Kindsdeel
Mijn ouders zijn 15 haar geleden gescheiden. Mijn vader was vroeger een heel betrokken ouder, maar sinds de scheiding is de relatie tussen hem en zijn kinderen behoorlijk bekoeld. Zodra mijn vader een liefje had moet aktes daarvoor wijken. 13 jaar geleden heeft hij mijn stiefmoeder ontmoet en 12,5 geleden zijn zij getrouwd. Mijn vader was vrij vermogend. Mijn moeder bleef achter met lege handen en dat heb ik hem best kwalijk genomen. Zeker omdat er ineens wel alles voor stiefmoeder en haar kinderen gekocht kon worden.
Laatst vertelde mijn vader dat hij zijn testament aangepast had. Wij kunnen pas aanspraak op ons kindsdeel maken als stiefmoeder ook overleden is. In de praktijk wil dit zeggen dat zij al het geld weg kan sluizen. Ik merk dat dit het zoveelste bewijs is van dat mijn vader is gewoon niet zo belangrijk vindt. Overigens is de relatie tussen stiefmoeder en ons ( mijn en mijn broer) minimaal. Ik verwacht niet dat ik haar ooit nog zie als mijn vader overlijdt.
Ik dacht dat het kindsdeel je nooit ontzegt mag worden, mijn blijkbaar toch wel. Ik merk dat ik hier echt heel veel last van heb. Het gaat me niet eens om dat k*tgeld. Maar ik gun het mijn stiefmoeder gewoon niet.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 15-11-2023 om 09:18:
[..]
TO: Mijn vader was vrij vermogend. Mijn moeder bleef achter met lege handen en dat heb ik hem best kwalijk genomen. Zeker omdat er ineens wel alles voor stiefmoeder en haar kinderen gekocht kon worden. Vader van TO heeft zijn kids hier ook mee gekwetst , als dat klopt. Dit soort dingen zeggen veel over een persoon, moeder van je kinderen met niks achterlaten en nieuwe vrouw krijgt alles, bij overlijden erfdeel achterhouden. Zijn acties zijn in mijn ogen andere woorden voor I dont care. Mijn mening is hier gebaseerd op betreffende vader. Ik vind het ook goed dat een vader voor zijn(nieuwe) vrouw zorgt en haar goed achterlaat maar doe dan dan ook voor je kinderen denk ik dan. Ieder zijn eigen ding.
Mijn persoonlijke mening is Ik hoef echt geen cent te krijgen van mijn vader na zijn overlijden , ik ben al blij als ik zijn favoriete pet mag houden als herinnering. Maar mijn vader is een hele lieve man met een hart van goud dus dat zal wel de reden zijn denk ik en dat hoor ik TO (nog) niet over haar vader zeggen.
Mijn vader heeft het ook ooit zo geregeld met zijn partner en ik heb het helemaal niet kwetsend ervaren of als dat hij minder om mij gaf.
Dan neem ik aan dat je een goeie band met je vader hebt en hij het op de goeie manier heeft overgebracht zonder kwetsend over te komen.
Kijk hoe de scheiding tussen TO's ouders is gegaan weten wij niet. Als moeder met " niks" is achtergebleven is dat natuurlijk zuur, maar ook vreemd dat het juridisch zo gegaan is. Maar dat is een andere discussie. Dat hij na de scheiding dingen voor zijn nieuwe vrouw en haar kinderen kocht, dat mag hij zelf weten. Dat het kwetsend kan zijn, dat kan ik me best voorstellen, toch mag hij dat zelf weten.
Dan neem ik aan dat je een goeie band met je vader hebt en hij het op de goeie manier heeft overgebracht zonder kwetsend over te komen.
Nee ik had geen goede band met hem maar juist daarom vond ik het niet kwetsend maar een logische keuze. Ik zat er ook niet op te wachten.
Gingergirl schreef op 15-11-2023 om 10:04:
[..]
Kijk hoe de scheiding tussen TO's ouders is gegaan weten wij niet. Als moeder met " niks" is achtergebleven is dat natuurlijk zuur, maar ook vreemd dat het juridisch zo gegaan is. Maar dat is een andere discussie. Dat hij na de scheiding dingen voor zijn nieuwe vrouw en haar kinderen kocht, dat mag hij zelf weten. Dat het kwetsend kan zijn, dat kan ik me best voorstellen, toch mag hij dat zelf weten.
Dan neem ik aan dat je een goeie band met je vader hebt en hij het op de goeie manier heeft overgebracht zonder kwetsend over te komen.
Nee ik had geen goede band met hem maar juist daarom vond ik het niet kwetsend maar een logische keuze. Ik zat er ook niet op te wachten.
