HELP school wil ADHD zoon naar SBO sturen of aan medicatie

hmm

Ik vind dat je eerst eens moet kijken op zo'n school want je hebt nu natuurlijk alleen maar vooroordelen. Ik ken vier kinderen die op het SBO hebben gezeten of zitten. Twee jongens, twee meisjes, het oudste meisje is nu 23, de jongste jongen is 12. Alle vier zijn het geen drukke ontspoorde kinderen met gedragsproblemen maar ze zaten daar omdat ze gewoon moeite met de lesstof hadden op de basisschool. Hele normale kinderen, eentje zelfs een extreem lief en rustig meisje waarbij de ouders ook heel bang waren toen ze naar die school moest (bang dus voor die ontspoorde jongens) maar het viel echt wel mee. Het kan natuurlijk dat jouw zoon wel in een klas komt met kinderen die jij voor ogen hebt maar dat weet je dus nu niet.

Wat haalt jouw zoon voor cijfers? Je zegt dat hij normaal intelligent is, komt dat er ook uit? Het kan best dat ze op het SBO meer uit jouw kind halen dan de basisschool.

Wat is wijsheid?

@Dalarna, ik denk dat het wel uitmaakt waar de school staat; in de randstad of in het Noorden van het land.

Ik herken de situatie en wij kozen voor Rt-inzet om de groeiende achterstand door demotiverende juffen weg te werken. Het heeft wat geholpen maar de houding van school en de wijze waarop ze met "lastige" ouders om gingen was grievend voor ons en ons kind. (Je bent al lastig als je niet naar hun pijpen danst.)
Ons kind had geen ADHD en geen rugzak, dat was voor de school een financiële misser, anders hadden ze interne RT aangeboden.

Met de wijzigingen in passend onderwijs en de bezuinigingen, merk je dat ondanks dat scholen verplicht zijn zorg te leveren, ze zich in alle bochten draaien om hier onder uit te komen. Zelfs ervaren dat pesten toenam omdat kinderen merkten dat de juf de pik op ons kind had, krijg je dat er ook bij.

Met onze steun en geloof in zichzelf, hebben we de PO-fase achter ons kunnen laten. Daarover zegt ons kind; ik heb geen trauma door het pesten maar door de taalachterstand!

Dit is iets om over na te denken. Als je je kind op die school laat, de school die hem liever ziet gaan, heb je een verhoogd risico op leerachterstanden en demotivatie. Wat je ook doet, haal hem daar weg want de houding van school blijft tot het einde van de PO zijn ontwikkeling beheersen. Dat betekent 3 lange jaren.

Ps. Een ander kind dat wel naar het SBO ging, is in advies gestegen van kader naar vmboT.

medicatie

Met onze zoon heb ik thuis ook absoluut geen problemen, maar het leren lukt echt niet zonder medicatie. Ook wij werden richting SBO gestuurd. Ik ben daar gaan kijken en zag zeker geen heftige bende, het waren echt lieve kinderen. Alleen paste mijn zoon er qua IQ totaal niet tussen. Toen zijn we toch maar aan de medicatie gegaan en hij gaat nu naar het VWO.

Maar het ene SBO is het andere niet. Deze school had vooral ervaring in het helpen van kinderen met een laag IQ en daar zijn ze echt heel goed in. Maar stel nou dat ze vooral gericht waren geweest op ADHD'ers en autisten met een hoge intelligentie, dan was het misschien wel geweldig geweest. Ik weet niet of er zulke SBO's zijn, maar het zou kunnen.

Een andere reguliere school die beter met ADHD'ers om gaat is natuurlijk ook mooi, maar pas op: als je kind eenmaal een stempeltje heeft, krijg je hem vaak moeilijk elders geplaatst.

Ik ben bang dat je toch richting psychiater en medicatie zult moeten. Bij ons maakte dat echt het verschil tussen niet op school kunnen blijven en een VWO advies. En zoals Lisbeth zegt: een gelukkiger kind, omdat hij niet steeds faalt.

Het verhaal van Jacob Klompstra

Mag je kiezen dan?

Volgens mij heb je niks te kiezen.
De school kan je kind voordragen voor selectie op de SBO school. Als de selectiecommissie/plaatsingscommissie (heet overal een beetje anders) akkoord gaat, dan gaat je kind naar het SBO. Daar heb je als ouders niet zoveel meer over te vertellen.
Je kunt er wel een mening over hebben natuurlijk, maar dan zou ik toch eerst eens informeren bij school welke school ze precies bedoelen en die alvast eens bezoeken.

Wat je vooral niet moet doen is zelf op zoek gaan naar een andere school.
Je hebt niks te kiezen, maar dat betekent ook dat je niks hoeft te doen. De school moet helemaal zelf zien te regelen dat er een andere onderwijsplaats voor je kind komt. Die andere onderwijsplaats moet de school (het samenwerkingsverband) zelf betalen. De selectiecommissie voor dat andere onderwijs zal het daarom niet zomaar toewijzen. Scholen en juffen krijgen veel minder vaak hun zin dan je zou denken.

Als je kind mee kan komen in onderwijskundige zin, dan is er zelfs helemaal geen reden om de leerling te verplaatsen naar een andere (duurdere!) leerplaats.

