1 januari 2000 door Sanderijn van der Doef
Mijn dochtertje (nu 4) is vorig jaar door mijn broertje (14) misbruikt. Ik weet niet goed hoe ik dit moet noemen. Ze moest namelijk aan zijn geslachtsdelen zitten en met hem boekjes lezen. Nu vraag ik me af of dit gevolgen voor haar verdere ontwikkelingen kan hebben. Ze was toen 3 jaar. Ze praat er wel over. Ik hoop hier een goed antwoord op te krijgen waar ik wat mee kan doen.
Dat wat er gebeurd is tussen uw kind en uw broertje kun je inderdaad seksueel misbruik noemen. In grote lijnen verstaan we onder seksueel misbruik als een persoon iemand anders dwingt, met of zonder geweld, tot seksuele handelingen die de ander niet wil. Dat kan tussen een kind en een volwassene zijn, maar ook tussen twee kinderen die qua leeftijd en ontwikkeling in verschillende fasen zitten.
Of dat wat jouw kind heeft meegemaakt schadelijke gevolgen voor haar ontwikkeling heeft, hangt onder meer af van de mate van dwang (en geweld) die op haar is uitgeoefend.
Het is op zich een goed teken dat zij er wel over wil praten. Geef haar ook ruimschoots die gelegenheid, ook al denk je misschien bij jezelf wel eens 'nu mag het wel eens over zijn'. Zolang zij erover wil praten is ze nog bezig met de verwerking.
Het is belangrijk dat je haar duidelijk maakt dat dat wat er gebeurd is NOOIT haar fout of haar schuld is. Ze zal inmiddels wel hebben begrepen uit reacties van volwassenen dat het niet goed is wat er is gebeurd. Slachtoffers hebben vaak de neiging om de schuld naar zich toe te trekken. Zij heeft niets fout gedaan, hij wel. Dat mocht hij niet doen, en mag niemand doen bij een kind.
Het kan zijn dat uw kind zich door het gebeuren anders gaat gedragen. Ze kan bijvoorbeeld extra veel aandacht vragen, of zich weer als een peutertje of baby willen gedragen. Of: intensief op haar duim beginnen te zuigen, weer in bed beginnen te plassen, 's nachts wakker worden, nachtmerries krijgen, of niet meer alleen willen slapen. Allemaal gedragingen die aangeven dat ze zich angstig en ongerust voelt door wat er gebeurd is.
Het is belangrijk om op al deze gedragingen begripvol te reageren. Geef haar die extra aandacht, troost haar en laat haar merken dat u er nu voor haar bent. Het kan zijn dat ze bijvoorbeeld uw broertje niet meer wil zien of er bang voor is. Dat is heel begrijpelijk en daarin moet u haar ook beschermen.
Wat uw kind nu nodig heeft, is een veilige omgeving, waarin zoiets niet meer kan gebeuren. Die omgeving kan jij haar bieden. Door er voor haar te zijn en liefdevol op haar te reageren. Het is goed mogelijk dat deze gebeurtenis weinig of geen gevolgen heeft voor uw kind, maar in dit verwerkingsproces moet u haar begeleiden.
Merkt u dat het voor uw kind moeilijk is, of hebt u er als moeder moeite mee, dan is het zeker de moeite waard om eens met een deskundige hulpverlener te praten.
Voor gespecialiseerde hulpverleners in uw buurt kunt u bellen met de info-lijn van Transact: 030-2300666 (alleen bereikbaar in de ochtenduren) of met de info-lijn van de Rutgers Stichting: 0900-9398 (1 gulden per minuut).
Over dit onderwerp zijn twee aardige boekjes om te lezen met je kind:
