Graag advies voor een vriendin

AIC op vrijdag

Inderdaad Fransien, vooral geduldig naar deze jongen luisteren.
Verder kun je hem wijzen op het AIC in Amsterdam, daar komen vaak meer mensen met autisme, er zijn vrijwilligers die echt verstand hebben en echt luisteren.
http://www.autisme-noordholland.nl/viewpage.asp?pag_id=1103
En verder kun je deze jongen voorstellen op te geven voor begeleid wonen. Soms lukt het echt niet thuis vooral niet als ouders van dik hout zaagt men planken zijn.
Maar.... het kan natuurlijk ook zijn dat er sprake is van ouders met een autismespectrumstoornis. Wat kan helpen is goed luisteren naar deze ouder en de ouder te vragen hoe het hem of haar verging op deze leeftijd en of het misschien lukt dat de ouder wat meer begrip kan krijgen voor deze jongen door naar zichzelf te kijken.
De Bascule. Dan vraag ik me af of de ouder wel goed voorgelicht is over de gevolgen van een autismespectrumstoornis en hoe je om kunt gaan met kinderen.
Misschien heeft het zin om websites door te geven en boeken als Hulpgids Asperger.
En vooral bevestigen dat het ook echt niet meevalt. Het is goed dat ze al zo ver gekomen zijn en dat ze hulp hebben gevraagd maar een gezinssituatie met kinderen met autisme is echt heel zwaar. Voor de ouders maar ook voor een kind dat zich niet begrepen voelt.
Het heeft ook zin om alle betrokkenen te wijzen op de website Wrong Planet en op de website van Tony Attwood en natuurlijk lives in the balance.
En vooral veel geduld hebben, veranderingen en verbeteringen in zo'n gezin komen langzaam en vooral door goed een op een contact.

school

De Bascule is betrokken bij scholen van het Altracollege, als het fout gaat op zijn huidige school zou dat een goed alternatief kunnen zijn. Mits het niveau Havo/vwo is is de school bij het AMC mogelijk een optie.

Autisme Centraal

De opvoedingsondersteuning van de Bascule was hier niet nuttig. Wat ik zelf echt vroeg was zogenaamd 'hogeschool' en verder was het meer gericht op een groep dan op een individu. Terwijl je toch echt op maat moet werken. Echte deskundigen zitten bij Autisme Centraal. Daar kunnen ouders ook een cursus doen die echt hout snijdt. Dat kost alleen wel wat geld maar is dat driedubbel waard.
http://www.autismecentraal.com/public/workshops.asp?div=N&lang=NL&pid=27&spec=all
Bij voorkeur eerst een training hoe iemand met autisme denkt en voelt. De verleiding kan groot zijn om direct maar naar agressie te gaan. Maar ook dan is het zinvol.

emoties

Uitleggen aan betrokkenen dat emoties bij mensen met autisme heel snel van 0 naar 10 kunnen gaan kan helpen. Dat heeft mij geholpen. Je probeert te voorkomen dat zaken zo hoog oplopen. Daarom is het ook belangrijk om rustig en neutraal te blijven.
Uiteindelijk kan iemand zelf leren om zich kalm te houden en mits die de kans krijgt van leerkrachten en ouders, zich tijdig terug te trekken uit explosieve situaties. Het principe weten kan genoeg zijn.
Anders iets lezen over mindfullness of zelf nadenken wat kalmerend werkt.
Vooral het zelf formuleren van eventuele problemen en het zelf nadenken over mogelijke oplossingen die je zelf kunt doen (er komt vaak een oplossing die een ander moet doen, maar daar heb je niets aan, je gaat niet over een ander) werkt beter dan het voorkauwen. Hoewel je goed informatie kunt geven.

de autibril

Het kan soms lang duren voor mensen echt de 'autibril' op gaan zetten en afstand doen van opvoedgedrag dat niet nuttig is maar dat er nou eenmaal ingepompt is. Veel geduld mee hebben en ze erop wijzen dat het weinig zin heeft om dingen die bewezen niet helpen toch maar te blijven doen.

Anne

Dank voor je tips, ik zal ze doorgeven.
De jongen is niet gediagnosticeerd met autisme maar met ADHD, dat maakt het net iets anders, maar Lives in the balance heb ik mijn vriendin al eerder aangeraden. Ze mag het alleen niet inzetten omdat het niet in het lijstje met evidence-based en goedgekeurde interventiemethodes staat... Maar ze is creatief en redelijk vindingrijk, en vooral bereid om naar advies te luisteren.

o ja

Sorry voor al die berichtjes, hopelijk heb je er iets aan. En wens deze gezinsvoogd vooral veel succes. Je hoopt zo dat mensen zich er echt in willen verdiepen en echt ouders en kinderen met echte deskundigheid en inlevingsvermogen kunnen gaan helpen.
En veel geduld en frustratietolerantie. Het valt echt niet mee. En soms juist weer wel, als je de slag te pakken hebt en mensen beginnen het te snappen.

adhd

Excuus dat ik daar overheen gelezen heb. Misschien heeft Karmijn nog een tip. Verder denk ik dat de tips die bij autisme gegeven worden ook goed kunnen helpen in andere situaties.
Maar vooral vind ik het geweldig als iemand daar inderdaad zichzelf zo in wil verdiepen voor haar werk.

overzichtelijk

Ik denk dat het heel belangrijk kan zijn, om het overzichtelijk voor deze jongen te houden.

Als ik het zo lees, dan heeft hij overal problemen. Tjonge jonge.
Hier in huis ben ik altijd degene die probeert om te categoriseren. En dat dan uitbeelden op een papier of zo. Dat het voor hem duidelijk is, waar hij nu mee bezig is.

Op de een of andere manier, helpt dat mijn zoon, om zich op het voorliggende probleem te focussen en niet álles erbij te betrekken. Dan komen bij hem de niet-helpende gedachten ('iedereen moet mij toch hebben', 'ze willen toch niet dat het lukt') En dan komt er helemaal niets.

Dus specifiek maken, kleiner maken en concreet maken, die problemen. Splitsen in
a wat die jongen van zich zelf vindt (hoe hij in zijn vel zit),
b hoe het thuis gaat,
c hoe het op school gaat
d waar hij naar toe wil ik de toekomst.

Dat zijn vier verschillende aandachtsgebieden, met elk weer de eigen prioriteiten. Ross Greene zegt dat als je veel vis wilt bakken, je ze niet allemaal tegelijk in de pan moet doen. Dus een voor een, ga je ze bakken.

Verder kan het ook helpen, om een paar duidelijke kernwoorden/begrippen te kiezen, die helpen. Bij onze zoon gaat het om: Ruimte (in alle opzichten), autonomie (het lukt alleen maar, als hij de probleemeigenaar blijft) en vertrouwen (vertrouwen geef je, betrouwbaar ben je). Maar dat kan voor deze jongen wel heel anders liggen?

En dan heb ik nog vier voorwaarden, die heel duidelijk zijn er waar elke volwassene die met adhd-jongeren/kinderen omgaat, zijn gedrag aan zou moeten toetsen.
1 Kalm blijven, (Niet schreeuwen, in paniek raken etc, een adhd-er kan dan niet meer rationeel denken en reageert op jouw emotie, met impulsieve emoties. Dat wil je niet.)
2 positief blijven, (Er gaan altijd dingen goed, complimenten geven, goede eigenschappen blijven zien en vieren, etc.)
3 georganiseerd blijven (helder, concreet, duidelijk, voorspelbaar, problemen opsplitsen, spullen opruimen, lijstjes, overzichten, hulp bij huiswerk, hulp bij opruimen)
4 doorgaan. (als het goed gaat, doorgaan, als het slecht gaat, iets anders bedenken. Niet opgeven, goede moed houden, goed voor jezelf zorgen)
Het klinkt simpel, die vier dingen. Toen ik ze voor het eerst las, dacht ik: 'Ja, duh', maar het is moeilijk genoeg. Als het niet zo lekker gaat met onze zoon, dan kijk ik altijd naar deze vier voorwaarden. En warempel, het is dan bijna tien van de tien keer zo, dat er een van die voorwaarden door ons geschonden is. Dan zijn we niet kalm gebleven, zijn we iets wat werkte gestopt, zijn we negatief geworden (oeps, dat ben ik, altijd bang voor zijn toekomst), zijn we chaotisch geworden (mijn man )...

Ook deze voorwaarden zijn goed op te schrijven, uit te tekenen.

