1 februari 2001
Hartelijk welkom bij het februari-nummer van Ouders Online.
Bij modern opvoeden hoort het geven van tekst & uitleg. Ouders mogen niet volstaan met "Blijf met je fikken van de luizenpoten af", maar moeten daaraan toevoegen dat dat nodig is ter voorkoming van Volendamse danwel Enschedese toestanden, zeg maar. Of om ervoor te zorgen dat je niet eindigt zoals die verkoper van de daklozenkrant bij de Albert Heijn.
De onderstaande poging om u op te voeden, zal dus omstandig worden toegelicht met afschrikwekkende voorbeelden. Misschien dat dat werkt. We besluiten met een belangrijke mededeling over ons nieuwe update-beleid.
De afgelopen maand verdienden wij 400 gulden aan advertentie-banners. De jurist die even moest nagaan wat de nieuwe Wet op de Persoonsregistratie voor ons (en voor u) gaat betekenen, stuurde een factuurtje van 4000 gulden. Haar conclusie was overigens dat het heel goed is dat we de e-mail adressen verwijderd hebben van het Forum, omdat dat we daar anders behoorlijk last mee zouden kunnen krijgen. Maar dit terzijde.
Vraag: waar moet dat 10-voudige verschil tussen '400 in' en '4000 uit' vandaan komen? In ieder geval niet van onze bezoekers, zo maakte de lezers-enquete van vorige maand pijnlijk duidelijk. Daar zegt iemand bijvoorbeeld: "Ik betaal al genoeg aan mijn telefoonkosten." Zo'n opmerking brengt ons bloed behoorlijk aan het koken. Natuurlijk is het zuur dat surfen telefoontikken kost, maar waarom is zoiemand wel bereid om KPN te betalen en ons niet?
De enquete maakte ook duidelijk dat men 'Internet-informatie' geen product vindt. Laat staan Internet-diensten als forums en chats. Betaling ho maar, dus.
Aan de ene kant is die onwil om te betalen heel vreemd. Want waarom zou je wel willen betalen voor een tekst als die op papier staat (in een krant of een tijdschrift) en niet voor een tekst op het beeldscherm? En waarom zou je wel willen betalen voor een babbelbox per telefoon en niet voor forum- en chat-faciliteiten op het net?
Aan de andere kant is die aversie om te betalen ook wel begrijpelijk.
Ten eerste is iedereen gewoonlijk vreselijk verwend. Het was altijd gratis, dus waarom zou dat opeens niet meer zo zijn? Een kind dat dagelijks handenvol snoep krijgt toegestopt, zal ongetwijfeld gaan piepen als de snoepdoos opeens op slot gaat.
Ten tweede wordt 'het Internet' door veel mensen als een geheel gezien, waardoor er geen onderscheid gemaakt wordt tussen hobby-pagina's enerzijds en professionele pagina's anderzijds. Betalen voor professionele pagina's als die van Ouders Online zou dan tevens als een betaling voor hobby-pagina's worden gevoeld, wat natuurlijk onverdraaglijk is. Waarom zou jij betalen voor iemand anders zijn hobby?
Ten derde lijkt betalen voor een dienst als Ouders Online sterk op belasting betalen, wat ook geen populaire bezigheid is. Je merkt zo weinig van het resultaat. Defensiekosten als je niet wordt aangevallen, voorzieningen voor ouderen als je zelf nog jong bent, wegenbouw in gebieden waar je nooit komt... de besteding van belastinggeld voelt vaak behoorlijk zinloos. Terwijl het toch noodzakelijk is. Binnenkort zullen we u een schokkende geval presenteren van een ingekomen e-mail bericht dat ons dagen werk heeft gekost, omdat we de betrokken kinderen wilden redden.
Tot slot nog even een opmerking over onze financiering. Die banners leveren nauwelijks wat op, zoals hierboven al gememoreerd werd. Blijft over: de sponsoring. En voor de duidelijkheid: Ouders Online heeft niets te maken met Ouders van Nu of welk ander tijdschrift dan ook. Er is dus geen suikeroom-uitgeverij die onze rekeningen betaalt.
Sponsoring dus. Zoals u weet hebben we op dit moment twee sponsors: de verzekeraar Droomleven en het dagblad Trouw. Met die laatste partij hebben we twee jaar heel plezierig samengewerkt, maar die relatie eindigt nu. Trouw stelde het verrassende concept 'sponsoring met gesloten beurs' voor, wat erop neer zou komen dat de koppeling van hun gerenommeerde naam aan onze site al voldoende betaling voor ons zou moeten zijn. Helaas kunnen we daar geen boterhammen met lapjes kaas voor onze kinderen van kopen, waardoor we noodgedwongen uit elkaar moeten gaan. Vaarwel jongens, het ga jullie goed... En oprecht bedankt voor alle steun die we tot nu van jullie kregen.
Ach, hoe meer tegenslag, des te groter onze inzet. Zo zijn we nu eenmaal. En voortdurende vernieuwing hoort daarbij. We maken nu haast met het voorgenomen redesign van de site, en het loslaten van de oude blad-formule wordt ook steeds duidelijker.
De eerste stap in de nieuwe richting houdt in dat we vanaf nu niet meer maandelijks (of tweemaandelijks) een compleet nieuw Magazine presenteren, maar dat we elke week een stukje vernieuwen. Zo krijgt u met grotere regelmaat iets nieuws te zien!
Verder is met ingang van februari ook ons 'kaftje' of cover verdwenen, dat nog uit 1995 stammende concept van een binnenkomstpagina. We nemen er met gemengde gevoelens afscheid van; later dit jaar openen we een online museum waarin ze allemaal bij elkaar te vinden zullen zijn. Voer voor de nostalgici onder ons (en u).