Laat je informeren en wacht verder af.
Informeer jezelf bovendien. SBO onderwijs is regulier onderwijs. Het is voor kinderen die met een beetje extra hulp gewoon onderwijs kunnen blijven volgen. Het is, anders dan je lijkt te denken, geen onderwijs voor zwakbegaafden.

Oh is dat zo?

Kunnen anderen voor jou bepalen dat je kind naar het SBO moet? Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat je daar als ouders juist wel het laatste woord in hebt. Dat is tot nu toe door school ook altijd aangedragen als reden waarom sommige kinderen niet van school afkunnen. De ouders willen niet....

Verder ben ik het helemaal met Lisbeth eens. Ons is ook verteld dat kinderen juist beschadigd kunnen raken van niet-slikken. Steeds de Sjaak zijn kan funest zijn voor het zelfbeeld van een kind. En juist kinderen mer ADHD lopen dan kans om op latere leeftijd aanvullende stoornissen te ontwikkelen. Of hun heil te zoeken in verdovende middelen. Ook wij zijn onder lichte druk van school begonnen met de medicatie. Nu, 3 jaar later, zeg ik: dat was de beste beslissing ooit. Onze dochter zit nu zoveel beter in haar vel. En is op zoveel punten gegroeid, sinds ze met medicatie gestart is.

Ginny

Dat schijnt met het passend onderwijs te gaan gebeuren. Op dit moment ken ik ook ouders die overplaatsing naar SBO/SO eigenhandig jarenlang kunnen tegenhouden, zonder noodzakerlijkwijs de belangen van hun kind te dienen.

Terug naar TO - is hij normaal intelligent? Wat zijn zijn scores? Anders zou SBO niet per se de meest logische keus zijn. SBO is geen school voor kinderen met gedragsproblemen, lees eens over SBO en SO en de verschillen in vormen van onderwijs. Ga eens kijken op een school. Ik ken kinderen die juist enorm zijn opgebloeid van de kleine klassen. De school bij ons in de buurt heeft hele fatsoenlijke uitstroomresultaten, waarbij zelfs kinderen naar de Havo gaan.

Ik heb zelf geen ervaring met een eigen kind met ADHD, maar weet van andere kinderen dat zij enorm veel baat hadden bij medicatie. Concentreren en dus leren werd makkelijker. Als je echt op deze school wilt blijven, is dat wellicht je laatste kans. Om het met medicatie te proberen, al snap ik dat je daar weerstand bij voelt.

Flanagan

Die scholen stonden allemaal in de randstad alleen niet in een stad

Flanagan

Ik woon in Rotterdam, ik geloof niet dat kinderen daar lastiger zijn dan op het platteland. De oud-klasgenoten van mijn kinderen die naar het sbo zijn gegaan hebben voor zover ik weet geen enorme hinder gehad van of zijn geen enorme hinder geweest voor hun klasgenoten. Het zijn gewone kinderen die nu naar het vo gaan. Ik vind het nogal een vooroordeel dat er in de Randstad of in grote steden om te denken dat het hier een soort Sodom en Gomorra of uit de kluiten gewassen tuigdorp is.

skik

Misschien een domme vraag

maar een school kan toch niet eisen dat een kind wel of geen medicatie gaat gebruiken? Een arts beslist of een kind in aanmerking komt voor medicatie en ouders beslissen (afhankelijk van de leeftijd van het kind alleen of met kind) of er medicatie genomen wordt. Een school kan hooguit aangeven dat ze bepaald gedrag niet willen en een verandering daarin wensen/eisen, maar niet dat deze medicinaal bereikt moet worden.
Als je op een andere manier kunt bewerkstelligen dat je kind zich meer naar de norm van school zal gedragen is het toch ook goed?

Het is ingewikkeld. Medicatie kan helpen, maar is niet voor alle problemen een oplossing. En misschien ook niet voor iedereen noodzakelijk. Niet iedereen heeft even grote problemen door de ADHD.
Een van onze kinderen slikt ook medicatie ivm ADHD en het is een echte oplossing gebleken. Allereerst voor het schoolwerk, maar uiteindelijk over de hele linie. Kind zelf vindt dat het sinds de diagnose en start van de behandeling alleen maar beter is geworden. En dan is het echt nog steeds niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Ik ken ook kinderen die de medicatie zien als een noodzakelijk kwaad en in weekeinden en vakanties niets willen gebruiken omdat ze op die momenten zichzelf willen zijn, zoals ze dat zelf noemen. Van ons kind heb ik eerder het gevoel dat de medicatie helpt meer zichzelf te zijn.
In jouw situatie klinkt het ook alsof je het gevoel hebt dat de school waar jij mee te maken hebt het zichzelf makkelijker wil maken door je kind aan de medicatie te helpen. Bij grote klassen is het handiger wanneer er zo min mogelijk extra aandacht moeten hebben. Als kind op school naar behoren presteert en de gedragsproblemen niet buitensporig zijn en jullie nog steeds het gevoel hebben dat medicatie niet de beste optie is, zou ik me niet door school laten dwingen, terwijl onze ervaringen ermee positief zijn.

