Voorstel

Hoe hard is je salaris nodig?

Want je ruilt een vast contract in voor onzekerheid. Als je ontslagen wordt, houd je dan je recht op een WW-uitkering voor een aantal maanden of zeggen ze dan: eigen schuld, had je maar niet je vaste contract op moeten zeggen (heb ik ooit eens gelezen op een viva-forum topic over ontslag en rechten). Weet niet of dat een indianenverhaal is.
En kan jouw werkgever wel zeggen dat die andere organisatie jou wil hebben? Het lijkt me dat je eigen werkgever nu zo snel mogelijk van zo veel mogelijk mensen af wil, omdat het niet zo goed gaat. Vanuit hun perspectief wel te begrijpen - maar let vooral op je eigen belangen hierin.
Ik ben een aantal jaren geleden ook ontslagen ivm de crisis. Iets jonger dan jij, maar het is nu uitgesproken moeilijk om een baan te vinden. Veel vrouwen die ik ken haken af en gaan schoonmaken voor een aantal keer per week. Ik vind dat heel goed van ze, maar wel tekenend voor de economische situatie op dit moment....ik heb nu werk, maar voor veel minder uren en voor netto minder dan de helft van wat ik had. Gelukkig kunnen we dat nog opvangen.

Met voorwaarden kan het wel

allereerst heel vervelend dat je in deze situatie zit, Kaaskopje. Het klinkt wel als een keuze, maar het is een negatieve keuze. Beide opties zijn niet heel veelbelovend.
Je vraag of je naar de onzekerheid van een jaarcontract zou moeten overstappen is eigenlijk niet het belangrijkste. Belangrijker is of je dat zou werk daar zou willen doen. Ben je gemotiveerd? Die motivatie is namelijk wel nodig om die nieuwe werkgever tzt.ervan te overtuigen dat er na dit jaarcontract een nieuw contract of vaste baan komt. Als je gemotiveerd bent, is het vervolgens de vraag hoe je de overstap gaat maken. Daar kan je huidige werkgever een goede rol in spelen (uit het aanbod begrijp ik dat ie dat nu al aan het voorbereiden is?). Als je overstapt kun je in de voorwaarden laten opnemen dat je een terugkeeroptie hebt, of dat werkgever-NU je ww gedurende een jaar aanvult tot 100 procent mocht je na dit contract in ww belanden.
Zonder voorwaarden zou ik alleen overstappen als ik wist dat je hudige werkgever waarschijnlijk binnen het jaar ophoudt te bestaan.
Volgens mij heb je gewoon recht op ww trouwens, als je contract niet verlengd wordt. Maar ik ben geen expert op dat gebied. Misschien is het anders als je nu al zeker weet dat het jaarcontract niet wordt verlengd (dat moet dan expliciet zo benoemd zijn). Maar dan zou ik sowieso niet overstappen.

Kaaskopje

als jij jouw huidige vaste contract door de werkgever laat opzeggen middels een beeindigingsovereenkomst en je gaat bij de andere werkgever via een jaarcontract werken, dan heeft dat geen gevolgen voor je recht op een WW. Je vaste contract is namelijk rechtsgeldig opgezegd en als jij ook kunt aantonen dat je eigenlijk beter af was (mogelijkheid tot ontslag omdat er minder werk is bij je werkgever), kan ik me niet voorstellen dat dit problemen gaat geven. Anders zou nooit meer iemand van baan kunnen veranderen. Met het jaarcontract bouw je ook gewoon voldoende WW-recht op als dat niet wordt verlengd, maar WW is wel maar 70%, dat is wel wat om rekening mee te houden.
Het hoeft dus op zich geen probleem te zijn, maar laat je wel goed voorlichten over die overeenkomst (vakbond, juridisch loket bijv.)

