23 februari 2007 door Martin Cleaver
Martin Cleaver, een Britse vertaler die in Nederland woont, stoorde zich aan een intercultureel akefietje op de Christelijke school van zijn kinderen.
Interculturele communicatie is een belangrijk goed in deze dagen. Ik begrijp precies hoe belangrijk dat is; eigenlijk staat mijn werk – als vertaler van films uit het Nederlands in het Engels – al jaren in het teken van 'interculturele communicatie'. De afgelopen week stuitte ik op een heel merkwaardig geval.
Op de Christelijke basisschool van mijn kinderen wordt één keer per jaar een 'juffenverjaardag' gevierd, om alle juffen (en meesters) in het zonnetje te zetten. Dit jaar heeft een voortvarende klassenouder de cadeautjes en plannen per e-mail geregeld. Daarop kwam de volgende merkwaardige reactie van een Turkse vader.
Goede morgen beste ouders,
Met respect waardeer ik dat het een cultuur geworden is hier in het land om verjaardagen te vieren, maar wij mogen uit geloofsoverwegingen geen verjaardagen en andere religeus getinte feestdagen vieren. Ik (wij) verwacht(en) hiervoor begrip van jullie.
Ik voelde me geroepen om hierop te reageren, en ik schreef terug:
Dag X,
Net zoals jij ben ik geen Christen. Maar allebei hebben we onze kinderen op een Christelijke basisschool geplaatst. Ik ben blij met het hoge niveau van het onderwijs en ik ben blij dat mijn kinderen met verschillende rassen, culturen en godsdiensten in aanraking komen. Het is goed dat onze school zo tolerant is.
Ik hoef geen Christen te zijn om te genieten van het zingen van kerstliedjes. Ik hoef geen Moslim te zijn om te genieten van de hoogtepunten van islamitische kunst. Ik hoef geen Jood te zijn om te genieten van klezmer muziek. Ik hoef geen Boeddhist te zijn om te genieten van de vrede die straalt uit een boeddha-beeld.
De verjaardag van de juffen en meesters op school is geen Christelijk feest maar een gelegenheid om ze te bedanken voor alles wat ze voor ons doen. Het afwijzen van zo'n feest lijkt op ondankbaarheid en daarom ook op intolerantie. U vraagt om begrip maar voor mijn gevoel zonder zelf begrip te tonen.
Als wij onze kinderen willen leren om in vrede te leven met respect voor elkaar, dan moeten wij elkaars feesten en gebruiken, normen en waarden accepteren, begrijpen en delen.
Ik reageer omdat de grote problemen die wij nu in Nederland hebben, onder andere een resultaat zijn van het onvoldoende reageren in het verleden.
Hoogachtend
Martin Cleaver (ook allochtoon)
Wie schetst mijn verbazing toen ik het volgende antwoord kreeg:
Geachte heer Cleaver,
Met uw geleerdheid krijg ik bijna de neiging om een voorstel in te dienen bij de Inholland Academie om u als kandidaat docent interculturele communicatie voor te dragen, waar ik in deze hoedanigheid reeds jaren functioneer.
In ieder geval is mijn advies aan u om mijn mail met de ogen van een neutrale analist te bestuderen, alvorens erop te reageren.
Huh? Interculturele communicatie? Deze aardige man geeft les in interculturele communicatie? Hij stuurt zijn kinderen naar een Christelijke school, om ze vervolgens te verbieden om met Christelijke feesten mee te doen, en zelfs de juffenverjaardag is in de ban! En hij geeft les in interculturele communicatie?
Ik ben bijna sprakeloos. Geen wonder dat het de laatst jaren zo slecht gaat met de interculturele communicatie in Nederland.
