11 april 2003 door Lya Mac Donald
Mijn zoontje van 3 jaar en 3 maanden vindt het sinds kort niet meer leuk op de kinderopvang. Tenminste, daar lijkt het op.
Het begint al bij het aankleden dat-ie zegt: ik wil niet naar Aspelin (de naam van het kdv). En als we de jas en de schoenen aandoen, zet hij het echt op een brullen. Dat gaat door totdat we bij het dagverblijf zijn. Als ik dan wegga, moet-ie weer heel hard huilen. Zodra ik weg ben, gaat-ie echter vrolijk spelen, verzekeren de leidsters mij.
Het lijkt erop dat het is begonnen toen de beide vaste leidsters met ziekteverlof waren en er steeds wisselende leidsters waren. Inmiddels zijn de vaste leidsters weer terug, maar hij blijft geen zin houden.
Het doet mij denken aan het begin, toen hij nog moest wennen aan het kdv. Is hier iets aan te doen?
Het probleem dat u beschrijft, kan inderdaad veroorzaakt zijn door de wisseling van leidsters. Een kind maakt dan een verandering mee waar hij niet om gevraagd heeft, en waar hij behoorlijk door van streek kan raken. Vergelijk het maar met een volwassene die voor het eerst op vakantie gaat naar een vreemd land. In het begin kun je je dan behoorlijk ellendig voelen, omdat alles vreemd is en je niets begrijpt.
Kortom: het heeft inderdaad wel iets van (opnieuw) moeten wennen. Hoe kun je een kind daarbij helpen?
Leidsters én ouders kunnen een kind helpen door middel van structureren en vertrouwd maken. Leidsters kunnen bijvoorbeeld een duidelijk aanbod aan activiteiten organiseren (= structureren), en ouders kunnen thuis de namen van de andere kinderen vaak noemen (= vertrouwd maken).
U vertelt dat uw zoontje vrolijk gaat spelen als u weg bent. Dat is begrijpelijk. Kinderen kunnen namelijk belangrijke zaken verwerken door ze met elkaar te beleven. Jonge kinderen vinden het fijn als er bepaalde kinderen zijn waarmee ze graag spelen. Het is duidelijk dat uw zoontje op het kinderdagverblijf vriendjes heeft; dat is dus mooi meegenomen.
Ik raad u in ieder geval aan om uw zorgen uit te spreken tegenover de groepsleiding, en hen alles te vragen wat u wilt weten. Samen komt u er wel uit.
Over het algemeen gaat het wennen in een groep trouwens goed, en komt alles op zijn pootjes terecht. U heeft dit zelf al kunnen ervaren. Het blijft een samenspel van kind, leidsters en ouders.
