Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Plato, relatietherapie kan goed helpen om wel te kunnen praten. Vooral over moeilijke onderwerpen. Met respect naar beiden. Zou dat jouw eis kunnen worden?
Xxx
Plato schreef op 02-05-2024 om 17:51:
[..]
Ik denk dat je precies beschrijft waarom ik het door laat gaan. Omdat ik een betrokken man zie en heb. Hij werkt nog aan onze relatie, doet nog actief mee in ons gezin.
Als ik er voor kies om hem te confronteren is er een kans dat hij ons verlaat. Dat hij verder wil met haar. Ik kan dat niet aan. Ja, ik voel verdriet, boosheid en schaamte. Maar ik voel ook heel veel liefde voor hem, voor de vader die hij is en ons gezin.
Misschien moet ik ook in gesprek om alles op een rijtje te zetten. Er achter te komen wat ik precies wil. Geen keuze maken is ook een keuze zoals je zegt.
Uiteindelijk zal niemand gelukkig worden van deelname aan een toneelstuk. Jij kunt het niet meer niet weten zeg maar. En je duwt nu een stuk van je verdriet en onmacht weg. Dat geeft interne onrust en stress. Uiteindelijk zal dat bijna altijd een keer tot uiting komen. En bedenk dat ook anderen dit te weten kunnen komen. Op die manier kan het snel gaan. Het bespreken hoeft niet direct te betekenen dat jullie relatie stopt he. Jullie kunnen er samen uitkomen. En wellicht is het openen van de relatie (onder voorwaarden) ook nog een optie? En stel dat hij verder wil met haar. Dat is vreselijk. Maar jij wilt toch iemand die voor jou als persoon kiest? En die niet bij jou blijft alleen vanwege praktische voordelen of de kinderen en jou op de koop toe neemt??
Ik sluit me volledig aan bij de post van Izza. Hoe lang denk je dit toneelstukje te kunnen volhouden Plato, dit zou je niet moeten willen toch?
Anna Cara schreef op 01-05-2024 om 22:06:
Paardenbloem. Heb je dit artikel gelezen? Pas geleden gepost door een bedrogen vrouw in dit forum. Aanrader voor als je partner vreemdgaat of is vreemdgegaan.
https://www.vreemdgaan-therapeut.nl/blogs-over-vreemdgaan/partner-stoppen-met-vreemdgaan/#:~:text=De%20belangrijkste%20reden%20is%20dat,pijnlijke%20breuk%20en%20rouw%20uit
Ik heb met je te doen. Al 7 maanden is jouw leven onzeker. En de stress van keuze voor je kindje pffff. Jouw man is teruggekomen naar jou. Wat is zijn drijfveer daarvoor geweest? Wat vertelde hij jou?
Hij wil uitzoeken of met jou verder gaan zijn beste keuze is? Maar is dat voor jou ook de beste route? En hoe gaat hij dat bepalen? Heb jij helder wat hij graag anders ziet in jullie relatie. En jij, wat wil jij anders?
Zo lang er contact is met zijn liefje, wordt het lastig zegt de theorie (en ervaringen). Wat hebben jullie hierover afgesproken?
Ik adviseer je om iig (met behulp van coach bijvoorbeeld, heb je die al?) aan je zelfbeeld te gaan werken en herstel etc. Dat hij totaal niet openstaat voor jouw verdriet is in mijn ogen een slecht teken. Hij rouwt wellicht om verlies van zijn minnares. Maar jij rouwt ook! Voor herstel hebben wij dat medeleven van onze partners vaak wel nodig. Je mag daar best steviger om vragen. Of eisen. Je bent geen marionet die zijn spel moet.spelen.
Sterkte
Xxx
Paardenbloem?
De situatie huize Paardebloem is niet fijn, voor de zwangerschap zelfs niet zo gezond. Maar als je al 20 jaar samen bent, kan ik mij voorstellen dat je die paar onzekere maanden weet te verteren in de hoop dat de man ( natte voeten vrees) als een blad omdraait wanneer hij zijn kind in de armen heeft en zich realiseert wat een huftergedrag hij vertoont heeft.
Mocht dat niet zo het geval zijn, kunnen ze alsof iedereen een eigen leven gaan leiden.
Paardebloem, let in ieder geval op jouw gezondheid, de rest ( gevoelens van je man, therapie etc.) komt op de tweede plaats.