Mee eens. daar gaat het ook over dat het TO kwetst. Mijn advies is daarom vooral aangeven dat het je kwetst, het accepteren en verder gaan met je leven. of alleen het laatste gedeelte.
ik had altijd een goede band met mijn vader maar sinds de scheiding is dat 100% gedraaid. Vooral door keuzes die hij gemaakt heeft wbt stieffamilie. Zij vrouw heeft duidelijk ook geen zin in ons. De scheiding met mijn moeder is gewoon heel smerig gegaan. Mijn vader had een ander, hij heeft al heel lang zaken en geld weg kunnen sluizen en mijn moeder deed niks met de financiën. Ze heeft haar gedeelte van het huis ( net nieuwbouw) aan hem verkocht tegen een laag bedrag omdat hij zei dat ze anders heel lang samen moesten wonen en dat zijn vriendin dan ook kwam logeren. Mijn moeder had nooit op eigen benen gestaan, had net een behoorlijk medisch probleem gehad en is gewoon genaaid. Ze bleef niet achter met de kinderen. Ik was net uit huis een mijn broer is toen uit huis gegaan. Mijn moeder is toen bij hem in het appartement gaan wonen.
Ik begrijp het vruchtgebruik wel, maar hij heeft ook niks vast laten leggen wat voorkomt dat zij al het geld opmaakt of schenkt. Ik vond het al kwetsend toen hij vertelde dat de erfenis door 5 gedeeld wordt. Zij heeft 3 kinderen en hij 2. Het zou eerlijker zijn de helft door 2 en de andere helft door 3. Hij heeft het geld ingebracht. Geen van de kinderen heeft opvoeding van een stiefouder gehad. We waren allemaal al volwassen.
Kimdekim schreef op 15-11-2023 om 10:21:
ik had altijd een goede band met mijn vader maar sinds de scheiding is dat 100% gedraaid. Vooral door keuzes die hij gemaakt heeft wbt stieffamilie. Zij vrouw heeft duidelijk ook geen zin in ons. De scheiding met mijn moeder is gewoon heel smerig gegaan. Mijn vader had een ander, hij heeft al heel lang zaken en geld weg kunnen sluizen en mijn moeder deed niks met de financiën. Ze heeft haar gedeelte van het huis ( net nieuwbouw) aan hem verkocht tegen een laag bedrag omdat hij zei dat ze anders heel lang samen moesten wonen en dat zijn vriendin dan ook kwam logeren. Mijn moeder had nooit op eigen benen gestaan, had net een behoorlijk medisch probleem gehad en is gewoon genaaid. Ze bleef niet achter met de kinderen. Ik was net uit huis een mijn broer is toen uit huis gegaan. Mijn moeder is toen bij hem in het appartement gaan wonen.
Ik begrijp het vruchtgebruik wel, maar hij heeft ook niks vast laten leggen wat voorkomt dat zij al het geld opmaakt of schenkt. Ik vond het al kwetsend toen hij vertelde dat de erfenis door 5 gedeeld wordt. Zij heeft 3 kinderen en hij 2. Het zou eerlijker zijn de helft door 2 en de andere helft door 3. Hij heeft het geld ingebracht. Geen van de kinderen heeft opvoeding van een stiefouder gehad. We waren allemaal al volwassen.
Het ging toch niet om het geld en feitelijk is dit je moeder haar eigen schuld natuurlijk.
Nee dat gaat het om niet om. Het gaat om het feit dat hij ons tekort doet tav die stieffamilie. Ik heb het financieel prima voor elkaar. Het gaat dus niet om het geld. Het geld is een symptoom van een verstoorde relatie en een bewijs wat wij voor hem betekenen. Wat betreft mijn moeder vind ik echt dat je het te simpel ziet. Ze waren vanaf hun 15de bij elkaar (35 jaar). Dan mag je dat de ander volgens mij ook best kwalijk nemen als deze met voorbedachte radeje tekort heeft gedaan. Overigens heb ik dat nog altijd wel enigszins los kunnen zien van mijn relatie met hem. Maar daarna heeft hij ons net zo hard weggegooid als mijn moeder. Ik heb het overigens ook therapie voor gehad want ik vond dat echt onbegrijpelijk hoe mijn vader zo kon veranderen.
Ik vind het ook vrij akelig gedrag van je vader, maar het is niet ongewoon en hij ziet het ongetwijfeld anders en het zou ook weer niet leuk zijn tegenover de stiefkinderen als hij hen helemaal buiten zou sluiten en zo is er altijd iemand boos. Dus ik kan je toch alleen maar aanraden om het los te laten, hoe schreeuwend onrechtvaardig je het ook vindt. Jouw moeder had zich al die tijd kunnen ontwikkelen, laten adviseren en andere keuzes maken. Dat zij dat niet heeft gedaan hoeft jouw vader niet aan jou te vergoeden, dat is iets tussen hen. Je hoeft het je moeder ook niet te verwijten, maar je vader ook niet. Het is niet jouw zaak. Rond erfenissen is altijd wel gedoe, en het gaat wel om het geld mar ook om het tekort gedaan voelen en al zou je wel alles erven, zou dat dat gevoel dan wel wegnemen?
