Frustraties werk en maatschappij
Ik ben begin de dertig en eigenlijk sinds ik ben beginnen werken (toen ik mijn masteropleiding afgerond had, een kleine 10j geleden) nooit echt gelukkig geweest met mijn werksituatie.
Ik verdien op zich niet heel slecht (hoewel ik ook geen gigantisch loon heb), mijn partner en ik hebben een eigen huisje (niet enorm maar met een tuintje, iets wat we graag wilden), en ik rij met een golfje van 15 jaar oud, niet moeders mooiste auto maar ik vind het wel prima.
Toch heb ik het gevoel dat ik heel weinig terug krijg voor de tijd die ik in mijn werk stop. Ik reken steeds aan €100/gewerkte dag, dat telt makkelijk (en klopt ongeveer wel), en als ik dan kijk hoe duur alles en wat ik voor dat geld kan kopen vraag ik mij af waar ik het allemaal voor doe. Zo sneuvelde mijn broek op het werk een aantal weken geleden, en dus had ik bijna een hele dag voor niks gewerkt. Ook als ik mijn auto vol tank (die ik eigenlijk bijna alleen gebruik om naar het werk te gaan), kost me dat een dag werken. Laatst had ik per ongeluk een paar km te hard gereden op weg naar huis, weer een dag weg...
En daar sta je dan elke dag vroeg voor op, doe je je best om je werk zo goed mogelijk te doen met de bescheiden middelen die je krijgt, sta je 's avonds in de file,... En dat terwijl de directeur duizenden keren meer verdient, zijn boetes even duur en wellicht voor het bedrijf zijn en zijn broek niet zal scheuren. En hij kan zichzelf op de borst kloppen en een bonus toekennen als het een goed jaar was, terwijl ik daar ook aan heb meegewerkt maar er nog geen bedankje voor krijg.
Ergens weet ik wel dat ik maar een gemiddeld persoon ben en daarom niet als een koning beloond kan worden, en misschien moet ik wat nederiger zijn en blij zijn dat ik gezond ben, maar het vreet toch vaak aan me. En misschien niet eens echt het financiële, maar meer het gevoel van niet vooruit te komen. Vroeger met mijn bijbaan had ik een doel waar ik voor spaarde, en meer werken bracht mij dichter bij dat doel. Toen had ik er geen problemen mee. Maar nu overleef ik maar een beetje, en als ik eens een paar maanden zuinig aan doe kan er misschien eens een nieuwe dakgoot aan ons huis of kunnen we misschien eindelijk de woonkamer schilderen, dingen die ik ooit als vanzelfsprekend zou hebben beschouwd. En ik merk dat dit heel vaak een grote invloed heeft op hoe ik mij voel, hoewel ik er waarschijnlijk weinig aan kan doen.
Ben ik de enige die hier last van heeft? Hoe gaan jullie hier mee om?
Ik herken dit niet, want hoewel ik ook werk om geld te verdienen, haal ik ook zingeving, uitdaging en plezier uit mijn werk. Mijn advies zou dan ook zijn om eens te kijken of je ander, wat interessanter werk kunt vinden. Dat zal misschien niet beter betalen, maar je zult wel minder alleen met “waar doe ik het voor” bezig zijn.
Verder: doe je privé nog dingen waar je energie van krijgt? Je klinkt nogal moedeloos.
AlisonH schreef op 02-04-2024 om 18:14:
Ik herken dit niet, want hoewel ik ook werk om geld te verdienen, haal ik ook zingeving, uitdaging en plezier uit mijn werk. Mijn advies zou dan ook zijn om eens te kijken of je ander, wat interessanter werk kunt vinden. Dat zal misschien niet beter betalen, maar je zult wel minder alleen met “waar doe ik het voor” bezig zijn.
Verder: doe je privé nog dingen waar je energie van krijgt? Je klinkt nogal moedeloos.
Ik ervaar die zingeving inderdaad niet, en heb dat ook nooit echt bij anderen begrepen. Uiteindelijk neemt een bedrijf je aan omdat ze menen meer geld uit je te halen dan ze in je hoeven te stoppen. Ik voel me daardoor snel een melkkoe en dat staat me in de weg om er plezier uit te halen.
Ik haal veel voldoening uit mijn hobbies maar sinds ik werk is daar amper tijd voor. In het weekend haal ik de huishoudelijke taken in die ik in de week niet kon doen en in de week heb ik niet veel vrije tijd omdat ik mijn 8u slaap echt nodig heb om mij te kunnen concentreren. Ik zou er graag terug meer tijd in steken maar dat kan helaas niet.
'Ik ben begin de dertig en eigenlijk sinds ik ben beginnen werken (toen ik mijn masteropleiding afgerond had, een kleine 10j geleden) nooit echt gelukkig geweest met mijn werksituatie.'
Er is nooit genoeg geld om dit probleem aan te pakken. Je zult, den ik, een serieuze stap moeten overwegen, wellicht een nieuwe, andere studie, wellicht een andere baan, wellicht een andere invulling van de rest van je lezen. Maar bekijk het serieus, want nogmaals, als je niet gelukkig bent in je werksituatie, dan kan daar geen geld tegenop.
