30 juni 1999 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
De kinderen van Thelma lopen in tweedehands kleding. "Er zijn mensen die dat vrekkerig vinden: zoiets doe je je kind toch niet aan? Wat vinden jullie?" Christine herkent het: "Toen ik gebruikte babyspullen kocht, vroeg een collega me zelfs of ik soms niet blij was met die zwangerschap!"
Janneke koopt tweedehands uit milieubewustzijn. Blij is ze dat de Consumentenbond adviseert om ook nieuwe kleding voor het dragen eerst te wassen, vanwege de mogelijke aanwezigheid van kankerverwekkende kleurstoffen in kleding. Tweedehands is dus nog veiliger ook! "Maar ik vind het ook een ontroerend idee dat er al meer kinderen in die kleren hebben rondgelopen. Zoals ik het ook leuk vind om in een huis uit 1922 te wonen, waar al vele andere kinderen zijn opgegroeid."
Wat de een ontroerend vindt, vindt de ander vies of ongepast. Thelma: "De tweedehands-beurs in ons dorp loopt elk jaar slechter. De kleding ziet er prachtig uit, maar het verkoopt niet. Ook de kinderwagens en de buggy's niet." Sommige mensen hebben er heel veel geld voor over om alles nieuw te kopen. Afke: "Je wilt toch het beste voor je kindje? Als je niet zo sterk in je schoenen staat, ga je zo voor de bijl."
Soms lijkt het erop dat juist mensen die het breed hebben op zoek gaan naar tweedehands kleding. Als sport. Thelma: "Terwijl 'arme' ouders uit een soort compensatie liever alles nieuw kopen." Maar voor anderen is het noodzaak. Netty vindt zelfs tweedehands vaak nog te duur. Esther koopt kinderkleding juist wel vaak nieuw omdat het modieuzer is, maar schaft wel weer gebruikt speelgoed aan. Rineke koopt vaak nieuw uit tijdgebrek. "Als je naar al de adressen wilt waar gebruikte spullen te koop zijn, moet je toch een hoop kilometers afleggen. En als je dan geen auto hebt..."
Ondertussen wisselen de deelnemers aan de discussie adressen uit van winkeltjes. Amsterdam, Breda, Schiedam, Oss. Alles kun je tweedehands kopen. Hier de voorgevormde katoenen luiers, speelgoed en kinderschoenen, daar de zwangerschapsbroeken, prentenboeken en kinderjasjes. Soms voor 'koninginnedagprijzen'.
Henriëtte gruwt ervan: "Ik haat sneupen op markten en in rommelige winkeltjes. Niks mis met tweedhands, maar het moet me wel aangedragen worden." Henriëtte wordt op haar wenken bediend, want Carla biedt spullen van haar kinderen en die uit de buurt aan via een eigen Internetsite. Haar volle kledingrek staat er netjes op, met een fotootje en een beschrijving van de kwaliteit. Ze stuurt een besteld pakketje gewoon per post op. Wel eerst betalen. "Kom gerust eens kijken. Wij zijn dagelijks vierentwintig uur geopend voor de hele wereld." Enthousiaste reacties volgen en ineens loopt het storm in haar winkeltje, vertelt Carla. "Het verbaast me wel dat mensen zo gemakkelijk iets van een fotootje bestellen. Ik verstuur naar verschillende adressen door het hele land. Hele stapels. Maar ik zorg er natuurlijk wel voor dat het mooi gewassen en gestreken is. Zo komen ze nog eens terug. Virtueel dan."