Nog een vraag voor Mirjam: waarom moet je zelf in dit geval absoluut geen andere school zoeken? Misschien naïef van mij, maar dat is wat ik zou doen als ik het gevoel zou hebben dat school niet handelt in het belang van mijn kind. Wat is daar niet goed aan.

Aagje

last

Wat mij opvalt in je verhaal (en in een aantal reacties) dat je als belangrijke reden voor het niet geven van medicatie noemt: we hebben er geen last van. Dat triggert mij. De medicijnen zijn namelijk toch echt bedoeld voor het kind zelf, en niet voor zijn omgeving. Als je kind hoofdpijn of een keelontsteking hebt, dan zeg je ook niet 'we geven geen medicijnen hoor, wij merken er namelijk bijna niets van'. Als ouder moet je je realiseren dat de lijdenslast niet (alleen) bij de omgeving ligt, maar nadrukkelijk (ook of vooral) bij je kind. Alleen is dit voor een kind vaak niet te duiden: het weet niet beter dan dat het een chaos en onrust in zijn hoofd is. Lees vooral eens wat verhalen van volwassenen die pas laat ontdekten dat zij ADHD hebben, en wat dit voor hen heeft betekend. En vaak ook: wat een enorm verschil medicatie kan maken.
Begrijp mij goed, ik vind het heel goed dat je kritisch bent ten aanzien van medicijngebruik. Ik denk dat heel veel ouders van ADHD'ers aanvankelijk heel kritisch zijn. Wij hebben op enig moment (kind was ook 8) besloten om medicatie een kans te geven. We wilden ons kind niet tekort doen door een principiële opstelling. Onze insteek was: laten we het maar gewoon gaan proberen. Pas als je weet wat het effect van de medicijnen op JOUW kind is, kun je een echte afweging maken.

School kan natuurlijk nooit van jou eisen dat je je kind medicatie geeft, dat soort discussies zou ik direct afkappen. School gaat daar niet over. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom je kind geen medicijnen mag/kan krijgen, en bovendien: medicatie betekent niet automatisch dat er geen problemen meer zijn. De discussie met de school zou moeten gaan over de extra begeleiding die jouw kind nodig heeft om de te functioneren, en of ze die of niet kunnen bieden. Hoe het formeel geregeld is met doorverwijzing naar SBO weet ik niet, daar weten anderen op dit forum veel meer van.

Bekende situatie

Een familielid van mij zat in dezelfde situatie en ik ging altijd mee naar de gesprekken, vandaar dat ik vrij goed op de hoogte ben. De jongen zat nog in de molen voor een diagnose, maar het liep zo uit de hand dat de kans bestond dat hij weg moest, je loopt dan de kans 6 weken thuis te zitten voordat een passende school is gevonden. Het was ook gewoon waar, hij was een gevaar voor andere kinderen, het kon echt niet meer. Hoewel de moeder daar minder van overtuigd was dan ik. Maar de voorbeelden die ik hoorde waren zo erg, dat ik mijn kind als dat bij hem in de klas had gezeten, thuis had gehouden. Speciaal onderwijs was ook voor de moeder nauwelijks haalbaar, omdat ze alleenstaand is, je krijgt dan behoorlijke praktische problemen, omdat een busje bijna niet meer vergoed wordt. Ik heb toen gevraagd wat we per direct konden doen om het de school makkelijker te vragen. Ik vroeg zelf of hij na de middag erger was dan in de ochtend en dat bleek wel het geval. We hebben hem toen per direct van de overblijf gehaald, dat is erg chaotisch en dat is niet goed voor hem. Familie heeft dit opgevangen. Zo hadden we in ieder geval een gebaar gemaakt naar de school en de druk van de ketel genomen. De week daarna kwam inderdaad de diagnose adhd, normaal gesproken ga je dan eerst cursussen en therapieen volgen, maar wij hebben gevraagd gelijk met medicijnen te beginnen, want er moest op school per direct iets veranderen. Het kind was toen nog geen 7.
Nu 1,5 jaar verder geeft de moeder de medicatie alleen op schooldagen en niet in het weekend en tijdens vakanties. Dit laatste is ook een gedoe, want je moet telkens via het ministerie een verklaring aanvragen om het mee te mogen nemen. Intussen zijn we ook wezen kijken naar speciaal onderwijs etc. De keuze was eigenlijk of SBO, maar eigenlijk is dat voor kinderen met een wat lager iq en minder voor kinderen met gedragsproblemen of cluster 4, dat is voor kinderen met een normaal iq, maar met gedragsproblemen. Het verbaast me dan ook dat jouw basisschool verwijst naar sbo, misschien is dat omdat ze dan sneller van hem af zijn. Om de druk van de ketel te krijgen, kun je zeggen dat je wat scholen zult bezoeken omdat je je afvraagt of cluster 4 niet beter geschikt is met zijn iq. Wij zijn ook op bezoek geweest bij een cluster 4 school en daar vroeg de directeur zich hardop af of dit kind wel op die school hoorde, bijna allemaal waren het daar kinderen met een dubbele diagnose of met adhd en een moeilijke thuissituatie (verwaarlozing). Hij adviseerde om een rugzakje aan te vragen, dat is dezelfde procedure als de aanvraag voor een cluster 4 school. De basisschool waar het kind zat ging daar tot onze verbazing razendsnel mee akkoord. Inmiddels gaat het wel een stuk beter. Hij zit nu in een veel rustiger klas en dat bleek toch wel de belangrijkste boosdoener te zijn voor zijn gedrag.

KvanZ

Ik denk dat je wel heel kritisch moet zijn over welke school je kind bezoekt. Niet iedere school is geschikt voor een adhd’er. Mijn dochter weer even als voorbeeld. Verstrooid, chaotisch, snel overprikkeld. Niet druk want alle drukte keert zich naar binnen. Zij zit nu op een redelijk kleine school, ‘kleine’ klassen van ongeveer 26 leerlingen en de mogelijkheid tot rustplekken. Dochter mag haar toetsen apart maken op een rustige plek, als ze overprikkeld is mag ze met haar werk naar de bieb. Er zijn voldoende rustige plekken. Vorig jaar zijn we even gaan kijken op de buurt school, we dachten dat gewoon klassikaal onderwijs beter voor haar zou zijn dan montesorri onderwijs. Deze school is groot, groeit langzaam uit zijn voegen. De klassen zijn groter en drukker. Kinderen mogen niet zomaar met hun werk ergens anders gaan zitten. de kinderen zitten bijna op elkaar. Dochter kwam binnen, zag de kinderen zitten en wilde meteen niet meer.
Dus het hoeft niet meteen speciaal onderwijs te worden. er zijn ook echt wel gewone scholen die prima zulke kinderen kunnen helpen. Kijk eens om je heen, ga eens op verschillende scholen praten. Leg op tafel wat je zoekt en vraag wat de mogelijkheden binnen passend onderwijs zijn. En echt, streep niet meteen medicijnen weg. Je doet je kind te kort. Je wilt je kind inderdaad niet zomaar medicijnen geven maar soms moet je kijken wat op dit moment het beste werkt.
Trouwens wij geven altijd medicijnen, ook weekend en vakantie. Die regelmaat wekt voor ons het beste en dochter is vinden wij meer zichzelf met medicijnen.

Medicijnen

Dat je tegen de medicatie aanhikt, kan ik me goed voorstellen. Ik heb het daar ontzettend moeilijk mee gehad. Toch voor medicatie gegaan omdat we het een kans wilde geven.

Met in gedachten de volgende zaken:

- Alleen medicatie is geen antwoord maar kan wel een voorwaarde zijn.
De medicatie moet je zien als ondersteuning bij de aanpak van executieve functies. Het is een middel om kinderen met ADHD rustig(er) en geconcentreerd(er) te krijgen zodat er geleerd kan worden. Het is geen oplossing voor automatiseringsproblemen maar kan wel een voorwaarde zijn om met automatiseringsproblemen aan de slag te kunnen gaan.

- Het is maar de vraag of het aanslaat.
Niet iedereen reageert erop.

- Het is maar de vraag of je kind het altijd nodig zal blijven hebben.
Het schijnt dat sommigen op latere (volwassen) leeftijd veel minder (bijv bij een rijexamen en dergelijk) of geen medicatie nodig hebben. Er is een hypothese dat in sommige gevallen de voorkwam door de medicatie beter doorbloed wordt, groeit en beter gaat functioneren. Dankzij, dus.

- Het is maar de vraag hoeveel kind nodig heeft en wanneer.
Misschien heeft je kind heel weinig nodig en sommige kinderen hebben vooral
wat in de ochtend nodig of juist in de middag.

- Ik hoef het niet elke dag te geven.
In schoolvakanties, weekenden wordt niet dezelfde concentratie verlangt als bij lezen.

- Als het aanslaat en er is een (positief) verschil voor dit kind en omgeving, heb ik een beter beeld van de potentie van m'n kind.
Als mij dat niet bevalt, heb ik nog altijd het recht om te stoppen met medicatie.

sbo en cluster 4

Ik meende ook altijd dat sbo is voor kinderen die niet goed kunnen meekomen, en cluster 4 voor kinderen met een stoornis (maar niet verstandelijk gehandicapt zijn). Zo zijn er kinderen bij mijn zoon in de klas naar de sbo-school gegaan omdat ze al een keer waren blijven zitten en nog steeds moeite hadden met school, en een paar andere kinderen naar cluster 4 onderwijs vanwege een autistische stoornis.

KvanZ

Ik kan me verder goed voorstellen wat je voelt; je wordt min of meer verplicht om je kind te drogeren omdat hij anders niet in een systeem met overvolle klassen past. Het is misschien niet zo gek dat je je niet kunt concentreren als je met 34 kinderen in de klas zit. (Ik heb met mijn kind ook een klas meegemaakt waar heel veel onrust was, en ook een aantal kinderen naar het speciaal onderwijs waren gestuurd. Het was er zo onrustig dat het mij verbaasde dat kinderen überhaupt iets konden leren, je zou er bij wijze van spreken een concentratiestoornis kunnen oplopen.)

Verder zeg je geen last van zijn gedrag te hebben; stoort zijn onrustige gedrag thuis niet zo, of is hij thuis niet onrustig en ongeconcentreerd? Dat is niet helemaal duidelijk, je kunt die opmerking op twee manieren lezen. Als zijn onrust altijd en overal is, dan denk ik net als de rest dat je je zoon misschien tekort doet door hem geen medicatie te geven. Je kunt het op zijn minst proberen en altijd weer stoppen, toch?

