(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
Nick90 schreef op 24-04-2024 om 18:27:
[..]
Zij voelt zich constant aangevallen, uit elke post straalt haar irritatie richting stiefzoon en vooral z'n moeder uit, ze is er blijkbaar van overtuigd dat het probleem daar zit en gaat telkens in de verdediging of aanval als er ook maar gesuggereerd wordt dat pa en zij zelf wellicht ook wat steken hebben laten vallen.
Tja, daar kan je wat van vinden, maar als je dan hetzelfde gaat doen is dat niet heel helpend. Je kunt die defensieve reacties ook op een meer neutrale manier aankaarten. Door aanvallend en onaardig te reageren, druk je iemand alleen maar verder in de verdediging en volgens mij heeft iedereen hier dezelfde intentie: TO en haar stiefzoon verder helpen.
kaatjecato schreef op 24-04-2024 om 18:45:
[..]
Tja, daar kan je wat van vinden, maar als je dan hetzelfde gaat doen is dat niet heel helpend. Je kunt die defensieve reacties ook op een meer neutrale manier aankaarten. Door aanvallend en onaardig te reageren, druk je iemand alleen maar verder in de verdediging en volgens mij heeft iedereen hier dezelfde intentie: TO en haar stiefzoon verder helpen.
Tja je oogst wat je zaait hè? Als jij zelf steeds de verdediging in schiet krijg je dat ook gewoon terug hier.
Nick90 schreef op 24-04-2024 om 19:21:
[..]
Tja je oogst wat je zaait hè? Als jij zelf steeds de verdediging in schiet krijg je dat ook gewoon terug hier.
Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Jij hoeft niet aanvallend te reageren, dat is jouw eigen keus.
Nick90 schreef op 24-04-2024 om 18:27:
[..]
Zij voelt zich constant aangevallen, uit elke post straalt haar irritatie richting stiefzoon en vooral z'n moeder uit, ze is er blijkbaar van overtuigd dat het probleem daar zit en gaat telkens in de verdediging of aanval als er ook maar gesuggereerd wordt dat pa en zij zelf wellicht ook wat steken hebben laten vallen.
Ik ben niet TO, en ik vind veel reacties ook enorm aanvallend. Daarnaast is het vrij bijzonder dat dezelfde mensen die TO beschuldigen van geen kritiek te dulden, vervolgens zelf heel gepikeerd gaan reageren als ze kritiek op hun toon krijgen. Blijkbaar heeft alleen TO zelfinzicht nodig?
Nick90 schreef op 24-04-2024 om 19:21:
[..]
Tja je oogst wat je zaait hè? Als jij zelf steeds de verdediging in schiet krijg je dat ook gewoon terug hier.
Dit forum is juist vol van begrip en compassie, op enkele types na [ -knip- ] Mag je zelf weten, maar "je oogst wat je zaait" is zeker niet de norm hier.
IMI-x2 schreef op 24-04-2024 om 20:04:
[..]
Dit forum is juist vol van begrip en compassie, op enkele types na [Quote aangepast] Mag je zelf weten, maar "je oogst wat je zaait" is zeker niet de norm hier.
Ja ik las dat TO dat zeker ook zo ervaart inderdaad. En het is blijkbaar te moeilijk voor jou om niet persoonlijk te worden en rechtstreeks op de man te spelen ofzo? Zoveel reacties zijn er namelijk niet van mij in dit topic en ter jouw herinnering, dit is een openbaar forum, ik mag dus net zo goed reageren als jij dat mag. Wil je alleen mensen die je gelijk geven zou ik sowieso niet op een forum posten.
AnnaPollewop schreef op 24-04-2024 om 20:01:
[..]
Ik ben niet TO, en ik vind veel reacties ook enorm aanvallend. Daarnaast is het vrij bijzonder dat dezelfde mensen die TO beschuldigen van geen kritiek te dulden, vervolgens zelf heel gepikeerd gaan reageren als ze kritiek op hun toon krijgen. Blijkbaar heeft alleen TO zelfinzicht nodig?
Zij stelt hier een vraag en reageert zelf zeer gepikeerd als er tegengeluid komt, het is niet de stiefzoon van de mensen die hier reageren die niks meer met hun te maken wil hebben.
Zo, ben je een dagje aan het werk, mis je 99+ reacties. Wat mij vooral opvalt zijn de bewoordingen als prinsjesgedrag en geen nee mogen horen. Misschien zit daar inderdaad een verschil in hoe (stief-) ouders naar kinderen kijken, zeker als hun eigen kinderen volgzamer types (of nog een stuk jonger) zijn.
