30 augustus 2013 door Marie Louise Wibier
Marie Louise Wibier neemt ons mee in de wereld van de basisschool. Leerzaam voor beginners, herkenbaar voor gevorderden.
In deze aflevering: wat geef je als jongen aan een meisje dat op dansen en hockey zit?
Ze hadden lootjes getrokken met de klas. Het moest wel drie keer over, omdat sommige kinderen hun eigen naam hadden getrokken. Nu horen ze bij de grote kinderen van de school. Sinterklaas komt niet meer in de klas, en hun schoen mogen ze ook niet meer zetten. Dat is voor de onderbouw.
Hij moest een surprise maken voor klasgenoot Sanne. Ze zit op dansen en op hockey. Haar verlanglijstje is keurig geschreven, maar mijn zoon weet weinig van meisjes en meisjes-speelgoed.
- "Wat is dat, Top Model? In welke winkel moeten we dan zijn?"
- "Nou, bij die andere grote kindervriend."
- "En Hello Kitty... Wil ze dan KitKat? Of Kitekat?"
Ze mochten van de juf geen enge dingen maken. Mijn voorstel om een kappershoofd met een langharige pruik te maken, ziet mijn zoon niet zo zitten.
- "Je snapt het niet! Dat mag niet van de juf!"
- "Maar een geintje, dat mag toch wel? De hele klas kan die pruik dan even opzetten, waar iedereen vast om kan lachen. Het gaat er ook om dat je lol hebt met z'n allen."
Mijn zoon ging toch liever op safe, en koos voor 'een kledingkast'. Een beschilderde doos met kleren erin. Dat vond ik wel een beetje een magere surprise voor een Top Model.
In het gedicht ging hij in ieder geval de vindplaats van het cadeau vertellen. Zodat ze niet de hele surprise kapot zou maken. Dat leek hem echt het ergste.
Op 5 december kwam hij lachend uit school. Dat begreep ik helemaal. Ik had net Sanne heel voorzichtig met zijn surprise zien lopen. Alles keurig intact. De pruik is niet af geweest. Ook zij was veel te bang dat de surprise kapot zou gaan.
Hij keek me stralend aan en zei: "Ik had bijna gewonnen! Ik had de op één na grootste surprise van de klas gemaakt!" En een lol dat ze hebben gehad, om de hockey-sticks. Daar waren er zes van.