Ervaring

Wij zaten een aantal jaar geleden in dezelfde situatie. De basisschool wilde alleen maar verder met onze zoon als hij medicatie zou gaan gebruiken en anders moesten we maar aan het SBO denken. Met medicatie wilden ze het nog wel even proberen maar de waarschuwing bleef dat als er niet iets drastisch zou veranderen hij alsnog naar het SBO zou moeten.

Onze zoon zat thuis ook prima in zijn vel. hij had inderdaad een ADHD diagnose en die betwijfelde ik ook verder helemaal niet. Echter het stond mijn man en mij enorm tegen om hem medicatie te geven alleen omdat hij in een specifieke situatie niet goed functioneerde. Thuis, bij vriendjes en familie en dergelijke waren er eigenlijk weinig problemen. Natuurlijk was de situatie thuis optimaal en is dat op school niet mogelijk maar we waren er nog niet van overtuigd dat medicatie nodig was voor hem om het op school te redden.

Omdat de relatie met de school nu niet meer goed was besloten we ongeacht wat we uiteindelijk zouden beslissen over medicatie in elk geval een andere school te zoeken. We kregen niet het gevoel dat het op de deze school meer goed zou komen en dat hij hier een eerlijke kans zou krijgen; zelfs met medicatie.

Wij zijn toen op zoek gegaan naar een andere school en na een tip van een andere ouder die twee kinderen met ADHD op die betreffende school had zitten hebben we de keuze gemaakt voor een andere school. We zijn in ons eerste gesprek naar de school eerlijk geweest over de situatie (dat zou ik niet in elk geval aanraden maar in dit geval vonden we het beter). Ons standpunt was dat we medicatie als een laatste oplossing zagen en dat we eerst wat meer praktische maatregelen wilden invoeren en hem meer strategieen aanleren hoe hij met zaken kon omgaan. Deze school is een enorme zweefschool waar een groot deel van de leerkrachten medicatie als vergif ziet (ben ik het niet mee eens) en deze houding kwam ons goed uit.

Onze zoon is hier op school begonnen en dat ging heel goed. De manier van onderwijs geven bleek goed bij hem te passen. Natuurlijk zijn er door de jaren heen wel eens hobbels geweest maar al met al is het best een succesverhaal tot nog toe (hij is nu 16)

Overigens hebben we gedurende een korte periode rond zijn 11de toen het wat slechter ging alsnog medicatie geprobeert. Of het hielp kan ik niet goed zeggen. Wel voelde zoon zelf zich heel raar en anders onder de medicatie en hij wilde er al vlug meestoppen. Hij had gevoel niet meer zichzelf te zijn en vreemd te denken (anders dan normaal).

In elk geval kan hij het zonder dus ook prima redden nu hij in een omgeving zit die beter bij zijn karakter en manier van leren past.

KvanZ

Zoals Lisbeth al aangaf, de switch naar een andere school om het effect van overvolle prikkelrijke klassen te vermijden, kan goed uitpakken. Het begrip voor de begeleiding van een kind is bepalend voor de werkhouding en het gedrag.

De keuze voor medicatie;

http://www.moedigemoeders.nl/index.php?id=2403

In het artikel schrijft de schrijver ook dat de informatie menig ouders tegen het verkeerde been is. De afhankelijkheid en toename in sterkte van de medicatie als gevolg van gewenning, of de groeivermindering en minder slapen kom ik niet tegen in de reacties. Een Belgische apotheker gaf al aan dat ritalin een derivaat is van cocaïne. Ouders die wilden stoppen, kregen last met school (Trouw). Tuurlijk is de mate waarin een kind last heeft van de onrust bepalend voor de keuze. Maar een geschikte leeromgeving vinden, kan voorkomen dat de stap naar medicatie wordt genomen.

@skik,
Hier in de Amsterdam had een SBO een goede naam. Kinderen met "hoog" iq gingen daar ook heen, 14% ging later naar Havo of zelfs vwo. Maar door bezuiniging blijven meer kinderen op reguliere PO, dus minder leerlingen en dus minder geld voor die SBO. Die SBO moet nu zelfs gaan samenwerken.
In het inspectierapport van die school staat dat de gegroeide verdichtingsproblematiek, 50%cumi-leerlingen (cumi= cultureel minderheid), grote taalachterstand en leerlingen met lage motivatie als gevolg van late doorverwijzing met name voor onervaren leerkrachten een verzwaring van de werkdruk betekent. De beoogde doelstellingen om dit te verkleinen zullen volgens de inspecteur niet worden gehaald. Dit schept wel vertrouwen.

Ik zeg niet dat de kinderen op een SBO in grote steden eindigen als tuig. Ik denk wel dat de problematiek (NT2 en verlaagde motivatie) sterker aanwezig is want een landelijk gelegen kleine SBO in het nabijgelegen dorp ( met Ov minder gunstige lokatie), komt in rapport beter uit de bus oa door stabiele bezetting kleinere klassen en ruimte en tijd voor een flexibeler aanpak.

Maar zoals M Lavell al zei; het ziet er naar uit dat we steeds minder te zeggen hebben over onze kinderen. Dit wordt versterkt door wat een "deskundige" school over een kind in het dossier schrijft.