Ik snap dat het ontzettend zuur voor je voelt, Kim. Ik wens je toe dat je dit binnenkort kunt loslaten met de gedachte: ik heb het financieel goed, ik heb zijn geld niet nodig.
MamaE schreef op 15-11-2023 om 09:50:
Als jouw stiefmoeder overlijdt, dan hebben jij en je broers/zussen wel degelijk recht op jullie kindsdeel. Mocht hij jullie daadwerkelijk onterfd hebben, dan hebben jullie nog altijd recht op je 'legitieme portie'. Dat is de helft van het kindsdeel.
Dat klopt, maar als de vader morgen overlijdt en de stiefmoeder nog dertig jaar leeft en alles opmaakt, is er geen legitieme portie meer. Zij hoeft dat niet meteen te geven of apart op een bankrekening te zetten. En daar lijkt TO bang voor te zijn, dat ze na het overlijden van de vrouw niets krijgt.
het kan trouwens ook nog gebeuren dat de stiefmoeder eerder overlijdt.
Annaniem2023 schreef op 15-11-2023 om 14:05:
[..]
Dat klopt, maar als de vader morgen overlijdt en de stiefmoeder nog dertig jaar leeft en alles opmaakt, is er geen legitieme portie meer. Zij hoeft dat niet meteen te geven of apart op een bankrekening te zetten. En daar lijkt TO bang voor te zijn, dat ze na het overlijden van de vrouw niets krijgt.
het kan trouwens ook nog gebeuren dat de stiefmoeder eerder overlijdt.
Die kans is klein aangezien zij een stuk jonger is. En daarbij zou mijn vader wel ervoor zorgen dat haar kinderen hun portie krijgen. Behalve als hij dan weer een nieuwe liefde vindt.
AnnaPollewop schreef op 15-11-2023 om 13:22:
Ik vind het ook vrij akelig gedrag van je vader, maar het is niet ongewoon en hij ziet het ongetwijfeld anders en het zou ook weer niet leuk zijn tegenover de stiefkinderen als hij hen helemaal buiten zou sluiten en zo is er altijd iemand boos. Dus ik kan je toch alleen maar aanraden om het los te laten, hoe schreeuwend onrechtvaardig je het ook vindt. Jouw moeder had zich al die tijd kunnen ontwikkelen, laten adviseren en andere keuzes maken. Dat zij dat niet heeft gedaan hoeft jouw vader niet aan jou te vergoeden, dat is iets tussen hen. Je hoeft het je moeder ook niet te verwijten, maar je vader ook niet. Het is niet jouw zaak. Rond erfenissen is altijd wel gedoe, en het gaat wel om het geld mar ook om het tekort gedaan voelen en al zou je wel alles erven, zou dat dat gevoel dan wel wegnemen?
Waarom zou dat niet leuk zijn? Iedereen was al volwassen. Mijn vader is de man van hun moeder, niet hun opvoeder of vader. Het is niet dat zij allemaal heel close zijn. De vriend van mijn moeder, waar ik een goede band mee heb, hoeft mij echt niks na te laten.
Annaniem2023 schreef op 15-11-2023 om 14:05:
[..]
Dat klopt, maar als de vader morgen overlijdt en de stiefmoeder nog dertig jaar leeft en alles opmaakt, is er geen legitieme portie meer. Zij hoeft dat niet meteen te geven of apart op een bankrekening te zetten. En daar lijkt TO bang voor te zijn, dat ze na het overlijden van de vrouw niets krijgt.
het kan trouwens ook nog gebeuren dat de stiefmoeder eerder overlijdt.
Ja dat klopt. Maar dat geldt ook als ouders nog bij elkaar zijn. Het is op zich ook wel logisch dat je het vruchtgebruik hebt van het bezit van je partner zodat je niet zodra die overlijdt op straat komt te staan met schulden.
Maar bewust alles opmaken zodat de kinderen van haar man niks meer krijgen vind ik niet netjes. Het handelen van de vader van Kim ook niet. Je vrouw bedriegen met een ander en dan ook nog 'oplichten' onder voorwendsel dat ze anders met hem en zijn nieuwe liefde in één huis moet blijven wonen. Echt heel naar. En ja, natuurlijk had die vrouw zich kunnen verdiepen in financiën, maar dan heb je net de klap gekregen dat je man vreemdgaat en dan ben je al kwetsbaar en ook nog van een generatie waarin vrouwen niet werden geacht zelfstandig te zijn en de financiën te beheren. Ik vind het wel een nare streek van deze man en het zegt denk ik best wat over hem.