Overstappen

"de zekerheid van een vast contract maar werk waar je geen of weinig plezier aan beleeft, óf werk waar je je prettiger bij voelt maar daarbij de onzekerheid van een tijdelijk contract?" Je schrijft dat het niet goed gaat met het bedrijf waar je nu werkt. Je hebt niet zoveel aan een vaste aanstelling als het bedrijf failliet is. Ik zou dus overstappen. Een hoger salaris, leuker werk en net zo zeker of onzeker als je huidige baan.

skik

Ik heb

aan een voormalige collega, die nu ook bij de opdrachtgever werkt een berichtje gestuurd met de vraag hoe zij de situatie voor mij inschat. Zij kent me nog een beetje.

Terugkomgarantie

Er zijn bedrijven die afspraken maken dat iemand ergens anders gaat werken. Als dat niet bevalt of het contract loopt af, dan komt die medewerker terug in vaste dienst.

Andere invalshoek

Er is al veel zinnigs gezegd, maar mogelijk kun je nog iets met het volgende: je geeft zelf aan dat jouw echtgenoot ook bij hetzelfde bedrijf werkt (ook een vast contract?). Als het inderdaad zo slecht gaat als wordt voorgespiegeld, zouden jullie beiden zonder werk kunnen zitten. Misschien is het dan goed om het risico te spreiden en in ieder geval in gesprek te gaan met de opdrachtgever. Bespreek daar dan ook dat je niet het hoogste werktempo hebt, maar dat je vrijwel foutloos werkt. Dan is dit t.z.t. geen verrassing. Daarnaast zou je, zoals anderen ook al aangeven, met je huidige werkgever kunnen onderhandelen over de voorwaarden waaronder je een overstap zou willen doen.

Ja gewoon proberen

Je zou een constructie kunnen afdwingen waarin je een half jaar (ofzo iets) bij de nieuwe werkgever geplaatst wordt en toch nog een in dienst blijft bij je huidige werkgever. Na dat halve jaar krijg je of een vast contract bij de nieuwe werkgever of ga je weer terug naar je oude baan.

Dat is opzich echt geen vreemde constructie. Ik ken meerdere mensen die zo van baan veranderd zijn. Het is voor je huidige werkgever natuurlijk ook kiezen of delen. Waarom zou jij de enige zijn die risico loopt?

Tja...

Ga eens op de stoel van je werkgever zitten. Het bedrijf wil je wyberen. Het gaat slechter, je bent wat ouder en hebt gezondheidsklachten.

Je brengt alsof het een geweldig aanbod is. Het hogere salaris is de worst. Maar je laat een vast contract schieten voor een jaarcontract. Het bedrijf komt zo zonde extra kosten van je af. Dat is superfijn voor het bedrijf! Want iemand met een vast contract betekent risico's. Bovendien als je van een persoon met een vast contract af wilt, kost dit meestal een zak geld als werkgever. Ook als het bedrijfseconomisch slecht gaat.

Er is een kleine kans dat het bedrijf op de fles gaat, maar ik verwacht niet dat de werkgever zich dan - nu of straks - zorgen gaat maken of jij dan nog een baan hebt.

Werkgevers/managers (ik ben er zelf ook een) hebben atijd maar een primaire doelstelling. Dat het goed gaat met het bedrijf. Ik ben best wel betrokken bij de mensen die voor ons werken. Maar het bedrijfsbelang prefaleert. En dat moet ook ten bate van die andere medewerkers binnen de organisatie. Aan een organisatie die omvalt heb je weinig.

Je hebt weleens gezegd dat je een van de weinige mensen bent in het bedrijf met een vast contract. Stel dat het slechter gaat mogen ze geen enkele tijdelijke aanstelling verlengen e/of iemand met soortgelijke functie. Dat maakt je positie alleen maar sterker.

En qua leukheid van je baan. Al eerder heb ik aangegeven dat je volgens mij veel meer in je mars hebt dan je nu doet. Maar daarvoor heb je wel lef nodig en geen ge-ja-maar.

Chippie

Ga eens op de stoel van je werkgever zitten. Het bedrijf wil je wyberen. Het gaat slechter, je bent wat ouder en hebt gezondheidsklachten. ===
Iedereen die hetzelfde werk gedaan heeft als ik, krijgt als het goed is hetzelfde voorstel. Dus ook de collega's van 20 en 30. Dus argwaan dat het speciaal op mij gericht is heb ik niet. Ze weten dat mijn voorkeur naar servicegericht werk gaat en dat geldt voor een aantal anderen ook. Voor het overige staan mijn voelsprieten al een paar maanden op code oranje We zitten inmiddels al in de situatie dat de tijdelijke krachten geen contractverlenging meer krijgen en er is een personeelsstop voor alle functies. Niet alleen het werkvolk heeft daar mee te maken maar ook de directie en alles daartussen in. Ook halen ze alles uit de kast om mensen op fouten te betrappen waar ze deze mensen om kunnen ontslaan. De sfeer wordt er niet leuker op. Hoe de toekomst eruit ziet is momenteel gissen. De geruchten vliegen over en weer. De een zegt dat we er na een paar maanden wel weer bovenop zijn, de ander heeft aangegeven dat er na kerst gewoon geen werk meer is. Tja...
Mag ik vragen wat je bedoelt met dat mijn positie alleen maar sterker wordt? En vind je dat mijn twijfel of ik over moet stappen ge-jamaar? Tot op heden heb ik er voor gekozen om stug te blijven zitten, omdat ik mijn vaste contract niet wil opgeven. Dat heb ik in het gesprek vrijdag ook aangegeven. Als ik ontslagen wordt vanwege het instorten van het bedrijf maakt het voor mij niet meer uit of ik ergens anders weer opnieuw moet beginnen. Dan staat alles weer open.

Ginny

Aan jouw idee heb ik ook gedacht. Een detachering vanuit mijn bedrijf met behoud van mijn vaste contract, maar op kosten van de nieuwe werkgever. Dan snijdt het mes aan twee kanten. Ze zijn mijn loonkosten tijdelijk of voorgoed kwijt en ik heb niet de angst dat ik met lege handen sta als het experiment mislukt. Tenzij mijn huidige werkgever failliet is dan

Annet

Jij kwam ook met dat idee. Ik heb een week om na te denken.

Ik had jullie net zo goed in een keer kunnen noemen De gemiddelde gedachte is dus dat ik mijn werkgever moet vragen om een vorm van uitlenen aan het andere bedrijf.
Ik ben ook nog benieuwd naar de mening van Chippie.

Hanny

Mijn man heeft inderdaad ook een vast contract. De situatie van mijn man lijkt weer anders. Hij gaat weer terug naar een werkplek binnen het huidige bedrijf, waar de toekomst minder somber is. Ik ben niet geschikt voor dat werk, het is een slag technischer dan waar ik ervaring mee heb, anders had ik het wel gewetenDe kans dat in die hoek ontslagen vallen is niet groot, maar als het hele bedrijf valt, dan valt dat ook. Zolang dat niet aan de orde is, zit hij dus goed.

Kaaskopje

Mocht in de tussenliggende periode het bedrijf failliet gaan dan ben je alleen maar beter af als je ergens ander gedetacheerd bent. De kans dat je dan door kunt naar een andere baan is dan namelijk veel groter.

Ik denk bij detachering de hamvraag is of je wel weg wilt bij je huidige werkgever.

Blijven zitten en

verder kijken ! Maak voor jezelf eens een pop op.

Overstappen

Of, in combinatie met Manda: overstappen én verder kijken.

Wel zorgen dat je inderdaad goede afspraken maakt over evt terugkeer. Als ik het goed begrijp, vind je het werk bij die klant leuker dan bij je huidige werkgever, dat is al één pre voor overstappen. De sfeer nu is niet fijn, daar allicht beter. Pre 2. Je laat ermee zien dat je niet vastgeroest bent. Pre 3, ook met het oog op een mogelijke echt nieuwe werkgever. Pre 4, als overweging: van de mensen die ik de afgelopen jaren in soortgelijke posities heb zien zitten, zijn de kikkers die uit het water sprongen voordat het kookte er beter afgekomen.

Overstappen

Overstappen zou voor mij voor een tijdje alweer genoeg opwinding zijn Ik heb het gevoel dat ik al aardig gekneed ben om het werk bij de opdrachtgever aan te kunnen. Ik ben er nog niet uit. Wat een beslissing zo opeens)
Wat Pre 2 betreft had ik ooit echt de hoop dat ik tot mijn pensioen bij mijn huidige werkgever kon blijven. Het is jammer dat de situatie in zo'n betrekkelijke korte tijd zo veranderd is.

Ervaring mee

Mijn man was een kikker die uit het kokende water sprong, Zijn excollega's zijn er of uitgegooid, of kregen overplaatsing met veel extra reistijd. Het filiaal alhier is gesloten. Hij werd met open armen ontvangen bij andere cc's en heeft inmiddels een vast contract. Dat kan dus ook!

Kaaskopje

Ik had een drukke dag....

Als alle tijdelijke contracten geen verlenging mogen krijgen, blijven er minder of weinig mensen over. Dat maakt je positie sterker.

Ik denk, en dat denk ik al veel langer, dat het goed zou zijn dat jij eens goed op een rij zet wat JIJ wilt in je leven. Ik denk dat jij niet doet wat je heel erg graag zou doen. Qua werk, qua hobby's (muziekinstrument bespelen) en qua vakantie... Je hebt dromen, maar je gaat er niet voor want 'ja maar'. Je kinderen zijn (bijna) volwassen, je hebt tijd, je kunt meer dan je huidige werk, en je moet nog wel 15 jaar werken. Je bent in deze baan gerold maar volgens mij wordt het ook tijd - en deze situatie kun je zien als een bedreiging maar ook als kans - om je af te vragen of dit nu is wat je je de rest van je leven ziet doen. En ja, de arbeidsmarkt is niet optimaal. Maar gisteren heeft mijn man nog iemand aangenomen van 52. Dromen, durven, doen.

En arbeidsrechtelijk zou ik afwachten. Misschien willen ze je tzt uitkopen. Dan kun je over een paar maand naar Zuid-Afrika (always look on the bright side of life...)

Kaaskopje

ben je lid van een vakbond? Zij bieden ook loopbaanbegeleiding aan. Ik ga binnenkort ook zo'n traject in om te bepalen wat ik wil en kan.
Maar zij kunnen ook het arbeidsrechtelijkdeel van het huidige aanbod beoordelen.

Dank jullie wel

Ik neem al jullie opmerkingen mee bij mijn overwegingen.
Amk ik ben een paar jaar geleden lid geworden van de vakbond, omdat mij dat toen al heel verstandig leek gezien de veranderde sfeer op het werk. Ik heb ze afgelopen week al gebeld in verband met mijn ziekteverzuim. (Werkgever had mijn vakantieverlof nog niet omgezet naar ziektedagen.) Ik vind het een heel goed idee om ze dit voorstel ook eens voor te leggen.

O ja chippie

Ik snap helemaal wat je bedoelt met dat ik dit als kans kan zien. Ik zou dat ook graag zo zien, maar ik zit niet in een luxe-positie waarin ik kan experimenteren. Als ik bijvoorbeeld niet aan de eisen van de andere werkgever voldoe, krijg ik weliswaar nog een poosje WW, maar is de kans zeer klein dat ik nog een keer een kans krijg. Dan moeten we alleen van het inkomen van mijn man leven en dat is bepaald geen vetpot. Gemiddeld genomen is de kans voor mijn leeftijdsgroep zo'n 20 procent dat er nog een baan gevonden wordt en dan neem ik aan dat dat niet de mensen zijn die van alles mankeren. Ik vind het dus realistisch dat ik niet te licht over zo'n stap denk en ik er mogelijk van afzie om uit mijn vaste contract te stappen. Maar dat is nog niet besloten

Verstandig kaaskopje

Heel verstandig Kaaskopje, om je vaste contract niet zomaar te laten schieten. Lastige situatie. Ik denk dat ik voor het vaste contract zou gaan. Eerst de detachering met terugkeergarantie proberen, als dat niet kan dan toch maar blijven.

Kaaskopje

Dit is dus in mijn ogen "ge-ja-maar". Zo kom je geen stap verder.

Je dubt of je je vaste contract op moet geven voor een jaar contract. Zou ik niet doen. Want je levert je zekerheid in en krijgt er weliswaar iets leuker werk voor terug (en dus veel onzekerheid en die kun je niet gebruiken) maar nog niet een baan waarvan je echt energie krijgt.

