31 augustus 2020 door Femke Wester

Bemoeimoeder

Femke coacht pubermeiden. En dan liefst het type 'meiden met blauwe haren die de wereld gaan veranderen'. Zelf heeft ze drie zoons en een man, met wie ze in Londen en Barcelona woonde en nu in het Groningse Winsum. Ze vertelt hier over de pubers in haar leven die haar wereld wervelend houden.

"Kom maar schatje, laat mij maar even." Hoe vaak betrap je jezelf op het uit handen nemen van iets dat je kinderen zelf zouden moeten kunnen? Of in elk geval leren? Gewoon, omdat het sneller gaat, beter, strakker of omdat je zo wil gaan eten en geen zin hebt om eindeloos te wachten tot de boel aangebrand of afgekoeld is.

Mijn jongens zijn op dit moment hun boeken aan het kaften. Nou, sjongejonge, dat kost me een zelfbeheersing… En dan ben ik ook nog eens een sloddervos. Twee boeken heb ik uit hun handen gerukt omdat het niet ‘goed genoeg’ was. Met de woorden, inderdaad: "Laat MIJ maar even!"

"MAM!! Niet doen!! Je zou het me toch leren?!" Oeps… mijn kind is wijzer dan ik. Als we als ouders zelfstandige en veerkrachtige mensen willen creëren, dan zullen we ze niets moeten voorkauwen. Toch is hun paniek soms echt: "MAM IK MOET HET MORGEN INLEVEREN EN IK HEB NOG NIHIIIKS!!!!"

Ai. Houd je dan maar eens in. Ja, okee, eigen schuld. "Had je maar eerder"... en "ik heb het je toch nog zo gezegd"… maar dat verandert niks aan een paniekerig kind. Jouw kind. Jouw prachtige puber die ook nog niet alles kan, die nog moet leren plannen. Dus dan toch: "Geef maar even hier, dan maken we er wat van." Wel herkenbaar, niet slim.

Wat is dan wel handig? Hoe steun je je puber zonder een bemoeial te zijn? Wat doe je wel en wat doe je niet?

  1. Plannen doe je samen met je puber, dat kunnen ze zelf nog niet goed omdat hun hersenen dat nog niet goed trekken.
  2. Stel vragen die aanmanen tot nadenken zoals: ‘Wat is precies het probleem?’  ‘Wat zou nu een eerste stap zijn?’ ‘Wie zou dit wel weten?’ ‘ In welk boek zou dit moeten staan? Waar dan?’ ‘Kun je online ook wat antwoorden vinden?’
  3. Geef je kind een begrensd stuk tijd om het zelf uit te zoeken (bv 15 minuten) en ga erna samen bovenstaande vragen beantwoorden.
  4. Overhoren, of liever samen oefenen, is erg handig. Niet de avond voor een toets, maar als manier van leren. Pubers hebben vaak de illusie dat ze de stof kennen na vijf keer doorlezen. Leg de drempel laag (3 woorden van de 15 moet je kennen), maak grapjes om het luchtig te houden, bedenk samen ezelsbruggetjes en maak er een spel van.
  5. Erkenning geven voor het feit dat leren en huiswerk soms saai / lastig / stom is en complimenten geven over verantwoordelijk gedrag. ‘Fijn dat je uit jezelf je broertje hielp. Tof!’ Of ‘Stoer dat je zo baalde van die onvoldoende en toch weer vol goede moed bent doorgegaan.’ 

Wat ik tegenwoordig doe als ik mezelf weer eens betrap op een ‘Laat mij maar even, dan gaat het veel beter’-houding? Dan denk ik aan de man die ik wil dat mijn kind gaat worden. En dat is niet iemand die zijn moeder nog belt als hij 36 is en niet weet in welke was zijn overhemd moet.

Dus. Stappie terug, Fem. Laat maar even worstelen, desnoods op zijn bek gaan, je kunt altijd nog ingrijpen!