Geen medicatie - Kyteman

http://www.nu.nl/film/2682343/film-laat-complex-leven-kyteman-zien.html
De ouders van Kyteman, Colin Benders, wilden zijn originaliteit en creativiteit niet verstoren met medicatie.
Het is Kyteman gelukt om een muzikale carriere op te bouwen met heel veel steun van zijn ouders, die mensen zijn echt opmerkelijk.
Maar je kunt meestal vooraf niet zeggen of je kind zo'n uitzonderlijk talent zal kunnen benutten, dus voor de meeste mensen wordt het dan gedoe met scholen en jeugdzorg en een ongelukkig kind.
Ik heb me ook weleens afgevraagd of Colin niet veel blijer zou worden van medicatie. Altijd maar die onrust in zijn hoofd die hij ook nog dempt met middelengebruik. En ik vraag me ook af of dat echt ten koste zou zijn gegaan van zijn muzikale productie. Moeilijke afwegingen voor ouders. Tenzij je daar rotsvaste overtuigingen in hebt en er voor gaat. Maar ik denk dat het voor de meeste ouders schipperen is. Tenzij je ziet dat je kind daar enorm van opknapt. Maar de bijwerkingen zijn ook niet makkelijk.

veel kunstenaars hebben een afwijking

..... en daardoor zijn ze juist zo creatief, origineel, andersdenkend etc. Ik denk dat je met medicatie best wel een deel van de creativiteit afneemt. Er zijn verschillende voorbeelden bekend van 'gekke' kunstenaars die nadat ze geholpen waren aan hun stoornis, geen goed werk meer hebben gemaakt. Ik heb zelf een creatief van en ik heb vermoedelijk best wel een beetje add; tenminste, ik ben vrij chaotisch, moeite met plannen etc.... máár ik heb ook veel ideeën, de hele dag door zie ik interessante dingen. Stel dat ik medicatie zou nemen dan zijn er daar waarschijnlijk ook minder van.

onzin

De gevangenis zit vol met mensen in het spectrum die in hun jonge jaren niet begrepen zijn, geen handvatten kregen aangereikt en geen medicatie hadden.

Je creativiteit gaat niet weg met deze medicijnen. Je geeft 'm hoogstens een boost doordat je de toegang hebt tot je executieve functies samen met je creativiteit. En als je dat op woensdag liever niet hebt, neem je ze op woensdag niet in.

De beste keus ooit!

Mijn zoon is net 10 en zit sinds 2 jaar op het sbo.
De beste keus die we tot nu toe gemaakt hebben!!! Hij heeft ADHD en is erg snel overprikkeld.
Op z'n vorige school moest hij met de 31 andere kinderen in z'n klas netjes allemaal met de neusjes dezelfde kant op staan... En als je dan "anders" bent of doet, krijg je straf... Voor iets waar je dus niets aan kan doen...
Ik heb een hele tijd het gevoel gehad dat hij weggestuurd werd, dat ze van die lastpak af wilden, maar toen hij op een dag tegen me zij " de juffen vinden mij gewoon niet lief" was het voor mij duidelijk. Hij was niet gelukkig daar.
Op de school waar hij nu zit zitten Max 16 kinderen in een klas, werken ze vaak met 1 juf een klasse-assistent en soms nog een stagiaire... De kinderen worden individueel beoordeeld en werken per vak allemaal op hun eigen niveau. Een kind wat bv door dyslectie niet goed kan lezen, maar prima kan rekenen zou op een reguliere school kunnen blijven zitten omdat het lezen niet voldoende is, op het sbo gaat hij dan met rekenen gewoon door en werkt hij met lezen op een iets lager niveau.
Omdat je pas een beschikking voor het sbo krijgt als het leren beïnvloed wordt door het gedrag zitten er een groot aantal kinderen op het sbo met een leer achterstand. Dit is een gevolg van hun "aandoening" en niet een gevolg van de vorm van onderwijs.
Met het intellect van mijn zoon is ook niets mis, maar omdat hij door zijn gedrag en ADHD niet aan leren toe kwam heeft hij wat achterstand opgelopen.
Ik zou je willen adviseren om gewoon eens te gaan kijken op 1 of meerdere sbo scholen, spreek eens wat moeders aan op het plein en ervaar hoe de sfeer op een school is.
Succes

Anoniem

de gevangenissen zitten voornamelijk vol met mensen die het thuis niet goed hebben gehad in hun jeugd. Verwaarloosd, mishandeld, slecht voorbeeld gehad. En vaak ook met een of andere stoornis, maar volgens mij is het altijd nog een combinatie van die factoren. Niet elke adhd'er zonder medicijnen komt op het slechte pad.

slechte pad

Weet je wat het veel voorkomen van adhd, onder verslaafden en gedetineerden, kan betekenen. Dat adhd ervoor zorgt dat 'het gewone leven' een topsport is. Niet iedereen kan dat opbrengen. En sommige mensen kunnen het heel lang opbrengen om dan uiteindelijk toch neer te vallen. Ook depressie en burn out komen bij adhd-ers veel vaker voor dan onder de rest van de bevolking.