Mijn eigen kind had vorig jaar ook een ingewikkeld logistiek dilemma. Daar hebben we op allerlei manieren naar gekeken, maar de meest haalbare oplossing (qua tijd en kosten) was als ik 900 km ging rijden door een vreemd land. Daar stond ik zeker niet om te springen, het kostte me vier (!) vrije dagen, maar ik stuur mijn kind ook niet zomaar het bos in. Dat heeft niets te maken met vip-gedrag of geen nee kunnen zeggen of dat zij de dienst uitmaakt. Je mag je kinderen ook gewoon ontlasten. Die van mij is dan weliswaar al meerderjarig, maar ook die heeft de wijsheid niet in pacht en niet de middelen die ik heb (in dit geval de bevoegdheid om een auto te huren). Mijn ex zou er niet aan zijn begonnen, zijn vrouw heeft liever niet dat hij haar alleen laat met de kinderen.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 15:50:
[..]
Je moet je vragen een beetje verduidelijken aub.
De omgang met zijn moeder voor de scheiding? Of nu?
Omgangsregeling was nooit een soort 'agendapunt' geweest om op vaste tijden te bespreken. Misschien had dit wel gemoeten... Mijn man en ik zijn er altijd vanuit gegaan dat als de kinderen het anders zouden willen, ze dit of met ons, en/of met de andere ouder zouden bespreken. Bij ons was en is daar gewoon ruimte voor en bij de andere ouder zeker te weten ook.
Ik heb geen aanleiding om te denken dat het verschil tussen bij moeder en bij ons té groot voor hem was. Hij heeft er nooit wat over gezegd. Ze hebben ieder een eigen kamer, dus ze kunnen zich dus terugtrekken als het te druk is. Voor overprikkeling heb ik ook geen aanwijzingen.
Wat bedoel je met dat wisselen? Die begrijp ik even niet.
Nu snap ik jou wat beter en hoe jij naar je stiefzoon kijkt... goed dat je deze vraag stelt.
Als bij jou stiefzoon inderdaad sprake is van ASS, dan uit dat zich, onder andere met grote moeite hebben met 'overgangsmomenten' of zoals het hierboven wordt beschreven met 'wisselmomenten'. Dat levert grote stress op.
In jullie situatie dus het co ouderschap en elke week de 'overgang' of 'wissel' naar het andere gezin.
Eigenlijk zijn mensen met autisme erg gebaad bij een duidelijke dagstructuur, met veel voorspelbaarheid, rust ritme regelmaat. Ook in je communicatie is het aan te raden: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom.
In dat licht is een 2 persoonshuishouden misschien wel overzichtelijker en rustiger, ook omdat mensen met autisme snel overprikkeld zijn. Dat kan je merken aan boze, explosieve buien, zoals jou stiefzoon. Zijn hersenen kunnen er dan niks meer bij hebben.
In de aanpak heb je dan niks met 'consequenties' en 'straf', omdat hij in zo'n situatie vooral uit de situatie gehaald moet worden en een plek moet hebben om zo te ontprikkelen. Hij kan er eigenlijk dus niks aan doen. Hij krijgt dan 'kortsluiting' in zijn hersenen door zijn autisme. Besef ook dat hij zich zeer waarschijnlijk schaamt voor zijn buien.
Straf en consequenties laten de boel dan juist escaleren.
Om kort terug te komen op je openingspost: hij kon in jou voorbeeld 'de switch' het ineens anders verlopen van de situatie ( Amsterdam en daarna voetbalwedstrijd) gewoon niet ,'handelen'. Dat komt omdat mensen met autisme erg veel moeite hebben met als de dag anders verloopt dan gepland. Daar krijgen ze intern grote stress van en kunnen meestal niet soepel meebewegen met de situatie. En dat veroorzaakte zijn explosie (maar wat het eigenlijk is is dat zijn hersenen dit niet kunnen verwerken en kortsluiting geeft.)
Geen onwil, maar autisme.
En voor wat betreft consequenties en straf: als je oma dement is, dan hou je daar toch ook rekening mee?
jullie moeten dus leren wat autisme inhoudt en hoe je met hem om moet gaan.
en je kunt het ook zonder officiële diagnose proberen of deze manier van met je stiefzoon omgaan helpt.
