Brugklas en vrienden maken

Accepteren?

Zo herkenbaar (ook weer)!
Onze dochter begon vorig jaar als brugpieper vol goede moed na een cursus plezier op school, èn een cursus weerbaarheid. Vastbesloten zich niet meer te laten pesten.
Ze kreeg in de eerste week een vriendin (hartsvriendinnen noemden ze elkaar, jaja!) maar toen na de kerstvakantie een ander vriendinnetje van dat meisje in hun klas kwam liet de 'hartvriendin' haar links liggen en begon haar openlijk te pesten.
Nu is ze aangehaakt bij een erg onzeker meisje, die ook regelmatig gepest wordt.
Het doet zeer te merken hoe ze erbuiten valt. Maar ik weet ook dat er altijd kinderen zullen zijn die alleen staan, en toevallig is dat er eentje van mij.
Ik was vroeger ook dat meisje-alleen-op-de-gang, maar ik voelde me totaal niet thuis bij klasgenootjes. Pas toen ik ouder werd -beroepsopleiding- kreeg ik aansluiting en werden mijn eigenschappen meer dan gewaardeerd. Dat vertel ik nu steeds aan mijn dochter: haar karakter past beter bij mensen die wat volwassener zijn. Volhouden, het beste ervan maken, vertrouwen hebben.... meer kan ik niet verzinnen, hoe zeer het soms ook doet. Ik wil haar het gevoel geven dat het niet uitzichtloos is (dat idee had ik destijds wel, en ik zou willen dat iemand me toen gezegd had dat het ooit anders zou zijn.
Accepteren dat ze is wie ze is, want ze is goed zoals ze is. Jammer dat die andere meiden dat niet kunnen zien nog.
Sterkte Ineke, ik begrijp je helemaal!
Josette68

Wat wil ze zelf?

Wil ze er graag bij horen,of is ze iemand die graag opzich zelf is?
Zo klinkt het wel een beetje...
Misschien eens met haar praten,dat niet meedoen het lastiger maakt om er bij te horen? Maar dat heb je vast al gedaan.
Klinkt ook wel als een zelfverzekerd meisje dat haar eigen weg gaat en doet wat ze zelf wil.
Wie weet vind ze nog wel een vriendin met dezelfde interesses?

Alvast bedankt voor de reacties

Fijn om te lezen dat er herkenning is. Ze zit volgens mij wel lekker in haar vel momenteel. Ze heeft nu wel een groepje meiden waar ze op school mee optrekt. Afspreken na school doet ze nooit. Ik denk ook omdat ze best ver weg wonen en wij ook, in de omliggende dorpen. Van andere ouders hoor ik dat de brugmeiden vaak de stad ingaan na school. Dat doet ze niet en eigenlijk ben ik daar wel blij mee. Ze weet niet eens de weg in het centrum en shoppen en zo dat interesseert haar niet echt. Laatst hadden ze een discofeest. Ze houdt niet van disco, maar ze ging er wel heen en we hadden afgesproken dat als ze er genoeg van had dan mocht ze bellen. Ze belde dus na anderhalf uur op en we hebben haar opgehaald. Ze vond het wel leuk maar ze heeft niks met disco. Ook zit ze niet te chatten of op hyves met vriendinnen. Dus misschien ontgaan haar daardoor wel veel dingen en wordt ze misschien weer een buitenbeentje? Dat vraag ik me dus af. Ik wil haar natuurlijk echt niet er toe zetten om maar te gaan chatten en zo, maar als iedereen het doet.. Aan de andere kant ben ik daar dan ook wel weer blij mee, want ik zie bij een buurmeisje dat ze twee uur per dag op de computer zit te chatten, dat wil je ook niet natuurlijk. Ze spreekt nog wel af met haar vriendinnen uit groep 8, dat is wat lastiger, die moet ze dan echt bellen en iets afspreken.
Ik houd wel goed in de gaten of ze niet gepest gaat worden, maar ik geloof dat dat wel meevalt, ze heeft nu een nieuwe start gemaakt met nieuwe kinderen.
Nou ja het zijn wat overpeinzingen van een nieuwe brugklasmoeder zullen we maar zeggen.