Nou ja, mijn centen.
Succes

Balans

http://www.steunpuntadhd.nl/adhd-in-het-gezin/hulp-bij-opvoeding/

Problemen

Ja, die jongen heeft inderdaad overal problemen. Zijn ouders willen hem eigenlijk niet meer thuis hebben, hij zit op de rebound maar zijn oude school wil hem absoluut niet meer terug, bij vrienden is hij niet meer welkom.
De ouders hebben eerder om hulp gevraagd, maar de bascule gekregen. Mijn vriendin gaat haar schouders er onder zetten en kijken of ze dit kind weer een beetje toekomst kan geven.
Mijn vriendin is heel blij met de tips, vooral de tips van Karmijn zijn zo simpel en praktisch, daar kan ze heel veel mee.

psychiater

Misschien is het handig om te onthouden dat deze jongen ook een psychiater nodig kan hebben. Mocht hij die bij de Bascule niet al hebben. Er kan medicatie nodig zijn, tegen ADHD maar ook zonodig tegen angst of depressie. Die dingen komen nou eenmaal voor en soms is daar medicatie bij nodig. Doe je dat niet dan kan iemand sneller geneigd zijn om met drugs te gaan experimenteren. Als zelfmedicatie.

gespot

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/11/de-expertise-van-de-gezinsmanager.html
En Justine wil graag een rekening sturen voor de expertise.
"Justine Pardoen ‏@JustineP 15 november
Ouders adviseren gezinsvoogd van BJZ... Top! Willen we wel vaker doen. (btw, waar kan de rekening naartoe?) http://www.ouders.nl/forum/zorgenkinderen/graag-advies-voor-een-vriendin …"
Is het uniek als ouders samenwerken en kennis delen met een gezinsvoogd en andersom?

Grinnik

Ik heb de reacties aan mijn vriendin doorgegeven, ze kan er zeker wat mee.
Overigens lijkt het mij alleen maar een gezonde zaak als een gezinsvoogd met ervaringsdeskundigen in contact probeert te komen. Ze weet best veel, maar niet alles en niet uit eigen ervaring, en juist de eigen ervaring is heel waardevol.

Darkhorse gelezen

Ik heb de blog op darkhorse gelezen.
We zullen dus niet weer om ervaringsadvies vragen nu de boel zo opgeblazen wordt en zo afgekraakt.

Fransien, Darkhorse

Darkhorse is een heel speciale site en groep, met heel specifieke belangen en een heel bepaalde doelgroep (beetje alsof je op geenstijl.nl gaat lezen voor ervaringsadvies over politici). Flauw, dat als een professional nu juist eens wel durft toe te geven niet de wijsheid altijd in alle gevallen in pacht te hebben, en zich dus verder orienteert, dat dit dan meteen tegen gebruikt wordt. Ik dacht juist dat het probleem volgens Darkhorse meer was dat gezinsvoogden soms denken dat ze wel alles beter weten en niks aannemen van deskundigen of de rechter?
Trek je er niet te veel van aan en vraag juist wel gerust ervaringsadvies op oudersonline. Lijkt mij ook heel erg goed, als voogden en anderen zoals je vriendin hier op het forum komen lezen over wat ouders bezighoudt en waar ze over nadenken en discussieren. Lees (of laat haar lezen) vooral de vele draadjes die er zijn en geweest zijn over adhd en ass problemen, zoals door ouders ervaren.

wespennest

De jeugdhulpverlening is een wespennest waar de belangen vaker tegengesteld zijn dan samen je schouders eronder. Je rug recht houden als je goed bezig bent is de kunst denk ik.

dan denk ik

dat de vriendin van Fransien goed bezig is. Door open te staan voor wat ouders vinden/denken, als ze haar weg in het wespennest moet vinden. Haar doel lijkt juist om samen met ouders de schouders eronder te zetten.

Tja, blackhorse

Ik vind het ook een beetje lastig, dat het nu op Blackhorse staat.
Ik ben het met je eens, dat het juist goed is dat ze ervaringsdeskundigen vraagt om informatie. Ik probeer mijn kinderen te leren dat vragen stellen een kracht is, geen zwakte.