Ondertussen, als je elke dag rekent met 'ik verdien 100 euro' en dat dan afzet tegen de kosten, dan word je wel erg negatief. Het is niet zo dat je, zoals vroeger met je bijbaantje, die 100 euro per dag overhoudt; het geld dat je verdient kun je gebruiken om die nieuwe broek te kopen of die boete te betalen.
Het is zeker zo dat het leven snel duurder geworden is, maar veel salarissen zijn ook omhoog gegaan, alleen nooit zoveel als de inflatie. In die zin gaan we nu achteruit.
Tsjor
Wat is het alternatief? Er moet nou eenmaal geld verdiend worden om je rekeningen te betalen. Dus óf je zorgt voor leuker werk, óf je zorgt voor werk met een hoger loon. Of je wordt zelfvoorzienend en maakt voortaan alle producten die je nodig hebt (eten, drinken, kleding, meubels, een huis) zelf. Dan hoef je niet te werken voor geld om die spullen te kopen.
Meer opties zijn er niet, toch?
Overigens denk ik niet dat een bedrijf je aanneemt 'omdat ze menen meer geld uit je te halen dan ze in je hoeven te stoppen'. Je hoeft niet te betalen om ergens te werken. Ze nemen mensen aan omdat ze die nódig hebben om de dingen te maken die ze willen verkopen. En afhankelijk van de 'winst' die ze op die producten maken, kunnen ze jou meer of minder betalen. Of afhankelijk van hoe belangrijk jouw werk binnen dat productieproces gevonden wordt. Maar bedrijven zijn geen filantropische instellingen die medewerkers geld geven zonder dat daar productie tegenover staat.
Overigens vraag ik me wel af waar je denkt dat je voor werkt. Een dag voor niks gewerkt omdat je broek sneuvelde, hoezo dan? Wees blij dat je gewerkt hebt en dus geld had om een broek te kunnen kopen. Daar is dat geld toch voor? Voor kleding, eten, het vervangen van versleten spullen, de energierekening. Waar denk je dan dat je voor werkt?
Als je daarmee bedoelt dat je ongeveer 3.000 euro netto per maand verdient, vind ik dat je een behoorlijk salaris hebt op jouw leeftijd. Ik verdien dat ook, voor 32 uur per week, maar ben halverwege de 50…
Maar salaris is zeker niet zaligmakend. Voldoening haal ik niet alleen uit het salaris dat ik verdien, of uit hoe goed ik mijn werk doe. Voldoening haal ik vooral uit wat ik kan betekenen voor een ander. Ik ben secretaresse, dus dat is niet echt een beroep waarin je ‘het verschil’ kunt maken. Maar ik heb wel altijd gewerkt bij organisaties die dat wel doen. Daar haal ik een heel stuk voldoening uit. Op dit moment werk ik bijvoorbeeld in een ouderenzorgorganisatie. Naast dat mijn bestuurder echt niet zonder me kan doe ik ook regelmatig iets voor/met de bewoners. Ik schuif bijvoorbeeld aan bij het kerstdiner bij mensen die geen familie hebben om mee te eten. Op mijn kamer hangen diamond paintings van een heel gedreven bewoner. Die wilde de locatiemanager niet in de algemene ruimtes hangen, ik vond dat zo sneu, en nu komt de bewoner iedere week wel een paar keer langs voor een praatje.
Naast mijn werk heb ik altijd vrijwilligerswerk gedaan. Van bloed geven tot mentor van een verstandelijk beperkte meneer, en van wandelen met honden van zieke mensen tot achter de bar in een theater. Ook op de scholen van mijn kinderen ben ik altijd actief geweest. Klassenmoeder, helpen bij techniekles, mee met uitstapjes en op de mbo opleiding van de jongste zat ik in de ouderraad. Van al die dingen krijg ik energie, ik leer ervan en ik kan iets voor een ander betekenen. Als ik jou was zou ik daar eens naar kijken. Hoe kun je meer zin aan je leven geven? En dat kan ook door een hobby, maar voor mij zit dat dus in vrijwilligerswerk en de plek waar ik werk.
Y123 schreef op 02-04-2024 om 18:45:
[..]
Uiteindelijk neemt een bedrijf je aan omdat ze menen meer geld uit je te halen dan ze in je hoeven te stoppen. Ik voel me daardoor snel een melkkoe en dat staat me in de weg om er plezier uit te halen.
Oei, heb je verschillende werkgevers gehad? Ik heb dit gevoel namelijk helemaal niet. Misschien heb ik mazzel, maar ik voel mij altijd heel erg gewaardeerd. (Al had ik het in mijn vorige baan wel wat lastiger omdat de werkdruk daar heel hoog was en je wel extra uren mocht/moest maken, maar die niet uitbetaald kreeg, maar alleen in tijd kon compenseren - en die tijd was er niet omdat er altijd veel werk was).
Ik word aangenomen omdat ik goed ben ik mijn werk en ze mij nodig hebben om de boel voor elkaar te krijgen.