Flanagan schreef op 04-05-2024 om 10:43:
De situatie huize Paardebloem is niet fijn, voor de zwangerschap zelfs niet zo gezond. Maar als je al 20 jaar samen bent, kan ik mij voorstellen dat je die paar onzekere maanden weet te verteren in de hoop dat de man ( natte voeten vrees) als een blad omdraait wanneer hij zijn kind in de armen heeft en zich realiseert wat een huftergedrag hij vertoont heeft.
Mocht dat niet zo het geval zijn, kunnen ze alsof iedereen een eigen leven gaan leiden.
Paardebloem, let in ieder geval op jouw gezondheid, de rest ( gevoelens van je man, therapie etc.) komt op de tweede plaats.
Natte voeten kan bij een eerste kind natuurlijk. Maar dit is zijn 3e. Dan weet je heel goed wat je te wachten staat. En veel mensen op die leeftijd zijn uit de kleine kinderen en daar ook wel klaar mee. Die zijn (net als p en haar man) gewend aan het leven met meer vrijheid. Er is bij een 3e ook niets nieuws meer natuurlijk. Je hebt alles al twee keer meegemaakt. Dus het lijkt mij zeer sterk dat hij opeens omslaat. Een baby is geen redmiddel in een relatie. En mag die taak ook niet hebben. Ze noemen het niet zomaar tropenjaren. Slaaptekort is funest voor mensen. En dan herstellen van een bevalling, nog 2 kinderen die aandacht moeten en dingen als huilen en krampjes etc. En door alle fases heenmoeten waar je eigenlijk klaar mee bent (peuterpubertijd, zwemlessen, luiers etc). Geweldig als je daarvoor kiest. Maar dat is hier niet het geval. Dan kan een affaire partner die alle tijd en aandacht heeft een prettige plek zijn. Ik hoop het niet voor P. Maar tot nu toe laat die man niets concreets zien en hij was en is heel duidelijk. Beter ben je realistisch dan te geloven in een droombeeld.
Izzy, je hebt de uitdrukking ‘natte voeten’ anders opgepakt dat ik bedoelde. Ik doelde niet op het feit dat er een eerste kind in aantocht is, maar dat hij voor grote veranderingen staat; affaire voorbij, weer terug naar gezin? En dan als kers op de taart ook een kleintje terwijl hij al vader is van twee pubers. Daar zal menig man toch wel zoveel peentjes zweten dat die er natte voeten van krijgt.🥵
Stonewalling of overdenking?
Tijdens de mindfulness training leerde ik niet te snel te oordelen; laat eerst je irritatie of boosheid bezinken en overdenk dan in alle kalmte. Een dergelijke rust kan door de ander worden vertaald als grey rock of stone walling. Maar de rust heeft ook als functie niet te snel woorden te zeggen die kwetsend zijn en de situatie alleen maar verergeren.
Iemand die een paar dagen niets over het onderwerp zegt, is niet bij voorbaat aan het negeren maar heeft tijd nodig om het te overdenken en het gevoel erbij voor zichzelf te begrijpen. Het verschil met grey rock of stone walling zit in het aspect dat er wel over andere onderwerpen gesproken kan worden, onderwerpen die niets met de ruzie te maken hebben.
Negeren hoeft niet meteen te betekenen dat de ander niet met je wilt praten maar dat voor de ander een discussie te vroeg is en het onderwerp uitstelt. ( vrees voor verloop).
Koester de stilte van een paar dagen. Het is uiteindelijk prettiger en verhelderender voor beide partijen als op rustige toon gecommuniceerd kan worden.
Flanagan schreef op 04-05-2024 om 15:46:
Stonewalling of overdenking?
Tijdens de mindfulness training leerde ik niet te snel te oordelen; laat eerst je irritatie of boosheid bezinken en overdenk dan in alle kalmte. Een dergelijke rust kan door de ander worden vertaald als grey rock of stone walling. Maar de rust heeft ook als functie niet te snel woorden te zeggen die kwetsend zijn en de situatie alleen maar verergeren.
Iemand die een paar dagen niets over het onderwerp zegt, is niet bij voorbaat aan het negeren maar heeft tijd nodig om het te overdenken en het gevoel erbij voor zichzelf te begrijpen. Het verschil met grey rock of stone walling zit in het aspect dat er wel over andere onderwerpen gesproken kan worden, onderwerpen die niets met de ruzie te maken hebben.
