1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Ik ben 23 jaar en getrouwd. Omdat mijn moeder m'n broertje niet maar aankon hebben we besloten om mijn broertje van 16 jaar bij ons te laten wonen. Dit komt mede doordat m'n vader geen rol speelt in het opvoeden,
Het gaat nu een stuk beter. Hij houdt zich steeds vaker aan gemaakte afspraken. bij ons althans, want als hij bij mijn moeder is gaat het weer dezelfde kant op als eerst. Praten helpt niet echt. Hij heeft een keer aangegeven dat hij niet van praten houdt, dus ik kan soms moeilijk inschatten hoe hij denkt.
Wat ik merk is dat hij steeds meer afstand neemt van onze moeder. Hij wil niet meer bij haar langs en ik merk dat hij het wel leuk vindt bij ons. Voor haar is dit heel moeilijk.
Is er een reden waarom hij zich zo opstelt? Ik heb namelijk van een vriendin gehoord dat jongens in hun pubertijd zich van hun moeder gaan afzetten. Mijn vraag is: Wat kan ik doen om mijn broertje beter te begrijpen? Is het waar wat mijn vriendin mij vertelde?
Mijn man begrijpt mijn broertje beter dan ik en kan ook beter met hem communiceren...
Wat fijn voor uw broer dat hij, in deze moeilijke periode, bij u en uw man kan wonen. U schrijft dat uw moeder uw broer van 16 jaar niet meer aankan, mede omdat zij geen steun van haar man krijgt in de opvoeding. U schrijft niet over wat er precies mis is gegaan, maar ik neem aan dat de problemen met uw broer al langere tijd spelen en dat het op een gegeven moment echt niet meer ging. Nu gaat het langzaam beter met uw broer bij u thuis, maar wanneer hij bij uw moeder is gaat het weer mis. Ook neemt hij meer afstand van zijn moeder. Dit moet heel verdrietig voor haar zijn.
U vraagt of het waar is dat jongens in hun puberteit zich van hun moeder afzetten, en wat u kunt doen om uw broer beter te begrijpen. Om bij uw eerste vraag te beginnen. Het is niet zo dat elke jongen zich afzet tegen zijn moeder, maar het is niet uitzonderlijk. De meeste jongens en meisjes testen in hun puberteit de regels en grenzen van hun ouders. Het is dan zaak dat ouders niet heel star met regels omgaan, maar proberen te onderhandelen met hun puber om te komen tot compromissen.
Uw broer wordt alleen door uw moeder opgevoed, terwijl, als ik het goed begrijp, uw vader er wel is, maar niet mee opvoedt. Het is goed mogelijk dat de problemen van uw broer te maken hebben met deze situatie. Waarom onttrekt uw vader zich eigenlijk aan de opvoeding van uw broer? Was dat bij u ook zo?
Er kunnen verschillende oorzaken zijn waarom uw broer zich zo gedraagt, maar ik beperk me tot de volgende mogelijkheden. Een mogelijkheid is dat uw broer de ruimte neemt die uw vader hem geeft, waardoor hij zich niet veel van zijn moeder hoeft aan te trekken omdat hij toch wel weet dat zijn vader zich er niet mee bemoeit, of hem misschien toch wel indirect steunt.
Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn dat uw broer zich verwaarloosd voelt door zijn vader, en door lastig gedrag te vertonen probeert om zijn vader actief te krijgen om zich met hem bezig te houden. Misschien is uw broer ook wel boos op uw vader en moeder omdat uw vader hem niet opvoedt en uw moeder deze situatie accepteert.
Uw broer houdt zich bij u wel aan de afspraken. Hij kan het dus wel. Voor hemzelf is het ook prettiger als hij zich aan de regels houdt en de sfeer in huis goed is. Waarschijnlijk neemt uw broer afstand van zijn moeder en wil hij niet meer naar haar toegaan omdat het steeds mis gaat. U steunt hem al door hem bij u te laten wonen.
De meeste jongens van deze leeftijd zijn geen praters. U helpt hem door niet aldoor met hem te gaan praten, maar hem te laten weten dat hij met alle vragen, problemen, etcetera bij u en uw man terecht kan.
Wanneer hij gaat ervaren dat u en uw man hem accepteren, hem serieus nemen, zal hij waarschijnlijk meer van zichzelf laten zien. De kans is groot dat wanneer hij redelijk goed door deze periode komt - met uw steun - hij als hij ouder is wel weer contact zal opnemen met zijn moeder.
Hopelijk kunt u uw moeder het bovenstaande uitleggen, en haar steunen in het loslaten van haar zoon. Zij weet natuurlijk dat hij in goede handen is bij u. En ik hoop dat zij erop zal vertrouwen dat hij waarschijnlijk over een tijd weer contact met haar opneemt. Ik wens u veel sterkte.