Ik vind mijn werk ook oprecht leuk, al mopper ik zeker ook wel eens. Als ik vaker dan heel af en toe met tegenzin naar mijn werk zou gaan, dan zou ik een andere baan zoeken.
Jonagold schreef op 02-04-2024 om 19:34:
Als je daarmee bedoelt dat je ongeveer 3.000 euro netto per maand verdient, vind ik dat je een behoorlijk salaris hebt op jouw leeftijd. Ik verdien dat ook, voor 32 uur per week, maar ben halverwege de 50…
Als ik het goed lees, dan bedoelt ze €100 per gewerkte dag, dus ruim € 2000 netto/maand.
Ilse43 schreef op 02-04-2024 om 19:13:
Wat is het alternatief? Er moet nou eenmaal geld verdiend worden om je rekeningen te betalen. Dus óf je zorgt voor leuker werk, óf je zorgt voor werk met een hoger loon. Of je wordt zelfvoorzienend en maakt voortaan alle producten die je nodig hebt (eten, drinken, kleding, meubels, een huis) zelf. Dan hoef je niet te werken voor geld om die spullen te kopen.
Meer opties zijn er niet, toch?
Overigens denk ik niet dat een bedrijf je aanneemt 'omdat ze menen meer geld uit je te halen dan ze in je hoeven te stoppen'. Je hoeft niet te betalen om ergens te werken. Ze nemen mensen aan omdat ze die nódig hebben om de dingen te maken die ze willen verkopen. En afhankelijk van de 'winst' die ze op die producten maken, kunnen ze jou meer of minder betalen. Of afhankelijk van hoe belangrijk jouw werk binnen dat productieproces gevonden wordt. Maar bedrijven zijn geen filantropische instellingen die medewerkers geld geven zonder dat daar productie tegenover staat.
Overigens vraag ik me wel af waar je denkt dat je voor werkt. Een dag voor niks gewerkt omdat je broek sneuvelde, hoezo dan? Wees blij dat je gewerkt hebt en dus geld had om een broek te kunnen kopen. Daar is dat geld toch voor? Voor kleding, eten, het vervangen van versleten spullen, de energierekening. Waar denk je dan dat je voor werkt?
Jawel hoor, ik doe deze: Of je maakt kinderen en gaat daar fulltime voor zorgen. Misschien haal je daar zingeving uit.
Moederkareltje schreef op 02-04-2024 om 20:32:
[..]
Jawel hoor, ik doe deze: Of je maakt kinderen en gaat daar fulltime voor zorgen. Misschien haal je daar zingeving uit.
Ik zie er nog wel een: solliciteren op een leukere baan die ook nog meer betaalt. Met een master en 10 jaar werkervaring kun je best wat meer verdienen. Het is hoogste tijd voor een carrièrestap.
Sja. Ik zou zeggen, je hebt niet elke dag een kapotte broek toch?
Als je op die manier aan het denken bent zit je niet op de goede plek. Ga je heroriënteren op wat je echt leuk vindt, misschien moet je een nieuwe studie gaan doen.
En misschien past het werk waar je voor gestudeerd hebt totaal niet bij je en wil je iets heel anders doen? Liever werken in een bakkerij, fietsenmaker worden of je eigen bedrijf starten? Misschien liever niet meer in de file en werken in je omgeving?
Dit werk heb je 10 jaar gedaan, met frisse tegenzin, tijd voor iets anders.
De zorg in? Dan heb je tenminste nuttig werk.
Verder vertel ik mijn kinderen altijd dat als ik toch werk, ik het net zo goed kan uitgeven.
Zelfvoorzienend leven is echt 10x zo hard werken.
Jesse_1 schreef op 02-04-2024 om 20:26:
[..]
Als ik het goed lees, dan bedoelt ze €100 per gewerkte dag, dus ruim € 2000 netto/maand.
Oh ja, dat staat er inderdaad. Niet goed gelezen. Dan is het inderdaad niet zo heel erg veel.
Blijft de rest van mijn verhaal alsnog staan. Salaris is niet zaligmakend. Zeker als je flink wat uren werkt is in mijn optiek of je het naar je zin hebt, gewaardeerd wordt, leuke collega’s hebt, het belangrijkste. Pas daarna komt voor mij het salaris. Ik ben meer op mijn werk dan thuis, dus dan vind ik het essentieel dat ik het leuk heb. En niet elke dag is het feest, maar ik ga echt nooit met tegenzin. En ik werk er al ruim 6 jaar.
Tja. Leven kost nu eenmaal geld en daarvoor zul je moeten werken. Omdat je er toch een substantieel deel van je tijd aan kwijt bent, is het wel fijn als je dat werk leuk vindt en er voldoening uithaalt.
Natuurlijk is het vervelend als er iets kapot gaat, maar als je dan ook nog geen geld hebt om het te vervangen is dat nog veel vervelender.
- een goede tweedehands merkbroek kost je in jouw manier van denken max 30 min werk.
- als je salaris belangrijk vindt, dan werk je als je een master hebt en 2000 euro per maand verdient, onder de prijs. Er zijn veel betere banen op de markt.