Kimdekim schreef op 15-11-2023 om 10:43:
Nee dat gaat het om niet om. Het gaat om het feit dat hij ons tekort doet tav die stieffamilie. Ik heb het financieel prima voor elkaar. Het gaat dus niet om het geld. Het geld is een symptoom van een verstoorde relatie en een bewijs wat wij voor hem betekenen. Wat betreft mijn moeder vind ik echt dat je het te simpel ziet. Ze waren vanaf hun 15de bij elkaar (35 jaar). Dan mag je dat de ander volgens mij ook best kwalijk nemen als deze met voorbedachte radeje tekort heeft gedaan. Overigens heb ik dat nog altijd wel enigszins los kunnen zien van mijn relatie met hem. Maar daarna heeft hij ons net zo hard weggegooid als mijn moeder. Ik heb het overigens ook therapie voor gehad want ik vond dat echt onbegrijpelijk hoe mijn vader zo kon veranderen.
Als je het geld verder niet nodig hebt zou ik het gewoon laten gaan, de relatie is toch al bekoeld en uiteindelijk beslist hij zelf wie er erft. Zou je er wel vrede mee hebben gehad als hij bijvoorbeeld zijn vermogen aan natuurmonumenten had nagelaten en stiefmoeder niks zou krijgen?
Kimdekim, ik snap je wel. Je stiefmoeder heeft in jouw ogen ook een rol gespeeld in de breuk tussen je ouders. Heel vervelend voor je dat je hier zo last van hebt, dat deze last er wellicht altijd wel is geweest, maar nu weer extra opspeelt na zo'n bericht van je vader. De last die je voelt, het misgunnen richting je stiefmoeder en haar kinderen werkt ook in jou door. Misschien helpen de nuchtere reacties en ervaringen van anderen je.
Echt oplossen gaat niet lukken ben ik bang, je vader bewegen tot een ander besluit, is dat een optie?
Misschien zou je het wel een keer uitspreken hoe jij de breuk, de 'afhandeling' en de plek die jij voor hem inneemt ervaart. Iets anders wat je zou kunnen doen is, om een familieopstelling te maken. Als je dit niet kent, google erop. Dit doe je zonder je familie erbij, met anderen mensen die je familieleden en de stief-kant representeren. Dit geeft inzicht, werkt helend en bevestigend, en wie weet kan je met die uitkomst nog een stap zetten. Richting je vader.
Er is sprake van veel oud zeer, de scheiding en dan vooral de manier waarop, pijn die je moeder en jou is aangedaan, weinig contact met je vader en de slechte band met je stiefmoeder. Nu nog de mededeling van je vader dat de complete erfenis voor je stiefmoeder is. Het voelt als een trap na. Ik kan me voorstellen dat dit verdriet doet. Je vader klinkt niet als een liefdevolle man.
Het is wat het is, probeer het een plek te geven, geniet van je eigen gezin, geniet ervan dat je het goed hebt, volwassen en onafhankelijk van je vader.
Heb je hier met je vader over gesproken? Ik zou wel aan mijn vader vertellen wat dit met mij doet. Zoveel mogelijk op een rustige toon. Maar indien nodig ook wel met boosheid, zoals je je kinderen soms ook je boosheid laat zien, om over te brengen dat het menens is. Goed voorbereid. Gewoon om het verteld te hebben. Ik zou discussie uit de weg gaan. Niet ingaan op ‘ja maar..’ of gaan soebatten, maar wel zeggen: als kind raakt me dit en ik wil dat tegen je zeggen, ik wil dat je dat weet.
Ik kan met mijn vader niks uitpraten want die heeft altijd gelijk dus ik heb me aangewend om hem gewoon mede te delen hoe iets voor mij is of dat ik ergens door geraakt ben of boos over ben. Ik krijg nooit in woorden ‘gelijk’ van hem maar soms neemt hij het zich stilzwijgend enigszins ter harte. En ik heb gemerkt dat mezelf het recht geven me uit te spreken zonder iets terug te verwachten me al een bepaalde kracht geeft tegenover zijn dominante gedrag. Ik hoef discussies niet te winnen, alleen de moed te hebben me uit te spreken. Op zijn gesoebat blijf ik dan zeggen: “Ik ben boos over je gedrag. Wat jij doet raakt mij. Zo is het nou eenmaal.” Mijn vader wordt daar verontwaardigd over. Het heeft al eens geleid tot grote woede en zelfs wel eens tot (krokodillen?-)tranen maar ik ga niet meer mee in zijn drama. Ik blijf staan waar ik wil staan. Ik probeer niet iets uit te praten verder. Ik reken er niet op dat hij iets verandert. Maar ik ‘moet’ mezelf af en toe even neer mogen zetten om uit de irritatie en de boosheid te komen.