En het klinkt alsof de puber, waar dit draadje over gaat, een zeer weerbarstig leven leidt. Ik hoop voor hem, dat het lukt om daar wat meer stroomlijn en positieve gebeurtenissen in te brengen.

voordeel

Niet uit het veld laten slaan hoor Francien. Ik denk dat als je als gezinsbegeleider die verhalen opzuigt dat je steeds meer repertoire hebt om gezinnen te begeleiden met een keuze die je vanuit je ervaring en op maat in kunt zetten. Uiteindelijk beslis je zelf op grond van je ervaring en intuitie en de mensen waar je mee te maken hebt, de ervaringen en tips die je opgedaan hebt, wat je kan doen. Soort Triple P maar dan beter.

Het is juist nogal ontluisterend, hoe weinig je in de praktijk wat kunt, met alle boekenkennis over adhd. Het is toch vaak een zaak van uitproberen, de moed niet verliezen.

En dan heb je dus helemaal niets aan ~~^^'KENNIS'**~~. Dus zo gek is het niet, om ervaringen te vragen.

Het is namelijk vooral in dit geval al gebleken dat deze hooggewaardeerde kennis niet werkt. Ten minste het lijkt mij dat ze bij de Bascule toch wel wat theoretische onderbouwing hebben over adhd? En daar was die jongen toch al een jaar? En het hielp toch niet? Dan is het alleen maar slim, om verder te kijken dan je neus lang is!

Anne

Ik ben geen gezinsbegeleider, dat is mijn vriendin wel. Zij is een van degenen die doordat ze zelf kinderen heeft waar ook niet altijd alles volgens het boekje gaat heel erg begaan is met gezinnen en weet dat boekenwijsheid niet altijd werkt.
Tsja, maar als je dan zoals darkhorse tekeer gaat, dan beledig je juist degenen die wel van goede wil zijn.

zie darkhorse als een soort geenstijl

zoals ik al aangaf. Neem darkhorse niet te serieus, heel veel mensen kunnen zich daar absoluut niet in vinden, dat geroeptoeter daar. Zie het als een soort geenstijl.nl, dat clubje pubers neemt toch ook geen mens meer serieus.

Update

Mijn vriendin is bezig in het gezin en ze heeft het vertrouwen van zowel de ouders als de puber, en dat is hard nodig als je een gezin vooruit wilt helpen.
Vriendin is zowel met je jongen aan de slag als met de ouders. Voor de ouders is het eigenlijk eerst verwerken van wat er allemaal gebeurd is de afgelopen jaren voordat ze vooruit kunnen. Voor puber is het van de gebaande paden afgaan en de jongen inzicht geven in wat hij wil bereiken en wat daarvoor nodig is aan vaardigheden en papiertjes. Pas dan kun je met een puber aan de slag om hem in een positievere flow te krijgen.
Vreemd genoeg is vriendin niet de eerste gezinsvoogd in dit gezin, maar wel de enige die geen dwang nodig heeft, en geen drang ook. Ze zat laatst met haar manager dat eens te analyseren en vriendin is zo'n goede omdat ze zelf kinderen heeft bij wie niet altijd alles van een leien dakje gaat. Haar kinderen hebben ook wel eens te maken gehad met pesten op school, met een juf waarmee het niet klikt, met gedoe met berichtjes via facebook/twitter en dergelijke. Ze weet uit eigen ervaring dat het leven met kinderen niet altijd even makkelijk is, dat je moet puzzelen om de aanpak te vinden die wel werkt (zowel met je eigen kinderen als met de juf soms). Ze weet hoe een kind qua gedrag kan veranderen als het niet goed in zijn vel zit. En ze gaat er altijd van uit dat ouders het beste met hun kinderen voor hebben en niet voor hun lol haar hulp inroepen.
Ze heeft vooral veel aan de opmerking van Karmijn: als iets niet werkt, probeer iets anders. Dat was voor de ouders echt een eye-opener. Stom, maar soms kan zo'n eenvoudige opmerking echt het goede woord op de goede tijd zijn en voor een andere aanpak zorgen die vanuit de ouders zelf komt. En dan gaat het echt niet in een keer over rozen, sommige patronen zijn ingesleten en dat is niet zomaar weg. Maar de wil is er, en de weg omhoog lijken ze langzaam te vinden.
Wat ben ik blij voor dit gezin.
Ook met dank aan jullie.

WOW