Ik zou blijven zitten waar je zit en gewoon actief - maar dan ook echt actief - op zoek gaan naar een baan die bij je past. Je kunt blijven in 'maar' 20 procent vindt een baan en ik heb ook nog medische problemen.

Je kunt ook denken in mogelijkheden. Ik heb ook medische problemen, ben helemaal weer onderaan begonnen, ben er twee keer achter elkaar door een reorganisatie (alle tijdelijke krachter eruit) op straat komen te staan en heb nu een hoge managementfunctie en maak binnenkort wederom een doorgroei. En ook: the journey of a thousand miles begins with one step. En dat geldt niet alleen voor vakanties!

Chippie

Duidelijk wat je met ja-maar bedoelt Ik laat alles deze week door mijn gedachten gaan. Ik moet sowieso nog eens met mijn TL bespreken wat hij in zijn hoofd heeft bij dit plan. Als het zuiver dag met het handje is, zonder terugvalgarantie, dan zie ik er zeker vanaf.
Werken voor de opdrachtgever is op zich wel een stap vooruit. Ik heb de indruk dat het bedrijf beter voor zijn personeel is dan mijn werkgever en ik zou er meer gaan verdienen voor het werk wat ik al onder de knie heb. Alleen dat maakt het al leuker en de 'gein' is dat ik er een aantal oud-collega's tegen zal komen, die het daar goed naar hun zin hebben. Dit bij elkaar is al voldoende om er meer energie uit te halen Of het mijn passie is, waar jij misschien meer aan denkt... dat durf ik nu ook weer niet te beweren.

Kaaskopje

Dit zinnetje "Gemiddeld genomen is de kans voor mijn leeftijdsgroep zo'n 20 procent dat er nog een baan gevonden wordt en dan neem ik aan dat dat niet de mensen zijn die van alles mankeren." intrigeert mij.

Als je 329 sollicitatiebrieven hebt geschreven en nog veel meer acties hebt ondernomen om een andere baan te verkrijgen en je hebt tig keren te horen gekregen dat je te oud en niet gezond genoeg bent, ja, dan mag je dit zeggen. Jouw riedeltje is niet fair. Het voelt als schuld afschuiven richting werkgevers terwijl je zelf niet pro-actief actie hebt ondernomen.

In intermediair staat een stuk hierover. Geen 'ja maar' of 'als dan'. ... concreter nadenken over wat voor actie ze moeten ondernemen en welke belemmeringen ze moeten overwinnen...ze committeren zich aan hun doel en dat geeft energie, een 'kom op, aanpakken' gevoel. .... Door het denken over obstakels komt de haalbaarhied van hun doe ook in beeld en onhaalbare doelen worden opgegeven (want nee, ik wordt geen Olympisch kampioen of astronaut...)

Chippie

Jij schreef:
Als je 329 sollicitatiebrieven hebt geschreven en nog veel meer acties hebt ondernomen om een andere baan te verkrijgen en je hebt tig keren te horen gekregen dat je te oud en niet gezond genoeg bent, ja, dan mag je dit zeggen. Jouw riedeltje is niet fair. Het voelt als schuld afschuiven richting werkgevers terwijl je zelf niet pro-actief actie hebt ondernomen.

Statistieken wijzen uit dat de kans op het vinden van een baan bij 50+ klein is en met het stijgen van de leeftijd alsmaar kleiner wordt. Dat heeft met schuldigen aanwijzen niets van doen. Een verstandige 50+er schat zijn/haar eigen kansen in. Misschien zijn je kansen met bepaalde competenties wel hoger of met een handicap wel lager. Kaaskopje schat haar kansen niet erg hoog en doet er dan m.i. zeker verstandig aan te bespreken of een proefperiode met terugkeergarantie mogelijk is. Wil men daar perse niet aan dan kan ik me goed voorstellen dat je kiest voor de zekerheid van een vaste baan, alhoewel die zekerheid van nu over een paar maanden er heel anders uit kan zien.