Negeren hoeft niet meteen te betekenen dat de ander niet met je wilt praten maar dat voor de ander een discussie te vroeg is en het onderwerp uitstelt. ( vrees voor verloop).
Koester de stilte van een paar dagen. Het is uiteindelijk prettiger en verhelderender voor beide partijen als op rustige toon gecommuniceerd kan worden.
Mwoah, je weet het wel als iemand gewoon tijd nodig heeft om tot haarzelf te komen of omdat hij zwijgt om je te straffen en weet dat hij je daarmee heeft. Ben het volledig met je eens dat bij het eerste je de ander ruimte moet geven. En dat het dan juist fijn is als je er later over kan praten. Maar je als je iemand kent, of een scherp werkende intuïtie hebt voel je wel met welke van de twee varianten je te maken hebt lijkt me.
Stonewalling en grey rock methode zijn verschillende dingen (maar miss bedoelje dat ook?) Eerste is een passief agressieve manier om iemand te straffen door iemand dood te zwijgen. Tweede is een manier om zelf niet beschadigd te raken door een manipulatief persoon waarmee je wel om moet gaan (bv ex). Dan reageer je zo algemeen mogelijk om niet in een emotioneel conflict verstrikt te raken (ja je hoort van alles, overal is wel eens wat)
Flanagan schreef op 04-05-2024 om 15:30:
Izzy, je hebt de uitdrukking ‘natte voeten’ anders opgepakt dat ik bedoelde. Ik doelde niet op het feit dat er een eerste kind in aantocht is, maar dat hij voor grote veranderingen staat; affaire voorbij, weer terug naar gezin? En dan als kers op de taart ook een kleintje terwijl hij al vader is van twee pubers. Daar zal menig man toch wel zoveel peentjes zweten dat die er natte voeten van krijgt.🥵
Maar de affaire lijkt totaal niet voorbij te zijn. En de relatie met bloem is ook niet (goed) hersteld. Hij wil het er verder niet over hebben en heeft duidelijk aangegeven op zijn leeftijd geen baby meer te willen hebben. Ik denk dat iemand met zoveel ervaring dat prima kan inschatten. Dus geen zenuwen of onzekerheid etc. Maar het gewoon niet willen. Terwijl P hoopt dat het kind een bindmiddel zal zijn. Ik lees weinig gerichtheid naar P toe verder.
Flanagan schreef op 04-05-2024 om 10:43:
De situatie huize Paardebloem is niet fijn, voor de zwangerschap zelfs niet zo gezond. Maar als je al 20 jaar samen bent, kan ik mij voorstellen dat je die paar onzekere maanden weet te verteren in de hoop dat de man ( natte voeten vrees) als een blad omdraait wanneer hij zijn kind in de armen heeft en zich realiseert wat een huftergedrag hij vertoont heeft.
Mocht dat niet zo het geval zijn, kunnen ze alsof iedereen een eigen leven gaan leiden.
Paardebloem, let in ieder geval op jouw gezondheid, de rest ( gevoelens van je man, therapie etc.) komt op de tweede plaats.
Corr; Mocht dat niet zo het geval zijn, kunnen ze alsnog ieder een eigen leven gaan leiden.
Izza schreef op 04-05-2024 om 16:32:
[..]
Maar de affaire lijkt totaal niet voorbij te zijn. En de relatie met bloem is ook niet (goed) hersteld. Hij wil het er verder niet over hebben en heeft duidelijk aangegeven op zijn leeftijd geen baby meer te willen hebben. Ik denk dat iemand met zoveel ervaring dat prima kan inschatten. Dus geen zenuwen of onzekerheid etc. Maar het gewoon niet willen. Terwijl P hoopt dat het kind een bindmiddel zal zijn. Ik lees weinig gerichtheid naar P toe verder.
Nogmaals: Paardebloem, let in ieder geval op jouw gezondheid, de rest ( gevoelens van je man, therapie etc.) komt op de tweede plaats.
Steek even geen energie in zijn getwijfel en vragen, maar denk voorlopig aan je zelf. Ookal zou Paardenbloem het veel liever duidelijkheid willen, zijn verliefdheid is tot aan de bevalling zijn probleem. Ga niet de hete kolen uit vuur halen; dat mag hij zelf doen. Een therapeut of hem goed doen.
