bevalling van de eerste gehad, en dat wilde ze deze keer niet weer. Haar belangrijkste wens was dat ik haar zou helpen met haar ademhaling. Alle wensen van Karin en haar partner waren vastgelegd in een geboorteplan.
Toen ik in het ziekenhuis aankwam, trof ik Karin huilend aan in bed. Ze zag het helemaal niet meer zitten, maar ze had net 4 cm ontsluiting en had dus nog wel even te gaan.
Ik vroeg Karin of ze in bed wilde blijven, of dat ze liever iets anders wilde proberen. Ze kwam uit bed en nam plaats op de geboortebal (een soort skippy-bal) die ik bij me had. Ik hielp Karin bij iedere wee met haar ademhaling, door steeds met haar mee te blijven ademen. Ondertussen masseerde haar partner haar rug.
We hebben dat een aantal uurtjes zo volgehouden en Karin raakte helemaal in trance. De ontsluiting vorderde gestaag. Het laatste stukje was heel zwaar. Karin was erg angstig en kon alleen nog maar huilen. Toen ze eenmaal mocht persen, stopte het huilen en kreeg ze weer nieuwe kracht. Terwijl de zon opkwam, werd er een flinke zoon geboren.
Karin kijkt met een goed gevoel terug op haar bevalling. Ik ben ervan overtuigd dat de constante aanwezigheid van een doula ontspannend heeft gewerkt. Stress en angst kunnen de bevalling onnodig vertragen. Karin voelde zich duidelijk veiliger doordat ik er was.
Suzan uit Nieuwegein zag een natuurlijke bevalling in eerste instantie helemaal niet zitten. Haar eerste kindje was vanwege een stuitligging via een geplande keizersnee geboren. Dat was voor haar een relaxte en pijnloze ervaring. Toch waagde ze de stap.
Ik heb met Suzan en haar partner veel tijd besteed aan het opstellen van een geboorteplan, om hun wensen en voorkeuren op papier te zetten. Voor mij en de aanstaande ouders is het geboorteplan een instrument om betrokken te worden en te blijven gedurende het bevallingsproces.
Door het geboorteplan kreeg Suzan veel meer vertrouwen in de bevalling en dat gaf haar rust. Rust is heel belangrijk voor een bevalling. Rust en ontspanning zorgen ervoor dat de hormonen hun werk kunnen doen en dat de ontsluiting goed op gang komt.
Op dit moment is Suzan ruim 40 weken zwanger en zijn we aan het wachten op de eerste signalen die de bevalling aankondigen. We hebben regelmatig contact.
In mijn werk als doula merk ik dat vrouwen behoefte hebben aan veiligheid en rust tijdens de bevalling. Ze vinden het fijn dat ik er ben en dat ik niet meer wegga.
Ik besteed ook veel tijd aan gesprekken voorafgaand aan de bevalling. Zo leren we elkaar goed kennen en ben ik volledig op de hoogte van alle wensen en verlangens. Ik ben een constante factor in de verloskamer.
Laatst ben ik meer dan 24 uur bij een bevalling aanwezig geweest. Afgezien van toiletbezoekjes tussendoor heb ik de moeder geen moment alleen gelaten. En toen de dienst wisselde, bleef ik als vertrouwd gezicht aan haar bed.