Wat wij zien bij onze 'adhd-kinderen', is slechts het topje van de ijsberg. Onder de oppervlakte bevindt zich nog meer frustratie en moeilijkheden dan wij ons voor kunnen stellen.

Dus kan het zeker geen kwaad om alles in de omgeving van het kind zo positief mogelijk te draaien. Het leven met adhd is al &^%, laten we het in ieder geval zo makkelijk maken als in onze mogelijkheid ligt. Zodat het kind energie een hersenruimte overhoudt, om ook nog te kunnen ontwikkelen en leren.

Dat is onze insteek. En soms is het daarbij een oplossing om medicatie te gebruiken. Soms is speciaal onderwijs daarbij een oplossing. Soms helpt het om de reactie van de volwassenen in de omgeving aan te passen. Soms is alles nodig en dan is het nog niet genoeg.

Herkenbaar

Beste KvanZ,

ik herken heel veel in jou verhaal. Mijn zoontje startte op een reguliere basisschool. Hij kwam totaal niet mee met de groep, waardoor ik al snel wekelijkse gesprekken kreeg.
Er kwamen orthopedagogen in het spel en IB-ers en weet ik het wat allemaal. Zij trokken de conclusie: S(O, want jou zoon past hier niet tussen.
Alle boosheid, emoties, vooroordelen en frustraties die ik bij jou hoor, had ik ook. Ik heb mij enorm verzet tegen en voelde mij ontzettend aangevallen. Werd er enorm verdrietig van. Hij had een juffie die net van de PABO afkwam en een volle bak van een stuk of 28 kinderen. Uiteindelijk zie ik in dat mijn zoon daar werkelijk niet tussen paste, maar de situatie was ook niet echt ideaal met een juf die nog ervaring moest opdoen.

Er kwam een moment dat ik dacht: "Ik wil mijn kind niet op een school, waar mijn kind niet gewenst is." Hierdoor gaf ik de andere vormen van onderwijs een kans. Ik ging mij verdiepen in de diverse vormen en mijn zoon werd tijdelijk op een SBO geplaatst. Dit werd ingezet als dagbesteding, omdat mijn zoon al 3mnd thuis zat. De school "kon het niet meer aan". Toen er plek was, startte mijn zoon na 3mnd SBO met een traject van 6 mnd op het MOC, waarin hij klaargemaakt zou moeten worden voor het onderwijs. (Dit gedeelte was helemaal een grote flop, maar dat verhaal is off topic). Mijn zoon kreeg een diagnose PDD NOS, waar nu over getwijfeld wordt. Er wordt nu gedacht aan ADHD. Maar wat het ook is, hij is net als jouw zoon, net even anders. En ik noem het anders, omdat anderen het vaak anders noemen. Elk kind is anders.
Wat ik apart aan jou verhaal vind, is dat de school over het SBO praat en jij aangeeft dat jouw zoon gemiddeld intelligent is. Zij kunnen hem zover ik weet niet eens op het SBO plaatsen, op het moment dat zijn IQ boven de 80(?) is.

Uiteindelijk is mijn zoon naar een cluster 4 school gegaan en ik zal je zeggen.. Niets van jouw en destijds mijn vooroordelen klopt. Het is een geweldige school en ben blij dat mijn zoon hier terecht is gekomen. Op het moment dat er behoefte is aan een kleinere zetting en extra aandacht, vind ik dat het een kind niet ontnomen moet worden. Mijn zoon zit goed op zijn plek en heeft nog steeds bepaald gedrag waar hij aan moet werken, maar dat terzijde. Je kan je zo hard als je wil verzetten tegen een andere vorm van onderwijs, maar als die behoefte er echt is.. Dan heb je echt alleen je kind ermee. Misschien is het een stukje schaamte naar de buitenwereld, wanneer het reguliere onderwijs niet geschikt is? Zeg niet dat dat zo is hoor, maar heb dat wel eens van ouders gehoord. Geloof mij, dat is totaal niet nodig. Ook S(O'ers komen er wel hoor!

En misschien denk je nu wel: jij kent mijn zoon niet eens!
En klopt daar heb je helemaal gelijk in, maar ik deel mijn ervaring en wil je meegeven dat het zo fijn voor ze is, als ze die behoefte wel hebben. Ik zie alleen maar voordelen. Extra aandacht, kleine klassen, ruimte voor niveauverschillen, begrip voor elk individu en vooral niet op de tenen hoeven lopen is geweldig.

Tis me wat

Ik snap dat het voor scholen soms ook niet meevalt. De ene ouder knokt zich suf om kind op school te houden en de anderen ouder, ikzelf, knokt zich suf om kind op speciaal onderwijs te krijgen.
De basisschooltijd van mijn kinderen was voor hen dramatisch. Pas op het speciaal onderwijs kregen ze een wat meer 'onbezorgde' kindertijd.

Reden voor geen medicatie

Beste allemaal,

Ontzettend bedankt voor jullie uitgebreide reacties en het meedenken.

Wij hebben nog een zoon, ook met de diagnose ADHD. Hij is bovengemiddeld intelligent, dus hobbelde hij met groot gemak door de basisschool heen.

De ADHD diagnose is bij hem pas gesteld in de 1e klas van het gymnasium. Wij als ouders gaven op de basisschool echter wel steeds aan dat we ons zorgen maakten om zijn welbevinden, omdat hij veel werd gepest en weinig aansluiting had met zijn klasgenoten.

