Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
12 oktober 2007 door Martine Borgdorff
Volgens Martine Borgdorff heeft het ministerie van Jeugd en Gezin zich ontpopt tot een ministerie van Hangjeugd en Probleemgezin. Waar blijven de gewone ouders?
Al eens een blik geworpen op de fonkelnieuwe website www.hallowereld.nl? Nee? Moet je voor de lol eens doen... Die site, bedacht door het ministerie van Jeugd en Gezin, en gepubliceerd met medeweten van een hele sloot partners, is de grootste mop voor ouders in jaren. Ja, echt: in jááááren!
De site is bedoeld voor zwangeren en jonge ouders. Met een email-service bestaande uit tips van het type "Slik foliumzuur en steek geen sigaret op naast de wieg" moet overgewicht bij peuters worden tegengegaan en de gezondheid van (aanstaande) moeder en kind in z'n algemeenheid worden verbeterd. Het voorlichtings- en reclame-bombardement krijgen ouders er gratis bij. 'Actief kennis ontsluiten', heet dat, gesponsord door 'gerenommeerde maatschappelijke organisaties die gezamenlijk een gezonde leefstijl afdekken'.
"Hallo Wereld streeft ernaar om ieder kind gelijke kansen op gezondheid en welzijn te bieden." Daar word je toch helemaal warm van, als ouder? De bonus is een suikerzoete cliché-cd van Idols-zangeres Rafaëla, die verse ouders ongevraagd krijgen thuisgestuurd. Echt waar! Zomaar gratis thuisgestuurd! En dat allemaal voor onze eigen bestwil, én dat van ons kind!
En, geachte mede-ouders, volgen jullie de discussie over het Elektronisch Kind Dossier, kortweg EKD? Dat is een geautomatiseerd dossier waarin straks elke goedbedoelende ziel zijn of haar opmerkingen over je kind kan noteren. Opdat geen kind meer in stukken in de Maas of op strand Nulde gevonden hoeft te worden.
In het EKD komt te staan hoe je kind het thuis doet, of het op tijd naar bed gaat, buurjongetjes pest, doktertje speelt, te veel happy meals eet en of het mee kan komen op school. En vergeet vooral jezelf niet. Gescheiden? Geboren in een ander land? Werkeloos? Het EKD is geduldig. Het lijkt wel Big Brother, maar is het niet. Welnee! Het is voor onze eigen bestwil, én dat van ons kind!
Er is meer. Nog even en dan is het zover: dan kunnen we onze felbegeerde opvoedingsondersteuning halen bij gespecialiseerde Centra voor Jeugd en Gezin! Weg met de spruitjeslucht van de consultatiebureaus, nu wordt het menens met opvoeden. Laagdrempelige centra in de wijk maken het leven voor ouders voorgoed anders! Met een Verwijsindex die moet voorkomen dat onze zoontjes en dochtertjes in de jeugdcriminaliteit belanden.
En ouders die de weg kwijt zijn, kunnen een echte gezinscoach krijgen. Ja, een gezinscoach! Is het niet fantastisch? En op de speelzaal in het Centrum kunnen meteen de taalachterstanden van onze peutertjes worden ontdekt. Peuters die gewoon komen spelen? Nee joh, dat is passé! Ze moeten geobserveerd worden! En dat allemaal voor onze eigen bestwil, én dat van ons kind!
En hadden jullie al gehoord van de aardverschuivende plannen om de combinatie werk en gezin te verbeteren? Hou je vast, daar komen ze: het wettelijk recht op ouderschapsverlof gaat van 13 naar 26 weken!
Zeg nou zelf, dat is toch fantastisch? Niet doorbetaald, nee, nee, nee, dat werd te duur. Dat geld zit in de verdere ontwikkeling van het ouderschapsplan dat scheidende ouders verplicht moeten opstellen. Je moet keuzes maken, nietwaar.
Maar dankzij het ouderschapsplan zullen wij massaal als gezworen vrienden door de onvermijdelijke scheiding rollen. Fantastisch! Voor onze eigen bestwil, én dat van ons kind.
Maar nu serieus. Ik voel me als ouder voor schut gezet. Niet serieus genomen. Sterker nog: ik word woedend als ik zie welke voorstellen de laatste 7 maanden over ouders heen worden gestort. Een regelrechte belediging.
Het zag er zo veelbelovend uit, in februari. Al tijdens de onderhandelingen bleek dat het kabinet Het Gezin serieus wilde nemen. Er kwam zelfs een heuse minister van Jeugd en Gezin. Weliswaar een van orthodox-christelijke huize, en zonder eigen ministerie, maar toch. Het gebaar was gemaakt. Het Gezin stond op de kaart. Geen kind meer tussen wal en schip, geen ouder meer knel tussen kantoor en aanrecht. No more Maasmeisjes.
Maar oh, oh, oh, wat valt dat tegen. En dan druk ik me nog voorzichtig uit. De voornaamste wapenfeiten tot nu toe:
Maar mij werd niets gevraagd. Begrijp me goed: als liefhebbende ouder ben ik een beetje moeder van alle kinderen en ik wens geen enkel kind lijden toe. Natúúrlijk vind ik dat kinderen die in de knel zitten geholpen moeten worden. Gisteren nog.
Maar die hulp verleen je niet met een email-service met tips of met een ouderschapsplan bij echtscheiding. En ook niet in laagdrempelige kindcentra in het wijkgebouw om de hoek, waar je kind via één loket het complete hulpverleningslandschap af kan dwalen. En al helemaal niet door over ieder kind in ons land een elektronisch zoeklicht te laten schijnen dat genadeloos elk detail registreert voor het geval dát.
Echte hulp verleen je door de jeugdzorg te professionaliseren en gerichte, langdurige, individuele hulp te bieden die verder gaat dan sporadische bezoekjes van een gezinsvoogd. Oók als ouder of kind de laagdrempelige zorg in de wijk níet weet te vinden.
Maar nee. Onze overheid, met minister Rouvoet van Jeugd en Gezin op kop, schiet op dit moment liever met een buks op een mug. Met het gevolg dat gewone huis-tuin-en-keukenouders zoals ik, met huis-tuin-en-keukenkinderen en huis-tuin-en-keukenprobleempjes, niet mee doen.
Het langverwachte gezinsbeleid, dat een dijk van een kans bood om gewoon liefdevol ouderschap eindelijk de status en de voorzieningen te verschaffen die het verdient, blijkt symboolbeleid te zijn, dat het gemor over de falende jeugdhulpverlening moet smoren.
En dus is er geen aandacht voor:
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ondertussen wordt vergeten dat de meeste ouders ná het consultatiebureau in hun hele opvoedcarrière geen jeugdhulpverlener meer tegenkomen. Die voeden gewoon naar eer en geweten op. En dus constateer ik dat we eigenlijk alleen een minister van hangjeugd en probleemgezin hebben gekregen.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik doe niet mee aan zijn beledigende problematisering van míjn opvoeding. Ook al vliegen bij mij, ik kom er eerlijk voor uit, tijdens de ochtendspits ook wel eens wat krachttermen door de keuken.
Ik blijf liever naar eer en geweten ploeteren in de marge, dan dat ik me overlever aan de gretigheid van onze overheid om van mijn bloedjes van kinderen dossier-gevallen te maken. Ik doe gewoon lekker mijn ding, zonder de bemoeizucht van vadertje Staat. Voor mijn eigen bestwil, én dat van mijn kinderen.
is journalist en moeder. Vanaf eind 2005 schrijft zij regelmatig voor Ouders Online.