MRI schreef op 04-05-2024 om 16:10:
[..]
Mwoah, je weet het wel als iemand gewoon tijd nodig heeft om tot haarzelf te komen of omdat hij zwijgt om je te straffen en weet dat hij je daarmee heeft. Ben het volledig met je eens dat bij het eerste je de ander ruimte moet geven. En dat het dan juist fijn is als je er later over kan praten. Maar je als je iemand kent, of een scherp werkende intuïtie hebt voel je wel met welke van de twee varianten je te maken hebt lijkt me.
Stonewalling en grey rock methode zijn verschillende dingen (maar miss bedoelje dat ook?) Eerste is een passief agressieve manier om iemand te straffen door iemand dood te zwijgen. Tweede is een manier om zelf niet beschadigd te raken door een manipulatief persoon waarmee je wel om moet gaan (bv ex). Dan reageer je zo algemeen mogelijk om niet in een emotioneel conflict verstrikt te raken (ja je hoort van alles, overal is wel eens wat)
Nee, ik wist niet dat stonewalling en grey rock twee verschillende dingen zijn; actie leek mij hetzelfde. Iemand hier gaf aan dat haar man haar negeert waardoor de term stonewalling voorbij kwam. Dan vraag ik mij af of haar man helemaal niet praat als straf of niet over de ruzie praat uit angst op escalatie. Ik denk dat dit twee verschillende dingen zijn; igv straf is dat harteloos, igv vrees is er nog wel sprake van emotie.
Anna Cara schreef op 04-05-2024 om 09:00:
[..]
Paardenbloem?
Hi, ja ik heb hem gelezen. Best innoverend wel en herkenbaar.
ja wat hij zegt, is we gaan er voor, zodat we alles er aan hebben gedaan voor we op het punt komen om echt uit elkaar te gaan, maar echter zonder verwachtingen naar elkaar. Het kiezen voor het houden van onze “zoon/baby” moest ik niet baseren op onze relatie of huwelijk of dat we samen blijven.
Ik weet wat hij mist in onze relatie en blijkbaar zit de klad er al jaren in voor hem. Hij heeft eerder vreemdgaan met andere ook opgebiecht, maar met deze dame had hij al 1,5 jaar gewoon een dubbel leven. Hij houdt echt van haar en van haar kinderen, Ze is volgens hem de liefde van z’n leven en z’n hart ligt echt bij haar. Dit verteld hij aan mij vrienden en familie. Maar er toch ook wel enige gewenning en liefde voor het leven wat wij hebben opgebouwd en dat wilt hij niet kwijt. Het lijkt hem ook zoveel gedoe het scheiden een nieuwe huis, geld verdelen en dergelijke.
Ik denk dat m’n hormonen nu ook wel parten spelen en ja ik had gehoopt dit te kunnen lijmen en door te kunnen gaan. Maar ik ga hulp zoeken, hiervoor. Deze situatie wordt onhoudbaar. We vermijden elkaar heel erg en ieder gesprek eindigt in nog meer onzekerheid en verdriet en ruzie. Van de week wou ik een gesprek aan in de avond, toen zei die dat het echt niet uitkomt en Wrm voel ik me toch zo, we hadden toch gezegd verder te gaan zonder verwachtingen. “ dat vreet me op wat weer niet gezond is voor m’n ongeboren zoon.
Ik ben nu dit weekend maar weg gegaan zoek m’n rust tot zondag avond en dan ga ik weer naar huis.
Flanagan schreef op 04-05-2024 om 10:43:
De situatie huize Paardebloem is niet fijn, voor de zwangerschap zelfs niet zo gezond. Maar als je al 20 jaar samen bent, kan ik mij voorstellen dat je die paar onzekere maanden weet te verteren in de hoop dat de man ( natte voeten vrees) als een blad omdraait wanneer hij zijn kind in de armen heeft en zich realiseert wat een huftergedrag hij vertoont heeft.
Mocht dat niet zo het geval zijn, kunnen ze alsof iedereen een eigen leven gaan leiden.
Paardebloem, let in ieder geval op jouw gezondheid, de rest ( gevoelens van je man, therapie etc.) komt op de tweede plaats.
Lief dankjewel! Ik doe mn best