Toen bij mijn moeder het vermoeden van autisme werd geuit en de hulpverleners en ik al gingen handelen of die diagnose al gesteld was ging het gelijk stukken beter met mijn moeder omdat het overzichtelijker werd voor haar.
Baat het niet, het schaad je stiefzoon ook niet.
Al dan niet ass, bij een jongen waarbij het allemaal niet lekker loopt, zeker niet qua aansluiting etc (dat is zo’n beetje je hele leven als je 16 bent!!) kan ik me zoveel scenario’s bedenken waarin en waarom deze situatie zo lastig voor hem was. Misschien dacht hij wel dat het heel erg zou zijn als hij één van de twee activiteiten zou skippen, of hij dacht dat hij ermee in de problemen zou kunnen komen, of er op aangekeken zou worden. Of hij wist niet hoe het op te lossen of een activiteit af te zeggen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het kan zijn dat de makkelijkste uitweg dan is dat jullie het oplossen, en dan is er woede omdat jullie niet ‘even meewerken’. Maar er zit wellicht een wereld van onzekerheid achter, die weggeduwd wordt.
Het mooiste is als je gewoon open over dit soort dingen kunt praten. Dat kan zeker niet ieder kind. Maar je kunt zeker een sfeer creëren waarin daar iig ruimte voor is. Veiligheid staat dan voorop. Straffen geeft per definitie een soort onveiligheid.
Mijn kinderen, reeds jongvolwassen, hebben geen ASS-gerelateerde bagage dus ik kan itt diverse andere forummers niet aangeven dat het daaraan gerelateerd is ( herkenning) en in de benadering van problemen hiermee meer rekening gehouden dient te worden. Wel weet ik van de broer ( zonder ASS) van een vriendinnetje hoe hij rond die leeftijd moeite had met het wisselen van de week omdat hij dan in week a langs huis b moest gaan voor vergeten schoolboeken, of sportkleding of etc etc terwijl zijn ouders nog geen 500 meter uit elkaar woonden. Hij werd daar zo moe en sjagerijnig van dat school er ook onder leed en hij zijn ouders vroeg om aanpassing van co- ouderschap; fulltime bij pa maar twee keer in de week eten bij ma en jongere zusjes , die zelf wel bleven wisselen. Het hoeft dus niet eens het gevolg te zijn van bv ASS, maar als een puber moeite krijgt met wisselen en onrust groeit, kan je het eens gestelde co- ouderschapsplan niet blijven vasthouden.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 10:45:
[..]
Eerlijk: zijn vader wist van de excursie, maar de vertrek-en aankomsttijd van de bus had hij niet paraat, maar 17:30 klonk gewoon als een volledig logische tijd. Verder niet bij stilgestaan.
Dus als de excursie 3 uur rijden is is het volledig logisch dat ze om 17:30 weer thuis zijn, en dus in 14:30 uit Amsterdam vertrekken. Dan moet je wel heel vroeg vertrekken om nog een beetje tijd voor de excursie te hebben.
Vader had natuurlijk zelf ook kunnen bedenken dat dat niet klopt.
(We draaien het maar even om)
Nog los van ASS: kinderen zijn altijd loyaal aan beide ouders. Ze zullen dus niet snel een omgangsregeling ter discussie stellen, omdat ze daar een van beide ouders in moeten teleurstellen. Als je iets met stiefzoon wil bespreken, zul je dat echt zelf moeten initiëren. Ervan uitgaan dat alles prima gaat omdat een kind nergens over begint lijkt me een valse aanname.
MrsSmith schreef op 24-04-2024 om 15:50:
[..]
Je moet je vragen een beetje verduidelijken aub.
De omgang met zijn moeder voor de scheiding? Of nu?
Omgangsregeling was nooit een soort 'agendapunt' geweest om op vaste tijden te bespreken. Misschien had dit wel gemoeten... Mijn man en ik zijn er altijd vanuit gegaan dat als de kinderen het anders zouden willen, ze dit of met ons, en/of met de andere ouder zouden bespreken. Bij ons was en is daar gewoon ruimte voor en bij de andere ouder zeker te weten ook.
Ik heb geen aanleiding om te denken dat het verschil tussen bij moeder en bij ons té groot voor hem was. Hij heeft er nooit wat over gezegd. Ze hebben ieder een eigen kamer, dus ze kunnen zich dus terugtrekken als het te druk is. Voor overprikkeling heb ik ook geen aanwijzingen.
Wat bedoel je met dat wisselen? Die begrijp ik even niet.
Assumption is the mother of all fuck ups.