School vond zijn drukte soms niet fijn, maar dan lieten ze hem gewoon lekker rond de school rennen of klusjes doen. Dat pesten daar werd niet veel aan gedaan.

Zijn schoolresultaten bleven erg goed en dat is voor school toch maatgevend blijkbaar, want ze hebben nooit aan de bel getrokken, hoewel wij dat als ouders wel deden, omdat hij echt niet gelukkig was.

Op de middelbare ging het echter snel mis door overprikkeling (ieder uur een andere les en andere docent dat ging fout). Toen volgde onderzoek en al snel de diagnose ADHD. Hij kreeg medicatie en alles gaat nu goed met hem.

Onze jongste leert jammergenoeg niet zo makkelijk als de oudste.
Maar is wel minder druk dan de oudste (hoewel hij in zijn hoofd natuurlijk wel net zo druk kan zijn). Zijn concentratie mbt schoolwerk is echter wel heel slecht.

Het was een tijdje beter door neurofeedback, maar dat lijkt nu weer af te zijn gezwakt.

Hij haalt echter prima cijfers, alleen met spelling en begrijpend lezen heeft hij moeite. Spelling gaat overigens wel goed als we thuis oefenen. Begrijpend lezen blijft lastig, omdat hij dan echt een beroep moet doen op zijn concentratie. Overigens hangt het ook erg af van het onderwerp, gaat het verhaal over oorlog of dieren dan is hij absoluut geconcentreerd.

De reden dat wij voor hem geen methylphenidaat willen, is omdat hij het gen draagt voor de ziekte van Huntington. Dit is een ongeneeslijke hersenziekte (de oudste heeft dit niet en dus waren we bij hem minder huiverig om medicatie te geven). De werking van dopamine bij dergelijke medicijnen (Riatlin en Concerta), kan schadelijk zijn voor offset van de ziekte van Huntington.

Deze ziekte zal zich waarschijnlijk bij hem gaan openbaren als hij begin of midden veertig is, mits er vóór die tijd een medicijn of remmer wordt ontwikkeld (er is nu nog niets tegen te doen).

Het gebruik van methylphenidaat zou de ziekte "aan" kunnen zetten, er is 1 geval bekend uit de literatuur (www.hdlf.org/node/375)waarbij de ziekte in alle hevigheid begon na gebruik van Ritalin.

Verhalen met een positief effect zijn er niet, dus we durven simpelweg dit risico niet te nemen.

Wij wilen dat ons kind een kans krijgt om over 30 jaar een medicijn te kunnen nemen tegen de ziekte van Huntington, zodat hij deze dodelijke en afschuwelijke rotziekte nooit hoeft te krijgen. We zouden hem die kans ontnemen als hij door het gebruik van Ritalin of Concerta eerder ziek zou worden.

Dat hij ook nog ADHD heeft is heel erg jammer, maar met ADHD kun je gelukkig wel oud worden. Voordat we op SBO of ander onderwijs overgaan, willen we eerst alle mogelijke alternatieven hebben onderzocht.

Daarnaast hoop ik echt dat mijn vooroordelen totaal niet kloppen met de werkelijkheid, wanneer het er toch van moet komen, maar voorlopig hoop ik toch dat het niet nodig zal zijn.

Ik heb het met de leerkracht en de IB-er gehad over doubleren, als mogelijke optie, maar daarvoor zijn z'n resultaten te goed. Met zijn IQ is niets mis, dat zeggen de leerkrachten en ook het bureau waar hij op ADHD is onderzocht. Toch komen ze uit op SBO, omdat cluster 4 volgens de AB-er te zwaar is voor hem, daar zitten te zware gevallen waar hij niet tussen zou passen.

Ik heb nu een second opinion gevraagd, een expert op het gebied van gedragsproblemen in de klas (Anton Horeweg), hij is bereid te komen observeren en de school stemt hier ook in toe. Mogelijk komt hij tot dezelfde conclusie als school, mogelijk ook niet.

Hoe dan ook wij willen alles geprobeerd hebben voor we definitieve beslissingen nemen.

Dank voor jullie reacties en alle mogelijk tips zijn natuurlijk van harte welkom!

Oh ja zijn gedrag thuis

Ik vergat nog te reageren op degen die zich afvroeg wat ik bedoelde met "wij hebben er thuis geen last van".

Wat ik daarmee bedoel is dat ons kind thuis niet druk of slecht geconcentreerd is en ook niet ongelukkig.

Maar ik ben mij er zeer van bewust dat er op school heel andere eisen aan hem worden gesteld dan thuis en bovendien is het zo dat wij thuis niet met 34 man in 1 ruimte zitten een hele dag.

Dus op school is hij door overprikkeling waarschijnlijk veel eerder afgeleid dan thuis.

Ik ben het met school eens dat er iets moet gebeuren, omdat hij anders gefrustreerd raakt (is al zo eigenlijk), de rest werkt en hij kan zichzelf slecht aan het werk zetten. Dit is niet goped voor zijn zelfvertrouwen.

Maar ik zoek naar alternatieve mogelijkheden om hem hierbij te helpen.