28 maart 2008 door Henk Boeke

Onafhankelijk onderwijs-advies gezocht

Waar kun je terecht als je het niet eens bent met het advies van school, over het vervolgonderwijs van je kind? Dat is nog lang niet makkelijk, omdat er eigenlijk geen onafhankelijke instanties zijn.

Voor Ouders Online is 'onafhankelijkheid' net zo belangrijk als eten en drinken. Ach, wat kan mij dat schelen, zult u denken. Ze doen maar. Tót het moment gekomen is dat u een conflict krijgt met de school van uw kind. Dan zult u heel anders piepen, en erkennen dat onafhankelijkheid net zo'n eerste levensbehoefte is als eten en drinken.

Waarom komen we daar nu opeens mee?

  • Ten eerste omdat veel ouders op dit moment bezig zijn met het kiezen van een middelbare school voor hun kind, wat niet altijd van een leien dakje gaat. Soms werkt de basisschool behoorlijk tegen. Dan ontstaat al snel de behoefte aan een onafhankelijke instantie, die kan bemiddelen of hulp kan bieden.
  • En ten tweede omdat "5010", het informatiepunt voor ouders met onderwijsvragen, sinds kort een uitbreiding heeft ondergaan, waarbij de onafhankelijkheid die tóch al niet optimaal was, nu nog problematischer geworden is.

Al met al wordt de behoefte aan een écht onafhankelijke instantie voor hulp en bemiddeling bij onderwijsproblemen steeds groter. We zullen dat uitleggen.

Vraagbaak 'Ouders en school'

We hadden het plan om per 1 april de Vraagbaak-rubriek 'Echtscheiding' te vervangen door een nieuwe rubriek over 'Ouders en school', waarin ouders vragen kunnen stellen over problemen die ze hebben met school. Degene die die rubriek zou gaan verzorgen, was afkomstig uit het onderwijs, en kreeg van ons een aantal proefvragen. Onder andere deze.

Onze dochter van 12 jaar zit in groep 8 en wil heel graag naar tweetalig onderwijs Havo. Wij staan hier als ouders helemaal achter. Ze is een van de weinigen op haar school die hier naartoe wil. Deze school is ook het verst verwijderd van onze woonplaats, maar dat kan haar niet deren. Ze vindt en nu eenmaal een superschool en is al volop aan het oefenen op haar Engels.

Sinds ze in groep 8 zit, heeft ze ook een behoorlijke sprong gemaakt in haar resultaten. Dat was duidelijk te zien op haar rapport, en we kunnen het thuis ook goed merken. Allemaal positief dus, zou je zeggen. Maar school denkt daar anders over. Zij blijven stug volhouden dat het advies voor haar vmbo T/Havo moet zijn.

Cito geeft ook Havo aan, maar school vindt haar niet zelfstandig genoeg en ze zou te veel aangespoord moeten worden. Op haar rapporten hebben we dit nooit terug gezien. Geen opmerkingen of slechte cijfers bij zelfstandig werken, concentratie, tempo, nakomen van afspraken. Uitsluitend G's + goed en 'RV's (= Ruim voldoende). Ook haar rapport was super. Vooral achten en G's, RV's en zevens.

Wij krijgen geen andere uitleg van school dan dat het toch echt aan haar werkhouding ligt. [...] Wij gaan uit van positiviteit en kansen. School ziet alleen bedreigingen en is negatief ingesteld. Wat kunnen we doen?

Het antwoord van onze medewerker-in-spe kwam erop neer dat de school toch echt wel goede redenen gehad zal hebben om zo'n negatief advies te geven, en dat de ouders hun dochter moeten steunen bij het verwerken van de teleurstelling. Citaat: "Uw dochter zal ook teleurgesteld zijn. Praat daar met haar over en zeg dat ze heel goed haar best heeft gedaan en doet. Belast haar niet teveel met al dit gedoe en blijf in haar aanwezigheid rustig in gesprekken over school en val de school ook niet openlijk af."

Tja... Voor iemand die zelf werkzaam is in het onderwijs, is het kennelijk toch te moeilijk om zich in te leven in de positie van de ouders.

Hoe had het dan wel gemoeten? Wij zijn geen onderwijsspecialisten, maar wat we wel weten is dat TTO-scholen vooral geïnteresseerd zijn in de motivatie van hun (toekomstige) leerlingen. Ons advies zou dus geweest zijn om gewoon naar die nieuwe school te gaan, en te vragen wat zij ervan vinden. Eventueel kunnen ze daar nog een nieuwe test doen.

We willen die Vraagbaak-rubriek 'Ouders en school' nog steeds dolgraag starten, maar niet met iemand die zelf afkomstig is uit het onderwijs. Dat werkt gewoon niet, zo blijkt.

5010

In "Balans Magazine" (tijdschrift over leer-, ontwikkelings- en gedragsstoornissen) van maart 2008 lazen we dat de onderwijs-hulplijn "5010" zijn werkterrein heeft uitgebreid:

Sinds kort kunnen ouders bij het informatiepunt 50tien niet alleen terecht voor algemene vragen over onderwijs, maar ook voor vragen over dyslexie en over de leerlinggebonden financiering (LGF, beter bekend als 'het rugzakje'). Dit is het resultaat van samenwerking tussen diverse partijen onder regie van het Ministerie van OC&W. [cursivering Ouders Online]

Heel mooi. Daar kan iedereen zijn voordeel mee doen. Bel vooral naar 0800-5010 wanneer u meer wilt weten over dyslexie en rugzakjes. Of over concrete onderwijs-kwesties. Maar of het nou ook zo verstandig is om te bellen met vragen over de kwetsbare relatie tussen ouders en school, dat wagen we te betwijfelen. Want als de regie bij het Ministerie van OC&W ligt, hoe onafhankelijk is het antwoord dan nog?

Onze twijfel over de onafhankelijkheid van 5010 dateert al van eerdere datum, trouwens. De ouder-organisaties die erachter zitten (LOBO, NKO, Ouders & COO, en VOO) worden namelijk gesubsidieerd door het Ministerie van OC&W.

Wat dat soort subsidiëring betekent, weten we zelf maar al te goed. Want toen wij zelf ooit aanklopten voor overheidshulp (in 2002, via Kamervragen) bleek dat we best wat geld mochten hebben, maar dat we dan wel moesten stoppen met onze kritiek op Bureau Jeugdzorg, en dat we 10% van onze bezoekers moesten doorverwijzen naar het RIAGG. Omdat dat voor ons onacceptabel was, hebben we het subsidie-traject gestaakt, en hebben we besloten om écht onafhankelijk te blijven. Niet alleen van de commercie maar ook van de overheid.

Onafhankelijke hulp en advies

Al met al blijft dus de vraag waar ouders terecht kunnen voor onafhankelijke hulp en advies bij onderwijsproblemen. Wij weten het niet. Maar we doen wel ons best om die Vraagbaak-rubriek alsnog van de grond te krijgen, met iemand die écht onafhankelijk is.